فَعَلَى الْأَطائِبِ مِنْ أَهْلِ بَیْتِ مُحَمَّدٍ وَ عَلِىٍّ، صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِما وَ آلِهِما،فَلْیَبْکِ الْباکُونَ
ترجمه : پس - شايسته است - و بايد بر پاكان اهل بيت محمد و على - كه رحمت خدا برايشان و آل ايشان باد - گريه كنندگان گريه كنند)
شرح : به موجب روايات عديده از طريق خاصه و عامه كه بسيارى از آنها در كفاية الخصام نقل شده كه خلقت اشيا به بركت وجود آنان عليهم السلام بود، و ايشان علت غائى خلقت مخلوقات حقند و اگر مقصود حق تعالى وجود آنان نبود مخلوقى را خلق نمى كرد.
و با آنكه خداوند به طهارت آنان عليهم السلام خبر داد انما يريد الله ليذهب عنك الرجس اهل البيت و يطهر كم تطهيرا - احزاب آيه 33 - و به مودت و محبت آنان هم توصيه شده كه فرمود: قل لا اسالكم عليه اجرا الا المودة فى القربى - شورى آيه 23 - و با آن همه سفارشاتى كه نبى اكرم درباره آنان فرمود، بنگريد، سرانجام منافقان امت با آنان چه كردن كه حضرت على بن الحسن عليهما السلام در خطبه خود قبل از ورود به شهر مدينه براى مردم مدينه كه در آنجا ازدحام كرده بودند مى فرمايد: ((ابو عبدالله الحسين كشته شد، و زن و فرزندانش هم اسير شدند و سر او را بر نيزه در بلاد بگرداندند، اين مصيبتى است كه مانند آن هيچ مصيبتى نيست . آى مردم كدام يك از شما است كه پس از شهادت او شادى نمايد، و كدام دلى است كه براى او نسوزد و اندوهگين نشود، و كدام چشمى است كه سرشگ اشگ خود را در مصيبت او نگهدارد و از ريزش اشك چشم خود جلوگيرى كند. تا آنكه فرمود: اى مردم كدام قلبى است كهاز شهادت او شكسته نشود، و كدام دلى است كه براى او دلسوزى نكند و ناله سر ندهد، و كدام گوشى است كه داستان اين شكاف و ويرانى و رخنه اى كه در عالم اسلام پديد آمده بشنود و كر نشود.
اى مردم ما رانده شدگان و پراكندگان و آوارگان دور از خانه و وطنيم و با ما مانند مردم ترك و ديلم رفتار شد، در صورتيكه نه گناهى مرتكب شده بوديم ، و نه عمل ناپسند و خلافى از ما سرزده بود، و نه بدعت ناروائى در اسلام پديد آورده بوديم ، ما اينگونه مصيبت و حادثه را در گذشتگان نشنيديم ، و اين جنايتى است كه تاكنون سابقه نداشته .(1)
با توجه به فضائل و مناقب آن بزرگواران ، و مصائب وارده بر ايشان شايسده و سزاوار است كسانى كه به آنان ايمان دارند و علاقمندند در مصائبشان بگريند. در مجلد دهم بحار ص 163 از حضرت رضا عليه السلام روايت شده كه فرمود: ((هر كس كه مصائب ما را يد آورد و خود بگريد و بگرياند چشم او گريان نشود در آن روز كه چشمها گريان است ، و در درجات بهشتى با ما باشد.(2)))
در روايت ديگر حضرت رضا عليه السلام به زيان بن شبيب فرمود: ((اگر خواستى براى مصيبتى گريه كنى پس گريه كن براى حسين بن على عليهما السلام كه او راهمانند گوسفند سر برديدند و هيجده نفر از اهل بيت او را كه همانند ايشان در روى زمين نبودند با او شهيد كردند)) و در آخر فرمود: ((اگر بخواهى كه در درجات بهشت با ما باشى به حزن و اندوه ما محزون شو و به فرح و شادمانى ما شادمان باش ، و پيوسته به ولايت و علاقمندى نسبت به ما ملازم باش - كه بر فرض محال - اگر كسى سنگ (جمادى ) را دوست بدار و بدان علاقمند باشد خدا او را روز قيامت با همان سنگ محشور گرداند.(3)))
---------------------------------------------------
1- 45 بحار الانوار جديد ص 58، و نفس المهموم قمى ص 254 نقل از ملهوف .
2- 44بحار جديد ص 278 نقل از امالى صدوق و عيون الاخبار و باين مضامين روايات ديگرى است با توجه به جمله ((بكى و ابكى )) كه خود بگريد و هم بگرياند.
3- 44 بحار جديد ص 285 نقل از عيون الاخبار و امالى صدوق و ريان خال معتصم عباسياست ، و محتوى روايت را با توجه به راوى حديث و شخص ريان بايد در نظر گرفت
----------------------------------------
مرحوم حجت الاسلام والمسلمين سيد محيى الدين العلوى طالقانى

نوشتن دیدگاه