أَیْنَ هادِمُ أَبْنِیَهِ الشِّرْکِ وَالنِّفاقِ
ترجمه : (كجا است ويران كننده بنا و سازمانهاى شرك و نفاق .)
شرح : كليه بنا و سازمانهائى كه بر اساس و پايه شرك و نفاق بنا و تاءسيس شده باشد به دست و دستور آن حضرت خراب و ويران مى شود از جمله معابد يهود و نصارى و بتكده ها حتى بعضى از مساجد و بناهائى كه بنام دين و مذهب ايجاد شده و جنبه شرك و نفاق به خود گرفته باشد خراب مى گردد.
شيخ مفيد در ارشاد به توسط ابو بصير از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده تا آنكه فرمود: هنگامى كه قائم قيام كند به كوفه مى رود و در آن ديار چهار مسجد را خراب مى كند(1)
بعضى از اهل نظر گفته اند بعيد نيست كه اين چهار مسجد همان مساجدى است كه بعضى از خوارج و سران لشكر كوفه پس از واقعه كربلا و شهادت جانسوز حضرت سيد الشهداء و كشته شدن آن بزرگوار آن مساجد را نوسازى و معروف است به مساجد ملعونه . البته اين مساجد فعلا وجود ندارد ولى امكان دارد كه قومى روى كار آيند و چنين مساجدى را تجديد بنا كنند و بسازند(2)، و ممكن است اكنون هم نمونه چنين مساجدى باشد.
در مجلد 13 بحار ص 193(3). رواى گويد در سيره و روش كار حضرت مهدى عليه السلام از امام صادق عليه السلام پرسيدم كه چگونه است ؟ فرمود: همان كارى كه رسول خدا صلى الله عليه و آله كرد او هم مى كند، آنچه از آثار بدعت و شرك و گمراهى پيش از ظهور وى پديد آمده از ميان مى برد همچنانكه رسول خدا اساس جاهليت را منهدم كرد، و اسلام دوباره تجديد مى شود(4).
در خصوص ويران كردن بعضى از مساجد و مستحدثات آن به فرمان حضرت ولى عصر عجل الله تعالى فرجه الشريف ، نمونه اى از آن در زمان پيغمبر اسلام و به دستور آن بزرگوار انجام گرفت ، و آن مسجدى بوده كه قرآن آن را بنام مسجد ضرار معرفى كرده و الذين اتخذوا مسجدا ضرارا و كفرا و تفريقا بين المؤ منين و ارصادا لمن حارب الله و رسوله من قبل - الآية - توبه : 107- (آنانكه مسجدى را براى ضرر زدن و تقويت كفر و تفرقه انداختن ميان مؤ منان و بانتظار (قدوم ) كسى كه از پيش با خدا و رسولش ستيزه كرده ساخته اند و قسم مى خورند كه جز نيكى منظورى نداشتيم و حال آنكه خدا گواهى مى دهد كه آنان دروغ گويانند.) و در آيه بعد مى فرمايد: ((هرگز در آن نايست و اقامه نماز مكن - تا آخر آيه 110.))
در شاءن نزول اين آيات در تفاسير آمده شخصى بنام ابو عامر صيفى از اشراف خزرج كه در ايام جاهليت به رهبانيت در آمده و لباس خشن به تن مى كرد و به ابوعامر راهب معروف بود، در اسلام به ابو عامر منافق و فاسق شناخته شد، چون در مدينه خدمت رسول خدا رسيد نسبت به وضع آن حضرت حسد برد و عليه او تحريكات مى كرد و در جنگ احد با مشركين همدست بود و به مكه فرار كرد و پس از فتح مكه به طائف گريخت و بعد از آنكه اهل طائف هم مسلمان شدند به شام گريخت ، و از آنجا به روم رفت و نصرانى شد، و او از شام به منافقين مدينه پيغام فرستاد كه خود را آماده سازيد، و مسجدى بنا كنيد، و من هم به نزد قيصر روم مى روم و از او استمداد و كمك مى گيرم و به سوى شما مى آيم و پيغمبر را از مدينه بيرون خواهم كرد ولى او عمرش وفا نكرد و قبل از رفتن نزد قيصر بمرد.
بارى منافقين هم مسجدى ساخته و خدمت پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلم آمدند و گفتند: يا رسول الله ما براى افراد مريض و كسانى كه كارشان زياد است و نمى توانند راه دورى را طى كنند و به مسجد شما بيايند مسجدى ساختيم و ميل داريم بدانجا تشريف آورده و آنرا افتتاح و در آنجا نماز بگذارى ، پيغمبر چون آماده سفر تبوك بود انجام آن را به بعد موكول كرد كه اين آيات نزول شد و وضع آن مسجد را روشن كرد و دستور آتش زدن ويران كردن آن صادر شد.
---------------------------------------------------
1- اين روايت را مرحوم مجلسى در صفحه 339 مجلد 52 بحار الانوار نقل كرده ، و در صفحه 333 هم از كتاب غيبت طوسى به همين مضمون نقل مى كند، و نسبت به خراب و ويران كردن مستحدثات بعضى از مساجد و معابد دينى هم روايات متعددى است كه پاره اى را نقل كرده و در صفحه 381 توضيح و بيانى در اين باره از اعلام الورى شيخ طبرسى ذكر مى كند كه شايسته دقت و تدبر است .
2- مساجدى كه در كوفه پس از واقعه جانسوز كربلا بنا شد عبارت است از: 1- مسجد اشعث بن قيس 2 - مسجد جرير بن عبدالله بجلى 3 - مسجد شيث بن ربعى 4 - مسجد سماك بن مخرمه و ديگر در الحمراء با
((بالخمرى )) كه بر قبر حاكمى از حكام جور بنا شده است .
3- 52 جديد ص 352 نقل از غيبت طوسى .
4- در اين باره رواياتى است كه برخى از آنرا مرحوم مجلسى در باب سيره و اخلاق و فضائل آن بزرگوار نقل مى كند، و از آن روايات استفاده مى شود كه دين اسلام هم در اثر مرور زمان و سلطه چاپرانه حكومت هاى طاغوتى و رياست طلبان به خرافات و بدعت هائى آلوده مى شود و توده مردم آن را جزء دين پنداشته و بدان معتقد و پاى بند مى شوند، كه مبارزه براى زدودن اين نوع معتقدات مردم شديدتر است از مبارزه با شرك و بت پرستى است ، و از اين رو مواجه شدن حضرت ولى عصر عليه السلام با اين مردم و مبارزه با بدعتهاى آنان شديدتر از مواجه شدن رسول خدا صلى الله
عليه و آله و سلم و مبارزه او با مردم مشرك و بت پرست دوره جاهليت است چنانكه در ص 362 و 363 از كتاب نعمانى از امام جعفر صادق عليه السلام نقل كرده است .
----------------------------------------
مرحوم حجت الاسلام والمسلمين سيد محيى الدين العلوى طالقانى

نوشتن دیدگاه