أَیْنَ مُسْتَأْصِلُ أَهْلِ الْعِنادِ وَالتَّضْلیلِ وَالْإِلْحادِ
ترجمه : (كجا است ريشه كن كننده معاندين حق و فريب دهندگان خلق و ملحدان .)
شرح : عنود و عنيد از ((عند)) به معنى پيش و نزد است از اينرو به كسى كه به آنچه پيش خود دارد به شگفت آيد و به خود گيرد و بدان ببالد و افتخار كند عنيد گويند و كسى هم كه بعد از شناختن حق بودن چيزى با آن مخالفت نمايد معاند خوانند كه لازمه معنى اصلى آنست . پس اهل عناد به آن كسانى گفته مى شود كه اعراض از حق مى كنند با اينكه مى دانند آن حق است . يعرفون نعمة الله ثم ينكرونها - نحل : 83- (يعنى نعمت خدا را مى شناسند سپس آن را انكار مى كنند.)
در تفسير صافى از تفسير عياشى نقل مى كند كه درباره اين آيه مباركه از امام كاظم عليه السلام سئوال شد فقال : ((عرفوه ثم انكروه )) (يعنى (حقانيت ) او را شناختند سپس انكار كردند.)
همچنانكه خداى تعالى در سوره نمل آيه 14 مى فرمايد: و جحدوا بها و استيقنتها انفسهم ظلما و علوا فانظر كيف كان عاقبة المفسدين (فرعون و اتباعش منكر آيات خداوند شدند در حالى كه يقين داشتند كه اين آيات از جانب خدا است و از روى ستم و علو و برترى منكر آنها شدند بنگر كه چگونه شد عاقبت تبهكاران .)
و در سوره مدثر آيه 16 فرمايد كلا انه كان لآياتنا عنيدا يعنى ولى نه (بيشتر كه نمى دهم ) چون او به آيات ما عناد مى ورزد. گويند كفار قريش وقتى آيات قرآن را شنيدند از استماع آن به به خود مى لرزيدند و چه بسا به حالت بهت زده از جاى خود حركت نمى كردند، تا اينكه روزى از روزها پس از شنيدن آيات وحى به نزد وليد بن مغيره كه از بزرگان و رؤ ساى قريش بود رفتند، براى حل اين مشكل خود نظر او را درباره آيات قرآن خواستند. وليد از آنان مهلت خواست تا نظر خود را پس از استماع اظهار نمايد. و پيغمبر اكرم آغاز سوره فصلت را تلاوت مى كرد تا به اين آيه كه آيه 13 است رسيد فان اعرضوا فقل انذرتكم صاعقه مثل صاعقه عاد و ثمود - (پس اگر با اين حال باز هم اعراض كردند تو بگو من شما را از صاعقه اى مثل قوم عاد و ثمود انذار كنم .) وليد سخت به خود لرزيد و موهاى بدنش راست شد و برخاست و با حالت بهت زده به طرف خانه خود رفت ، و به نزديكان خود از بنى مخزوم در وصف سخنان وحى پيغمبر و آيات قرآن چنين گفت و ان له لحلاوة و ان عليه لطلاوة و ان اعلاه لمثمر و ان اسفله لمغدق ، و انه يعلووما يعلى عليه (و البته آن شيرينى خاصى دارد و زيبائى مخصوصى ، شاخسار آن پرميوه و ريشه اش پر بركت است ، سخنى است برجسته و سخنى از آن برجسته تر نيست ) و چون قريش جواب سئوال خود را از او جويا شدند پس از چندى گفت شما بگوئيد كلام او سحر است كه دل انسان را مسحور مى كند لذا آياتى از سوره مدثر در مذمت او نازل شد.
و اءما كلمه ((تضليل )) مصدر از باب تفعيل است و متعددى است به معنى گمراه كردن ديگران كه همان فريب و گول زدن باشد كه شخص مقاصد باطله خود را با خدعه و نيرنگ به صورت حق جلوه دهد و بسا آيات قرآن را هم براى تاءييد مقاصد شوم خود تاءويل نمايد و حق را هم بصورت باطل وانمود سازد و از جهل و نادانى و يا ساده لوحى مردم سوء استفاده كند و عوام فريبى نمايد. ت
در تفسير صافى در ذيل آيه مباركه : الذين ان مكناهم فى الارض اقاموا الصلاة و اتوا الزكاة و امروا بالمعروف و نهوا عن المنكر و لله عاقبة الامور - حج : 41- از تفسير قمى از امام محمد باقر عليه السلام نقل مى كند فرمود:((اين آيه راجع به آل محمد و شخص مهدى و ياران اوست كه خداوند آنان را بر مشارق و مغارب زمين مسلط مى كند و دين حق را آشكار مى سازد و بوسيله او و يارانش هر بدعت و باطلى را از ميان مى برد، همانطورى كه تيره روزان حق را از ميان بردند آنچنان كه ظلم و ستمى ديده نشود، و امر به معروف و نهى از منكر نمايند.
گمراه كنندگان و كسانى كه به خدعه و نيرنگ مردم را فريب مى دهند و آنانرا منحرف و گمراه مى كنند بدانند كه خداونديكه دين خود را بوسيله بعثت پيغمبر اسلام صلى الله عليه و آله روشن و آشكار ساخت همينطور جهان تيره و تار از ظلم و جور را به ظهور حضرت ولى عصر عليه السلام منور و روشن خواهد ساخت .
و پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: لو لم يبق من الدنيا الا يوم لطول الله ذلك اليوم حتى يبعث رجلا منى (1)اگر از عمر دنيا جز يك روز نماند خداوند آن روز را طولانى گرداند تا شخصى از منسوبين مرا برانگيزد و روانه كند.))
و اءما ((الحاد)) اصل كلمه الحاد به معنى ميل و عدول كردن است و اگر به كلمه (الى ) متعددى شود به معنى توجه آيد. و ملجد كسى را گويند كه از طريق حق بكلى منحرف باشد و بسا مطالب باطله اى را هم به حق نسبت دهد.
قال الله تعالى : و لله الاسماء الحسنى فادعوه بها و ذروا الذين يلجدون فى اءسمائه سيجزون ما كانوا يعملون - اعراف : 180- و براى خدا نامهاى نيكوتر است (كه دلالت بر صفات جماليه از صفات ثبوتيه ، و صفات جلاليه از صفات سلبيه مى كند) وى را بدان بخوانيد و كسانى كه در نامهاى وى كجروى مى كنند واگذاريد (و متابعت نكنيد) كه بزودى سزاى اعمالشان را خواهند ديد.
و قال الله : ان الذين يلحدون فى آياتنا لا يخفون علينا - فصلت : 40 - البته كسانى كه در آيات ما الحاد مى ورزند (و در اثر جهالت و گمراهى نسبت هاى ناروائى به خدا مى دهند) امرشان بر ما پوشيده نمى ماند.
در كتاب ينابيع المودة ص 437 در صفت و افعال حضرت مهدى (قائم ال محمد) صلوات الله عليهم از امير المومنين عليه السلام روايت شده كه فرمود: ((بر مى گرداند هوى و ميل نفسانى را به هدايت و رستگارى موقعى كه مردم هدايت را به هواى نفس تبديل كرده باشند، و راءى را به قرآن بر مى گرداند وقتى كه مردم قرآن را تابع راءى و ميل خود قرار داده باشند.(2))) پس مهدى عليه السلام مى نماياند كيفيت عمل به عدالت را و زنده مى گرداند آيات و احكام مهجور شده كتاب خدا عزوجل و سنت پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلم را.
---------------------------------------------------
1- 51 بحار ص 74 نقل از غيبت طوسى ، راوى حديث ابن مسعود است . و روايت با جمله ((يملا الارض عدلا كما ملئت جورا)) ختم مى شود و به اين مضمون روايات ديگرى از عامه و خاصه نقل شده كه بعضى از آنها در مجلد 51 بحار صفحات 71، 74، 102 از كمال الدين و غيبت طوسى و كشف الغمه است .
2- اين گفتار حضرت على عليه السلام در ابتداى خطبه 136 نهج البلاغه هم آمده است ، و اين ابى الحديد در شرح آن به شماره 138 مى گويد اين كلام حضرت اشاره است به امامى كه خداوند متعال او را در آخر زمان مى فرستد، و او همان موعودى است كه در اخبار و روايات آمده است .
----------------------------------------
مرحوم حجت الاسلام والمسلمين سيد محيى الدين العلوى طالقانى

نوشتن دیدگاه