احد ده بزرگی
بهوش ايدل که ميقات است اينجا
محل نفي و اثبات است اينجا
از اينجا ساز وحدت مي شود ساز
از اينجا مي شود پرواز آغاز
از اينجا بايد آهنگ سفر کرد
يقين خويشتن را بارور کرد
محل نيت پاک است اينجا
مکان رشد ادراک است اينجا
اگر داري سر پيوند با دوست
برآر از دل خروش دوست يا دوست
در اين ره گرچه بي شيب و فراز است
مکن وحشت توکل چاره ساز است
توکل بر خداي خويشتن کن
زجان اثبات حق و نفي من کن
برآ از چاه شب چون مهر خاور
زممکن رو بسوي واجب آور
چو غنچه جامه جان را قبا کن
صدف را از گهر ديگر جدا کن
چو عريان از وجود خويش گشتي
تهي از نخوت و تشويش گشتي
به آب توبه جان را پاک گردان
شکوفا غنچه ادارک گردان
صفا دادي چو بيرون و درون را
بخوان انااليه راجعون را
حديث مرگ قبل از مرگ اين است
طريق وصل حق جويان چنين است
بگو يارت مرا ثابت قدم دار
به پاکي در دو عالم محترم دار
رهايم کن الهي از دو روئي
بده بر فطرتم آئينه خوئي
صفاي صبح صادق بر دلم ده
به قرب خويش در دل منزلم ده
صفا چون يافتي شکر خدا کن
بدور از خويشتن شک و ريا کن
مبادا شعله شک بر فروزد
گل پاک يقينت را بسوزد
ز وسواس و ريا کاري بپرهيز
مکن اين شعله را در خويشتن تيز
نگيرد تا غرورت دامن هوش
بحق رو کن بکن خود را فراموش
بريز از ديده اشک و هاي و هو کن
درون را چون برونت شستشو کن
چو بيرون و درونت پاک گرديد
دلت روشن تر از افلاک گرديد
بپوش احرام و ترک ما و من کن
بدست خود منيت را کفن کن
کفن کن خويش را بي خويش آنگاه
بر آراز پرده پر شور دل، آه
بگو يارب دگر کارم تمام است
بمن جز شوق وصل حق حرام است
قدم در دامن محراب بگذار
به سجده سر چنان مهتاب بگذار
پس آنگه لب زجام شوق ترکن
خروشان نغمه لبيک سر کن
بگو لبيک يا معبود لبيک
مرا تنها توئي مقصود، لبيک
--------------------------------------------------
منبع : سايت لبيك
شعر «ميـقـات»
- بازدید: 1989