علامه محدّث اربلى روايت كرده است كه غلام امام على بن الحسين عليه السلام گناهى مرتكب شد كه استحقاق عقوبت و مجازات داشت. ------------------------------------- 199) سوره جاثيه، 14/45.
پس امام تازيانه را برداشت (كه او را تهديد يا مجازات نمايد) و آيه قُل لِلَّذينَ آمَنوا يغفروا لِلَّذينَ لايَرجونَ أيّامِ اللَّه (199) را خواند، كه خداوند فرمايد: بگو به كسانى كه ايمان آوردهاند ببخشند كسانى را كه اميد به ايّام اللَّه ( روز قيامت ) ندارند... .
غلام گفت: من اين چنين نيستم، من به رحمت خدا اميدوارم و ازعذابش مىترسم.
پس امام - اضافه بر زمزمه عمل به دستور قرآن مجيد مبنى بر گذشت از خطاى افراد خطا كار، از گفتار غلام خوشش آمد و علاوه بر گذشت از مجازات او تازيانه را بر زمين انداخت و فرمود: تو ازين پس آزاد هستى.(200)
200) كشفالغمّه، ج2، ص296؛ بحارالانوار، ج46، ص100.
اخلاق
149 - نه تنها از مُجازاتِ ، بلكه از بردگى هم آزاد شد
- بازدید: 5911