شام غريبان

صحراى موحشه

اردوى خوابيده

نظرى به قتلگاه

زنان بى صاحب

ياد ديشب

ابدان شهدا

زنها در قتلگاه

ناله هاى زينب

حركت قافله

عن ابى جعفر (عليه السلام ) قال :
كان رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلم ) اذا دخل الحسين جذبه اليه ثم يقول لاميرالمؤ منين (عليه السلام ): امسكه ، ثم يقع عليه فيقله و يبكى فيقول : يا ابه لم تبكى ؟ فيقول ، يا بنى اقبل موضع السيوف منك و ابكى . قال : يا ابه و اقتل ؟ قال : اى والله و ابوك و اخوك و انت . قال ابه فمصار عنا شتّى ؟ قال : نعم يا بنىّ. قال : فمن يزورنا من امتك ؟ قال : لا يزورنى و يزور اباك و اخاك و انت الا الصديقون من امتى .
((كامل الزيارات ، ص 69))
امام باقر (عليه السلام ) فرمود: هر گاه حسين به محضر پيامبر مى آمد حضرت او را دنبال مى كرد. سپس به اميرالمؤ منين (عليه السلام ) مى فرمود: او را نگاه دار، سپس روى او مى افتاد و وى را مى بوسيد و گريه مى كرد حسين (عليه السلام ) مى گفت : پدر چرا گريه مى كنى ؟ مى فرمود: پسرم ! جاى شمشيرها را مى بوسم و گريه مى كنم . عرضه داشت ! پدر آيا من كشته مى شوم ؟ فرمود: به خدا قسم پدرت و برادرت و تو كشته مى شويد. عرضه داشت : محل شهادت ما از هم جداست ؟ فرمود: آرى ، پسرم ! گفت : از امت تو چه كسى ما را زيارت مى كند؟ فرمود: مرا و پدرت و تو را غير صديقون از امتم زيارت نمى كند.
----------------------------------
حسين محمدى گل تپه