((ذريح محاربى ))، وى مى گويد: محضر مبارك حضرت ابى عبداللّه (ع ) عرض كردم : از خويشاوندان و فرزندانم كسى را ملاقات نكردم مگر وقتى به آنها خبر دادم به اجر و ثوابى كه در زيارت قبر حضرت امام حسين (ع ) هست ، من را تكذيب نموده و گفتند: تو بر حضرت جعفر بن محمّد(عليه السلام ) دروغ بسته و اين خبر را از پيش خودت مى گوئى !
حضرت فرمودند:
اى ذريح مردم را رها كن هر كجا كه مى خواهند بروند، بخدا قسم حق تعالى به زائرين امام حسين (ع ) مباهات كرده و افتخار مى نمايد و مسافر و زائر را فرشتگان مقرّب خدا و حاملين عرش رهبرى مى كنند حتى حق تعالى به فرشتگان مى فرمايد:
آيا زوّار حسين بن على (عليه السلام ) را مى بينيد كه از روى شوق و محبّت به آن حضرت و علاقه به حضرت فاطمه (عليهاالسلام ) دخت رسول اللّه (ص ) به زيارت آمده اند؟ به عزّت و جلال و عظمت خود قسم كرامت خويش را بر ايشان واجب كرده ام و ايشان را حتما به بهشتى كه براى دوستانم و براى انبياء و رسل و فرستادگانم آماده كرده ام داخل مى كنم .
اى فرشتگان من ! ايشان زوّار قبر حسين حبيب محمّد رسول من بوده و محمّد(ص ) حبيب من است و كسى كه من را دوست داشته باشد حبيب من را نيز دوست مى دارد و كسى كه حبيب من را دوست داشته باشد دوست دار حبيبم را نيز دوست دارد و كسى كه نسبت به حبيب من بغض ورزد، كسى است كه به من بغض مى ورزد و بر من واجب است كه به اشد عذاب ، عذابش نموده و به آتش دوزخم او را بسوزانم و جهنم را مسكن و مكانش قرار داده و وى را چنان عذابى كنم كه احدى از اهل عالم را آن طور عذاب نكرده باشم .(1)
بر سر كوى تو با راز و نياز
بارها گفته و مى گويم باز
زجهان غم عشق تو بس است
اين بيان است مرا تا نفس است
خونشد از غم دل زارم چكنم
سوى تو روى نيارم چكنم
---------------------------------------
1-ترجمه كامل الزيارات ص 470.
------------------------------
على ميرخلف زاده