((عبداللّه بن شعيب تيمى ))، از حضرت ابا عبداللّه (ع ) نقل مى كند كه حضرت فرمودند:
روز قيامت منادى ندا مى كند: شيعيان آل محمّد در كجا هستند؟!
پس از ميان مردم گردنهائى كشيده شده و افرادى بپا مى خيزند كه عدد آنها را غير از حقتعالى كس ديگر نمى داند. ايشان در قسمتى از مردم بپا خاسته اند، سپس منادى ندا مى كند: زوّاز قبر حضرت امام حسين (ع ) در كجا هستند؟!
خلق بسيارى به پا مى خيزند.
پس به ايشان گفته مى شود: دست هر كسى را كه دوست داريد بگيريد و آنها را به بهشت ببريد، پس شخصى كه جزء زائرين است هر كسى را كه بخواهد گرفته و به بهشت مى برد، حتى بعضى از مردم به برخى ديگر مى گويند: اى فلانى من را مى شناسى ؟ من كسى هستم كه در فلان روز و در فلان مجلس براى تو ايستاده و احترام از او نمودم پس من را نيز درياب ، زائر او را نيز گرفته و به بهشت داخل نموده بدون اينكه دافع و مانعى در بين باشد.(1)
اين دل تنگم عقده دارد
اى حسين جانم
اى دل مهجور مانده در غربت
اى حسين جانم
بلبل جان عاشق مُضطر
اى حسين جانم
كربلا قربانگاه عُشّاقست
اى حسين جانم
هر كجا بر پا شد عزاى او
---------------------------------------
1-ترجمه كامل الزيارات ص 551.
2-گلچين گل نغمه ص 47.
------------------------------
على ميرخلف زاده
