پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم اين قدر مهربان بود كه صداى كنيزى را شنيد كه گريه مى كند، طاقت نياورد.
يكى از علماى سنى مى نويسد: همين طور كه بچه ها در منازل ، گريه مى كنند و صدا از داخل خانه ها به معابر و كوچه ها مى رسد همين طور، حضرت پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم در مسيرى حركت مى كرد متوجه شد كه ابى عبدالله عليه السلام در سنين كودكى گريه مى كند، صدايش به گوش ‍ پيغمبر رسيد، حضرت طاقت نياورد و برگشت ، دخترش را صدا كرد و يك عبارت خيلى زيبايى فرمود؛كه اين عبارت مرا دگرگون كرده است . فرمود: دخترم ! (اءلم تعلمى ان بكاءه يؤ ذينى ) (1) مگر نمى دانى من از گريه حسين رنج مى برم ؟ يك نكته از عملكرد اهل بيت عليهم السلام به نظر قاصرم رسيده و يك چيزى فهميدم و آن ، اين كه پيغمبر را صدا كردن يكى از اين دو خاصيت و خصوصيت را دارد، يا درد دوا مى كند، يا به آدم يك شرح صدرى مى دهد، آدم تسكين پيدا مى كند. عملكرد اهل بيت عليهم السلام اين است كه در تمام شدائد پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم را صدا مى كردند، عمه امام زمان آمد، در كنار آن بدن نازنين قرار گرفت . آقا! مى گويم شايد از فشار بوده من كه نمى توانم بگويم ؛مگر شوخى است كه آدم ، برادر خودش را اين طور ببيند. اين است كه يك دفعه ديدند عالمه غير معلمه، زينب كبرى عليها سلام به طرف مدينه برگشت و فرمود: يا رسول الله ! اين همان حسين است كه طاقت گريه اش را نداشتى.
---------------------------------------
1-بحارالانوار، ج 43، ص 296. كشف الغمة ، ج 2، ص ، 60.
اءبو السعادات فى فضائل العشرة قال يزيد بن اءبى زياد خرج النبى ص من بيت عائشة فمر على بيت فاطمة فسمع الحسين يبكى فقال اءلم تعلمى يؤ ذينى
المناقب ، ص 4، عن يزيد بن اءبى زياد قال خرج رسول الله ص من بيت عائشة رضى الله عنها فمر على بيت فاطمة ع فسمع حسينا يبكى فقال اءلم تعلمى اءن بكاءه يؤ ذينى،
------------------------------
محمد رحمتى شهرضا