يك وقتى در خدمت يكى از بندگان ممتاز خداوند و از علماى ربانى رضوان الله تعالى عليه بوديم . درسى پيش ايشان مى خوانديم . گاهى تذكراتى داشت ، مى فرمود: اين گداها كه مى آيند و در خانه را مى زنند، يك وقت درى باز مى شود و عتاب مى كند كه اين چه وقتى است ، در مى زنى ؟ چرا مزاحم شدى ؟ برو! آن يكى در ديگر را مى زند. آن هم ممكن است عتاب كند كه چرا در مى زنى ، چرا مزاحم مى شوى ؟ ما خواب بوديم . آن يكى در را كه مى زند، يك غذايى ، يك پولى ، يك چيزى به او مى دهند و مى گويند: بگير و برو! بالاخره يك درى باز مى شود. مى گفت اما گدايان خدا، وقتى در را باز نكند كجا بروند؟ خدايا اگر ما را نبخشى ، چه مى توانيم بكنيم ؟
گريه هاى ما، ناله هاى ما، قرآن سرگرفتن هاى ما، هيچ كدام خدا را بدهكار نمى كند.
احياء را علمى بگيريد. احياء بايد علمى باشد. پشتوانه داشته باشد. يك حديث براى شما بگويم . آن هم احياءتان را رنگين تر مى كند، ان شاء الله. گريه، ناله، قرآن سر گرفتن، ما ديگر بيشتر از اين راهى نداريم . اما خيال نكنى كه اينها خدا را بدهكار مى كند. مى خواهى بخشيده شوى، درست است. طلبه رو سياهى هستم ؛هيچ چيز نمى دانم ولى بگذار از قول معصوم راهنمايى ات كنم . امشب. ان شاء الله بخشيده مى شويد. اگر خيال كنيد اين ها خدا را بدهكار مى كند، كلاه سرت مى رود. هيچ وقت خدا بدهكار نيست. هميشه ما به خدا بدهكاريم. مگر دعاى ابوحمزه ثمالى را نخوانديد كه (خيرك الينا نازل)؛(1) خيرت هميشه به ما مى رسد و (شرنا اليك صاعد)؛ بدى ما هميشه به طرف تو مى آيد. خدايا! اگر بنده ات غيبت كرد، گناه كرد؛چرا پشت سرش مى گويد: (و سئلوا الله من فضله ان الله كان بكل شى ء عليما) (2) مى خواهد بگويد خدا دكان باز نكرده، خدا مهربان است. حالا اگر مرا هم ببخشد جاى دورى نمى رود. ولى نه اينكه خدا، بدهكار باشد. تو را به حق اين خانم، قسم مى دهم كه امشب ما را ببخش . به خدا قسم اگر بخشيده نشويم ، شب دست خالى بر مى گرديم . اين دست خالى شدن خطرناك است .
يك حديث بگويم ان شاء الله راهنمايى بشويم . امشب بايد حالتت اين حديث باشد. مى فرمايد: من اذنب ذنبا فعلم ان للله ان يغفر له و ان له ان يعذبه (3). احتمالا حديث قدسى باشد. سابق در سفينة البحار ديدم . خيلى حديث علمى پر نور و روشنگرى است . (من اذنب ذنبا) هر كس گناهى بكند، نه اينكه عمدا گناه بكند و اين حالت را بگيرد. نه! پيش ‍ بيايد، مثل من، امشب مى گويم خدايا من گناه كردم بالاخره چكار كنم؟ به خدا قسم شب نوزدهم گفتم: خدايا غلط كردم! نفهميدم. اعتراف كنيم. غير از اعتراف چيزى نداريم . كسى گناه بكند فعلم ان للله يغفر له و ان له ان يعذبه خيال نكند هر كسى قرآن سر گرفت، بايد خدا او را ببخشد. نه! كسى اگر گناه دارد بايد اين را هم بداند كه بعد از اين گريه ها، ناله ها، قرآن به سرگرفتن ها، بعد از همه اين حرفها، بر خداست كه او را ببخشد يا نبخشد. مى فرمايد اگر اين انديشه را داشته باشد؛(غفر الله له ). خدا او را مى بخشد. امشب بگو، خدايا، من قرآن بر سر دارم و اسماء نازنين اولياءت را بر زبان مى آورم . اما در عين حال ، تو را بدهكار نمى دانم . اما مى دانم باز هم با تو است كه مرا ببخشى يا نه ! اما مى دانم كه تو مرا مى بخشى . خدا كريم است . خدايا! مگر مى شود امشب مرا نبخشى ؟! ما كه امشب تنها در خانه خدا نمى رويم ، بلكه با يك فرق شكافته ، با يك رنگ پريده ، با يك رنگ زرد، با يك چهره زرد، مى رويم . خدايا! اگر من آبرو ندارم ؛يعنى اميرالمؤ منين هم نعوذ بالله آبرو ندارد؟!!
امير المؤ منين، امشب چه حالى داشت؟ بچه ها بالاى سرش مى آمدند. گريه مى كردند، گاهى حضرت مجتبى عليه السلام مى آمد، گاهى زينب كبرى عليها سلام مى آمد. ابى عبدالله عليه السلام مى آمد. آقا امام حسن، امام است. امام حسين هم، امام است. هيچ فرقى هم با هم ندارند، ولايت، يك اسرارى دارد؛ ما نمى فهميم. نمى دونم چيه، بله داريم كه، آقا اميرالمؤ منين گاهى در اثر اين ضربت از حال مى رفت . گاهى به حال مى آمد. در يكى از دفعات حضرت مجتبى عليه السلام نشست بالاى سرش . ديد آقا اميرالمؤ منين از حال رفت و امام حسن عليه السلام گريه كرد؛قطرات اشكش به صورت پدر ريخت ، اميرالمؤ منين از آن حال بى حالى خارج شد و گفت : حسن جان ! گريه نكن ! گريه تو دلم را مى سوزاند. همه اشان عزيز بودند اما نمى دانم چه سرى ديد كه اين حرف را به حضرت مجتبى گفت . حسن جان ! گريه تو دلم را مى سوزاند. (صلوات الله عليك يا امير المؤ منين .)
---------------------------------------
1-مفاتيح الجنان، دعاى ابوحمزه ثمالى، ص 309، المصباح للكفعمى، 591.
... بنورك اهتدينا و بفضلك استغنينا و بنعمتك اءصبحنا و اءمسينا ذنوبنا بين يديك نستغفرك اللهم منها و نتوب اليك تتجب الينا بالنعم و نعارضك بالذنوب خيرك الينا نازل و شرنا اليك صاعد و لم يزل و لا يزال ملك كريم ياءتيك عنا بعمل قبيح يمنعك ذلك من اءن تحو طنا بنعمك ...
2-سوره مباركه نساء آيه 32.
3-الكافى ، ج 2، ص 427؛وسائل الشيعة ، 16.
الحسين بن محمد عن محمد بن عمران بن الحجاج السبيعى عن محمد بن وليد عن يونس بن يعقوب عن اءبى عبد الله ع قال سمعته يقول من اءذنب ذنبا فعلم اءن الله مطلع عليه ان شاء عذبه و ان شاء غفر له و ان لم يستغفر
جامع الاخبار، 179.
قال النبى ص عن جبرئيل ع قال الله جل جلاله من اءذنب ذنبا صغيرا اءو كبيرا و هو لا يعلم اءن لى اءن اءعذبه اءو اءعفو عنه لا غفرت له ذلك الذنب اءبدا و من اءذنب ذنبا صغيرا اءو كبيرا و هو يعلم اءن لى اءن اءعذبه و اءن اءعفو عنه عفوت عنه .
------------------------------
محمد رحمتى شهرضا

نوشتن دیدگاه