یکی از نشانه های بسیار نزدیک به ظهور در روایات اهل بیت(ع) اختلاف بنی العباس و اغاز جنگ قدرت در میان این خاندان می باشد. بیش از 20 روایت دراین زمینه وجود دارد، این نشانه آن قدر مهم است

که امام صادق(ع) و امام محمد باقر(ع) از آن بعنوان نشانه حتیمه ظهور نام برده اند! صدور روایات متعدد در این زمینه از اهل بیت(ع) نشان میدهد که تحقق این امر و جنگ قدرت نقش مهمی در ظهور دارد، سوالی که پیش می آید این است که بنی العباس در عصر ظهور چه کسانی هستند و علت اهمیت بالای آن ها و جنگ قدرتی که در میانشان در می گیرد، چیست؟
بخشی از روایاتی که در مورد  خاندان بنی العباس در آستانه ظهور وجود دارد به شرح زیر است:
1- امام صادق(ع): اختلاف بنی عباس از علائم حتمی است، ندای آسمانی از نشانه های حتمی است، خروج قائم(عج) از امور حتمی است. (بشارت الاسلام ص 449
2- امام صادق(ع): آنچه دوست می دارید محقق نمی شود جز آن که بنی فلان(بنی عباس) دچار اختلاف شوند چون دچار اختلاف شدند مردم بر حکومت آن ها چشم می دوزند و اختلاف آن ها را غنیمت می شمارند، آن گاه سفیانی خروج می کند. (منتخب الاثر ص 252
3- امام رضا(ع) نقل شده است:
«بَزَنطی از حضرت رضا (ع) روایت می کند که فرمود: از جمله نشانه های فرج، حادثه ای است که بین دو حرم مکه و مدینه رخ دهد. پرسیدم آن حادثه چیست؟ فرمود: تعصب قبیله ای بین 2 حرم بوجود آید و فلانی از خاندان فلان، 15 رئیس قبیله را به قتل رساند.» (بحارالانوار ج52 ص 210
4- امام صادق(ع): این امر واقع نمی شود مگر هنگامی که شمشیرهای بنی فلانی در میان خود به کارافتد و حلقه تنگ تر شود و اختلاف به جاهای باریک بکشد آن گاه سفیانی خروج کند ... (کشف الغمه ج3 ص 319
5- امام باقر(ع): آری خروج سفیانی حتمی است، ندای آسمانی حتمی است، طلوع خورشید از مغرب حتمی است، درگیری بنی عباس بر سر حکومت حتمی است قتل نفس زکیه حتمی است و خروج قائم آل محمد(ع) حتمی است. (الزام الناصب ص 145
6- امام صادق(ع): هنگامی که اولاد عباس اختلاف کنند و قدرتشان به سستی و ضعف گراید و همگان بر آن ها جرأت کنند و عرب از آن ها فرمان نبرد و هر صاحب چماقی چماقش را بردارد و شامی (سفیانی) ظاهر شود و یمانی روی اورد  و حسنی حرکت کند، صاحب این امر ظهور می کند. (بشارت الاسلام ص 138
7- رسول اکرم(ع): در دولت بنی عباس خود را بپایید که برای شیعیان ما در دولت آن ها خطراتی هست و درپایان حکومت آن ها نشانه هایی است که از اتش سوزان کاری تراست. (اعلام الوری ص 427
8- امیر مومنان(ع): قائم قیام نمی کند جز هنگامی که چشم دنیا درآورده شود و سرخی در آسمان پدید آید ... برای بنی عباس روز بسیار سخت و پرحادثه ایست که درکام طوفان ها فرو می روند... (الزام الناصب ص 197
9- امام صادق(ع): همه فرج در به هلاکت رسیدن فلانی از بنی عباس است. (غیبت نعمانی ص 137
10- امام صادق(ع): بی گمان مردی در مدینه کشته می شود پرسیدند که آیا سپاه سفیانی او را می کشد؟ فرمود نه، بلکه سپاهیان فلانی (بنی عباس) او را می کشند، چون او را بدون هیچ تقصیری به قتل می رسانند، خداوند دیگر به آن ها مهلت نمی دهد سپس فرمود در آن هنگام منتظر فرج باشید ان شاالله. (غیبت نعمانی ص 86
11- امام صادق(ع):
هر کس برای من مرگ عبدالله را تضمین کند، من ظهور را برای او تضمین می کنم! آن گاه که مرگ عبد الله فرا رسد، مردم در جانشینى او نسبت به هیچکس به توافق نمى رسند و این جریان تا ظهور حضرت صاحب الامر همچنان ادامه مى یابد، عمر سلطنت هاى چندین ساله بسر آمده، نوبت پادشاهى چند ماهه و چندین روزه فرا مى رسد. ابوبصیر مى گوید: پرسیدم: آیا این وضع به طول مى انجامد؟ فرمود: هرگز! و این درگیرى بعد از کشته شدن این پادشاه (عبدالله ) منجر به کشمکش بین قبیله هاى حجاز مى شود. (بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۱۰
12- امام صادق (ع) فرمودند:
هر کس مرگ عبدالله را برای من تضمین کند، من ظهور قائم را برای او تضمین می کنم. سپس فرمود: وقتی عبدالله بمیرد، مردم برای حکومت با کسی توافق نکنند و این اختلاف و درگیری به خواست خدا تا ظهور صاحب الامر (عج) ادامه یابد. حکومت های چند ساله پایان یافته و تبدیل به حکومت چند ماهه و چند روزه شود. راوی می گوید: سئوال کردم: آیا این ماجرا به طول می انجامد؟ فرمود: هرگز.» (بحارالانوار، ج 52، ص240
13- امام محمد باقر(ع):
علت مرگ او (عبدالله) این است که با یکی از خواجگان (غلامان) خود ازدواج می کند و بعد غلام دست به قتل او می زند و مرگ او را چهل روز مخفی می کند ... و بدینوسیله فرمانروایی آن ها منقرض می گردد. (کمال الدین صدوق ص 655
14- امام صادق(ع):
موقعی که مردم در سرزمین عرفات در حال وقوف می باشند سواری برشتری سبک سیر به آنجا وارد می شود و مرگ خلیفه را خبر می دهد و با مرگ او فرج آل محمد(ص) و گشایش کار تمام مردم فرا می رسد. (بحار ج 52 ص 240
15- از ابن ابی یعفور منقول است که گفت: امام صادق(ع) به من فرمود:
با انگشت دستت بشمار: هلاک شدنی فلانی، خروج سفیانی، قتل نفس زکیه و ... تا آنکه فرمود تمامی فرج و گشایش هنگام به هلاکت رسیدن فلانی است. (بحارالانوار، ج 52، ص 234
16- امام محمد باقر(ع):
قائم در سالهای فرد قیام می کند همچون یک، سه، پنج و فرمود ... آنگاه بنی عباس (خاندان فلان) به حکومت می رسند و پیوسته در عیش و نوش به سر می برند تا آنکه بین آن ها اختلاف می افتد (و چون درگیری به وجود آمد) حکومتشان منقرض می شود و شرق و غرب حتی اهل قبله با هم به نزاع برمی خیزند و پیوسته در آن حال اند تا از آسمان منادی حق ندا برمی آورد ... (بحارالانوار، ج 52، ص 235)
17- امام محمد باقر(ع):
چون اولاد فلانی دچار اختلاف شدند، فرج نزدیک است، فرج نزدیک است، فرج شما بستگی به اختلاف آن ها دارد، چون نشانه های اختلاف ظاهر شد منتظر ندای آسمانی در ماه رمضان باشید، چون ندا شنیده شد مردم بر آن ها جری می شوند و سفیانی خروج می کند و کارشان پراکنده می شود و سید خراسانی بر علیه آن ها خروج می کند ... (بشاره الاسلام، ص 52
18- امام محمد باقر(ع):
نابودی اولاد فلانی همانند شکستن کوزه است ... سقوط رژیم آن ها همچون افتادن کوزه و شکستن آن روی می دهد در حالی که آن ها در خواب غفلت غنوده اند یکمرتبه دیده گشوده می بینند که ناگهان رژیم آن ها سقوط کرده است. (غیبت نعمانی ص 136)
19- امام صادق(ع):
چون حکومت بنی فلان سپری شود خداوند با مردی از ما اهل بیت(ع) بر آل محمد منت می نهد ... (بشارت الاسلام ص 141
از مجموعه احادیث بدست می آید که در عصر ظهور بنی عباس یا بنی فلان از حاکمان حجاز بوده و در سرزمین عربستان ساکن می باشند به طور مثال در حدیث شماره 10 مکان قتل آن فرد محترم که همان پسر عموی نفس زکیه می باشد توسط سپاه بنی فلان در مدینه ذکر می شود و این مسئله نشان از این مسئله دارد که بنی فلان یا همان بنی عباس خاندان حاکم و ساکن عربستان هستند یا حدیث دیگری که قتل 15 نفر از بزرگان توسط فردی از قبیله بنی فلان را  در مکه ذکر می کند نیز بدین معنا اشاره دارد.
علامه کورانی محقق برجسته عرصه مهدویت نیز چنین اعتقادی دارد و بنی عباس یا بنی فلان را همان آخرین خاندان حاکم بر حجاز می داند
«منظور از بنی فلان و بنی عباس در روایات عصر ظهور آخرین خاندان حاكم بر عربستان یعنی وهابی ها و آل سعود می باشند» (عصر ظهور، علامه كورانی، جلالی، چاپ و نشر بین الملل، ص 2
اگر دقت کنیم می بینیم که روایات حکومت خاندان بنی عباس را در آستانه ظهور مطرح می کنند و ایجاد اختلاف و جنگ قدرت را در آن حتی از نشانه های "حتمیه" ظهور می دانند و عملاً وجود جنگ قدرت گریزناپزیر و قطعی باعث سست شدن حکومت عربستان شدن و زمینه لازم برای آغاز نهضت جهانی اسلام از عربستان فراهم می گردد در غیر این صورت و با وجود یک حکومت مقتدر، آغاز انقلاب با یارانی اندک و بدون امکانات، بسیار سخت و پیروزی آن بعید بود.
پس می بینیم که عربستان در آستانه ظهور بنا بر روایات بسیار درگیر جنگ قدرتی شدید خواهد بود که ائمه اطهار(ع) از آن به عنوان اختلاف بنی العباس یاد کرده اند. از سویی دیگر روایات آغاز این جنگ قدرت را با مرگ حاکمی از بنی عباس ذکر می کنند که "عبدالله" نام دارد.
امام صادق(ع) دراین زمینه می فرمایند: "هرکس برای من مرگ عبدالله را تضمین کند، من ظهور را برای او تضمین می کنم ..."
روایت دیگری مرگ او را در ذی الحجه و روز عرفه می داند همچنین امام محمد باقر(ع) بیان می دارد که علت مرگ او مسئله ای اخلاقی بود ه و مرگ او 40 روز مخفی نگه داشته می شود!
با استفاده از روایات فوق می توان ویژگی های متعددی را برای "عبدالله" در نظر گرفت:
1- نام وی ”عبدالله“ است
2- از حاکمان حجاز است
3- وی حاکمی مقتدر و ذی نفوذ است
4- در آستانه ظهور کشته می شود
5- مرگ او بخاطر مسئله ای اخلاقی و توسط غلام وی می باشد
6- مرگ او توسط حکومت عربستان 40 روز مخفی می شود
7- با مرگ او جنگ شدید قدرت آغاز می شود
8- او از دشمنان اهل بیت(ع) است و مرگش فرج اهل بیت(ع) ذکر شده است
9- مرگ او در ماه ذی الحجه و به روایتی در روز عرفه رخ می دهد
10-مرگ او تحولات بزرگی را در منطقه ایجاد خواهد کرد.
11- فاصله بسیار بسیار اندک از مرگ عبدالله تا ظهور
1- نام وی “عبدالله” است
2- از حاکمان حجاز است
همانگونه که دیدیم "عبدالله" از بنی العباس است و آخرین حاکم مقتدر آن ها و مجموعه روایات نشان می دهد که بنی عباس در عصر ظهور آخرین خاندان پادشاهی عربستان می باشند که درگیر جنگ و کشمکش داخلی بر سر قدرت شده و نابود می شوند
3- وی حاکمی مقتدر و ذی نفوذ است
از روایات چنین برداشت می شود که عبدالله حاکمی مقتدر است که می تواند با وجود  زمینه جنگ های قدرت در عربستان این کشور را اداره کرده و به پیش ببرد هرچند درگیریهای قدرت با مرگ او به شدت پیش می آید ولی عبدالله در زمان حیات خود با اقتدار از بروز آن ها جلوگیری می کند.
4- در آستانه ظهور کشته می شود
5- مرگ او توسط مسئله ای اخلاقی و توسط غلام وی می باشد
امام محمد باقر(ع) علت مرگ عبدالله را به دست غلام وی می داند که به علت مسئله ای اخلاقی رخ می دهد، و غلام بعد از قتل وی متواری می گردد.
6- مرگ او توسط حکومت عربستان 40 روز مخفی می شود
یکی دیگر از پیش بینی های قابل توجه روایات در مورد عبدالله حاکم عربستان این است که پس از مرگ وی بنا به دلایل مختلف خبر مرگ وی 40 روز مخفی مانده و بعد از آن منتشر می شود
7-آغاز جنگ شدید قدرت با مرگ عبدالله
روایتهای متعددی به این معنا اشاره دارند و از این جنگ شدید قدرت به نام اختلاف بنی عباس یا عدم توافق بر حکومت نام می برند، امام صادق(ع) در این زمینه می فرمایند: وقتی عبدالله بمیرد، مردم برای حکومت با کسی توافق نکنند و این اختلاف و درگیری به خواست خدا تا ظهور صاحب الامر (عج) ادامه یابد. حکومت های چند ساله پایان یافته و تبدیل به حکومت چند ماهه و چند روزه شود!
به لطف خدا این جنگ قدرت موجب تضعیف این حکومت جائر و پریشانی اوضاع عربستان و فراهم شدن زمینه آغاز نهضت جهانی امام عصر(عج) از این سرزمین مهم می گردد.
8- او از دشمنان اهل بیت(ع) است و مرگش فرج اهل بیت(ع) ذکر شده است
عبدالله عربستان و خاندان بنی عباس در عصر ظهور به عنوان افراد و حاکمانی جائر ترسیم می شوند که با انقراض و نابودی آن ها فرج اهل بیت(ع) فرا می رسد روایت دیگری شیعیان را از خاندان بنی عباس در عصر ظهور برحذر می دارد، همچنین قتل نفس زکیه و پسرعمویش در مدینه نیز نشان می دهد که این حاکمان از دشمنان اهل بیت(ع) می باشد.
9- مرگ او در ماه ذی الحجه و به روایتی در روز عرفه رخ می دهد
امام صادق(ع) در روایت زیر انتشار خبر مرگ عبدالله را در ماه ذی الحجه و روز ”عرفه“ می داند.
10-مرگ او تحولات بزرگی را در منطقه ایجاد خواهد کرد.
همانگونه که دیدیم این اختلاف بنی عباس بر سر قدرت که با مرگ عبدالله آغاز می گردد آن قدر مهم است که امام محمد باقر(ع) و امام صادق(ع) آن را جزو علائم حتمیه ظهور می دانند، می دانیم که علائم حتیمه مانند خروج سفیانی یا صحیه آسمانی مسئله ای بسیار مهم می باشند و اثراتی منطقه ای و جهانی دارد، پس مرگ عبدالله و اختلاف بنی عباس بر سر قدرت نیز باید مسئه ای مهم بوده و اثرات منطقه ای و جهانی داشته باشد.
11- فاصله بسیار بسیار اندک از مرگ عبدالله تا ظهور
با تامل در روایات مربوط به اختلاف خاندان بنی عباس و مرگ عبدالله در می یابیم که فاصله ذکر شده توسط اهل بیت(ع) بین مرگ عبدالله تا ظهور بسیار بسیار کم است تا جایی که برخی محققین آن را دو سال و برخی یک سال می دانند، از آنجائی که همان گونه که دیدیم امام صادق(ع) و امام محمد باقر(ع) اختلاف بنی عباس را از علائم حتیمه می دانند، و فاصله اکثر علائم حتیمه بسیار بسیار اندک و در حد چند ماه است، می توان نتیجه گرفت که از مرگ عبدالله به عنوان اولین نشانه تا خروج سفیانی که در روایات متعدد بلافاصله بعد از مرگ عبدالله و از اثرات آن ذکر شده است نیز علی القاعده نباید فاصله زمانی بیشتر از چند ماه وجود داشته باشد همچنانکه فرمایش امام صادق(ع) در مورد پایان یافتن حکومت های چندساله با مرگ عبدالله و آغاز حکومت های چند ماهه و چند روزه نیز نشان دهنده و تایید کننده همین حقیقت است که فاصله زمانی مانده تا ظهور بعد از قتل عبدالله بسیار بسیار کم است و آن هم سراسر درگیری و حوادث بزرگ. همچنین از همچون دانه های تسبیح ذکر کردن نشانه های بزرگ ظهور  که با وقوع یکی بقیه نیز چون دانه های تسبیح یکی بعد از دیگری و بلافاصله رخ خواهند داد نیز می توان به کم بودن این فاصله زمانی پی برد