1032. غفلت اهل دنيا
اءهل الدنيا كر كب يساربهم و هم نيام
اهل دنيا همچون سوارانى هستند كه آن ها را مى برند و آنان در خواب اند. (46)
1033. دنياى زهر آلود
مثل الدنيا كمثل الحية لين مسها، و السم الناقع فى جوفها، يهوى اليها الغر الجاهل، و يحذرها دواللب العاقل!
دنيا همانند مار است: لمس كردن آن، نرم و ملايم است، اما درونش از زهر آكنده است، لذا فريب خورده نادان به آن ميل مى كند و هوشيار عاقل از آن حذر مى كند. (47)
1034. دنيا در نظر دوستان و دشمنان خدا
لم يصفها الله تعالى لاوليائه، ولم يضن بها على اءعدائه
خداوند متعال اين دنيا را براى اولياء خود صاف (و بدون مشكلات ) مقرر نفرموده و براى دشمنانش امساك از آن ننموده است. (48)
1035. پاداش براى اولياء عذاب براى دشمنان
لم يرضها ثوابا الاوليائه، و لا عقابا لاعدائه
خداوند به اين دنيا به عنوان پاداش براى اولياء خود و عذابى براى دشمنان خود راضى نشده است. (49)
1036. دنياى نيرنگباز
فاحذروا الدنيا فانها غدارةُ عرارة خدوع
از رزق و برق دنيا برحذر باشيد كه غدار و گول زننده و نيز نگباز است. (50)
1037. سراى خشم خدا
اءقرب دار من سخط الله، و اءبعدها من رضوان الله. فغضوا عنكم - عباد الله - غمومها و اشغالها لما قد اءيقنتم به من فراقها و تصرف حالاتها
دنيا نزديك ترين سراى است به خشم خدا و دورترين سراى از خشنودى خدا. پس اى بندگان خدا! از گرفتارى ها و اندوه هاى آن چشم فرو پوشيد، پون از جدايى و دگرگونى هاى آن نيك آگاهيد. (51)
1038. تصاحب دنيا و آخرت با هم
الناس فى الدنيا عاملان: عامل عمل فى الدنيا للدنيا؛ قد شغلته دنياه عن آخرته، يخشى على من يخلفه الفقر و ياءمنه على نفسه فيفنى عمره فى منفعة غيره، و عامل عمل فى الدنيا لما بعدها، فجاءه الذى به من الدينا بغير عمل، فاءحرز الحظين معا، و ملك الدارين جميعا، فاءصبح وجيها عند الله، لا يسال الله حاجة فيمنعه
مردم در دنيا دو گروه اند: گروهى تا ان جا براى دنيا عمل مى كنند كه دنيا آن ها را از آخرتشان باز مى دارد كه مى ترسند بازماندگانشان فقير گردند و خود را (از فقر معنوى اخروى ) در امان مى دانند، لذا عمر خود را براى سود ديگران تباه مى كنند و گورهى ديگر در دنيا براى آخرت عمل مى كنند، اما سهم آن ها از دنيا، بدون كار به آن ها مى رسد، پس آن ها بهره دنيا و آخرت را با هم مى برند و هر دو سرا را با هم تصاحب مى كنند در درگاه خداوند آبرومند خواهند بود، در نتيجه هر حاجتى را از خدا بخواهند خداوند از آنهادريغ نيم دارد. (52)
1039. كليد رنج و بلا
من اقتصر على بلغة الكفاف فقد انتظم الراحة، و تبوا خفض الدعة و الرغبُ مفتاح النصب، و مطية التعب
هر كسى كه به اندزاه معاش اكتفا كند، به آسايش و راحتى دست يافته و وسعت و آرامش را به دست اورده است، دنياپرستى كليد رنج و بلا و مركب سختى است. (53)
1040. توانگرى و نيازمندى دنيا
من استغنى فيها فتن، و من افتقر فيها حزن
هر كه در دنيا توانگر شد، به فتنه افتاد و هر كس نيازمند شد، به اندوه گرفتار آمد. (54)
1041. اعراض از دنيا
اءوصيكم بالرفض لهذه الدنيا التاركة لكم، و اءن لم تحبوا تركها
شما را به اعراض از اين دنيا توصيه مى كنم كه شما را رها خواهد ساخت، اگر چه شما جدايى از ان را دوست نداريد. (55)
1042. نفع دنيوى
لا يترك الناس شيئا من اءمر دينهم لاستصلاح دنياهم الافتح الله عليهم ما هو اضر منه
مردم چيزى از امور دينشان را براى نفع دنيايشان ترك نمى كنند، مگر آن كه خداوند زيانبارتر از آن را به رويشان خواهد گشود.(56)
1043. جايگاه نزول وحى
مهبط وحى الله، و متجر اولياء الله اكتسبوا فيها الرحمة و ربحوافيها الجنة
دنيا جايگاه نزول وحى خداوند و تجارتگاه اولياء الله است. انسان هاى خردمند و عارف رحمت خداوندى را در اين دنيا اندوختند و بهشت را از آنان سود بردند. (57)
1044. پرهيز از دلبستگى به دنيا
كان لى فيما مضى اخ فى الله و كان يعظمه فى عينى صغر الدنيا فى عينه
در گذشته برادرى دينى داشتم كه ناچيزى دنيا در نگاهش، او را در نظرم بزرگ كرده بود. (58)
1045. مهرورزى با دنيا
اءقبلوا على جيفة قد افتضحوا باءكلها، و اصطلحوا على حبها
به مردارى روى آوردند كه با خوردن آن رسوا شدند و بر سر دوستى و عشق به آن با يكديگر سازش كردند. (59)
1046. وصف دنيا از ديدگاه امام (ع)
قال له عليه السلام رجل -: صف لنا الدنيا!
فقال عليه السلام -: ما اءصف من دار اءولها عناء، و آخرها فناء! فى حلالها حساب، و ف حرامها عقاب. من استغنى فيها فتن، و من افتقر فيها حزن.
شخصى به امام عليه السلام گفت: دنيا را برايم وصف كن!
فرمود: چگونه برايت توصيف كنم منزلى را كه آغازش سختى و پايانش فنا ونيستى است، در حلال آن حساب و در حرامش عقاب است، سالمش در امان و بيمارش پشيمان است، ثروتمندش فريب خورده و فقير و تهيدستش ‍ غمگين گردد. (60)
1047. لغزشگاه هاى دنيا
من وطى دحضك زلق، و من ركب لججك غرق، و من ازور عن حبائلك وفق
هيهات! هر كس كه به لغزشگاه تو (دنيا) قدم گذاشت لغزيد و هر كس كه به درياهى تو فرو رفت غرق گشت و هر كس كه از تو رها شد، توفيق يافت. (61)
1048. مهمانى موقت
اءنكم - و ما تاءملون من هذه الدنيا - اءثوياء موجلون
همانا شماو آرزوهاى شما در اين دنيا، ميهمانانى موقت هستيد. (62)
1049. مقاسه بهره دنيوى و اخروى
ما المغرور الذى ظفر من الدنيا باعلى همته كالاخر الذى ظفر من الاخرة بادنى سهمته
شخص فريب خورده اى كه با عالى ترين همتش بر دنيا پيروز شده است، مانند كسى ديگرى نيست كه از آخرت به مقدرا نصيب خود دست يافته است. (63)
1050. دنياى بى وفا
اءلستم فى مساكن من كان قبلكم اءطول اءعمارا، و اءبقى اءثارا... تعبدوا للدنيا اءى تعبد، و آثروها اءى ايثار. ثم ظعنوا عنها بغير زاد مبلغ و لا ظهر قاطع.
آيا شما در جاى گذشتگان خود به سر نمى بريد؟كه عمرشان از شما طولانى تر و آثارشان بادوام تر بود؟دنيا را چگونه پرستيدند و آن را چگونه بر خود گزيدند؟سپس از آن رخت بر بستند و رفتند، بى توشه اى كه آنان را براى رسيدن به منزلگاه كفايت كند و بى مركبى كه آن ها را به منزلشان (64) برساند.
1051. دنيا اينگونه نيكوست!
لنعم دار من لم يرض بها دارا، و محل من لم يوطنها محلا!
دنيا چه سراى نيكويى است براى كسى كه ان را خانه (هميشگى ) خويش ‍ نداند و چه جايگاه خوبى است براى كسى كه آن را وطن خود قرار ندهد. (65)
1052. شادى و اندوهگينى
ما بالكم تفرحون باليسير من الدنيا تدركونه، و لا يحزنكم الكثير من الاخزة تحرمونه؟!
چه شده به شما كه از اندكى از دنيا كه مى يابيد شادمان مى شويد، ولى بسيارى از آخرت كه از آن محروم مى گرديد شما را اندوهگين نمى سازد؟! (66)
1053. خير در دنيا براى دو كس
لا خير فى الدنيا الا لرجلين: رجل اءذنب ذنوبا فهو يتداركها بالتوبة و رجل يسارع فى الخيرات
در دنيا خيرى نيست مگر براى دو نفر: كسى كه گناه كرده و با تو به جبران مى كند و كسى كه با سرعت به سوى كارهاى خير مى شتابد (67)
1054. تلاش دنيا براى آخرت
عليكم بالجد و الاجتهاد و التاهب و الاستعداد، و التزود فى منزل الزاد. و لا تعرنكم الحياة الدنيا كما غرت من كان قبلكم من الامم الماضية، و القرون الخالية
بر شما باد به تلاش و سخت كوشى و مهيا شدن و آماده گشتن و توشه برداشتن از سراى توشه (دنيا مبادا زندگى دنيا شما را بفريبد، چنان كه ملت هاى گذشته و اقوام پيشين را فريفت. (68)
1055. سراى جنگ و هلاكت
دار حرب و سلب و نهب و عطب اءهلها على ساق و سياق، ولحاق و فراق. قد تحيرت مذاهبها
دنيا سريا جنگ و تاراج و خرابى و هلاكت است. مردمش آماده رفتن و يا رفتنى اند و در حال پيوستن (به گذشتگان ) و جدا شدن (از ماندگان ) راه هايش گيج كننده و حيرت زا است. (69)
1056. فريبكارى دنيا
تغر و تضر و تمر، اءن الله تعالى لم يرضها ثوابا لاوليائه، و لا عقابا لا عدائه
دنيا مى فريبد و زيان مى رساند و مى گذرد. خداى تعالى راضى نشده است كه دنيا را پاداش دوستان خود و كيفر دشمنانش قرار دهد. (70)
1057. برق گول زننده دنيا
لا ترفعوا من رفعته الدنيا. و لا تشيموا بارقها و لا تسمعوا ناطقها... فان برقها خالب، و نطقها كاذب
كسى را كه دنيا او را بالا برده بالا نبريد و برق درخشنده دنيا شما را خيره نكند و سخن ستاينده دنيا را نشنويد؛ زيرا برق دنياى حرام بى فروغ است و سخنش دورغ (71)
1058. نعمت هاى دنيا مى فريبد!
لا يغرنكم. اءصبح فيه اءهل الغرور فانما هو ظل ممدود، الى اءجل معدود.
مبادا آن چه فريفتگان را مى فريبد، شما را بفريبد؛ زيرا نعمت هاى فريبند0 (دنيا) چون سايه اى است كه تا زمان معينى پهن است. (72)
1059. نبايد فريب دنيا را خورد!
احذر كم الدنيا، فانهادار شخوص و محلة تنغيص، ساكنها ظاعن، و قاطنها بائن
شما را از دنيا بر حذر مى دارم؛ زيرا دينا سراى كوچيدن و جايگاه كدورت و سختى است. ساكن در آن بار سفر بر مى بندد و مقيمش از آن جدا مى شود. (73)
1060. چون مهر فرزند به مادر
الناس اءبناء الدنيا، و لا يلام الرجل على حب اءمه
مردم فرزندان دنيايند و هيچ كس براى دوست داشتن مادرش سرزنش ‍ نمى شود. (74)
1061. هدف خلقت دنيا
الدنيا خلقت لغيرها، و لم تخلق لنفسها
دنيا نه براى خودش كه براى جز خود آفريده شده است. (75)
1062. دنيا مزرعه آخرت
اءلا اءن الدنيادار لا يسلم منها الا فيها و لا ينجى بشى ء كان لها: ابتلى الناس ‍ بها فتنة. فما اخذوه منها لها اخرجوا منه و حوسبوا عليه. و ما اخذوه منها لغيرها، قدموا عليه و اءقاموا فيه
بدانيد كه دنيا سرايى است كه هيچ كس از ان و هيچ كس به واسطه كارى كه براى دنيا كند نجات نمى يابد. مردم براى آزمايش گرفتار دنيا شده اند. آن چه را از دنيا به خاطر دنيا برگرفتند، از كفشان برود و بايد حساب پس دهند و آن چه را از دنيا براى غير آن (آخرت ) به دست آوردند به آن برسند و هميشه با آن ها است. (76)
1063. حكايت مردم دنيا
اءنما مثلكم و مثلها كسفر سلكوا سبيلا فكانهم قد قطعوه، و اءموا علما فكانهم قد بلغوه
همانا حكايت شما و دينا همچون حكايت مسافرانى است كه در راهى مى روند و گويى راه را به آخر رسانده اند و آهنگ رسيدن به علامت و نشانه اى مى كنند و گويى به آن رسيده اند. (77)
1064. دنيا در پى تو مى آيد اگر...
من ساعاها فاتته، و من قعد عنها واتته
هر كه در طلب دنيا بكوشد به آن نرسد و هر كه دست بكشد دنيا خود نزد اوآيد. (78)
1065. نظر بصيرت به دنيا
اءنما الدنيا منتهى بصر الاعمى، لا يبصر مما وراءها شيئا، و البصير ينفذها بصره، و يعلم اءن الدار وراءها. فالبصير منها شاخص، و الاعمى اليها شاخص. و البصير منها متزود، و الا عمى لها متزود
همانا دنيا آخرين ديدرس كور است و فراتر از ان را نمى بيند؛ اما شخص بينا و با بصيرت نگاهش را از دنيا فراتر مى برد و مى داند كه سراى حقيقى در وراى اين دنياست. پس بينا از آن دل برمى كند و كور به آن روى مى كند. شخص با بصيرت ان توشه بر مى دارد، كور براى ان توشه فراهم مى آورد. (79)
1066. حقارت دنيا
فلتكن الدنيا فى اءعينكم اءصغر من حثاله القرظ، و قراضة الجلم
دنيا بايد در ديده شما حقيرتر از پر كاه خشكيده و خرده هاى دم قيچى (80) باشد.
1067. بهاى جان آدمى
اءلا حر يدع هذه اللماظة لاهلها؟اءنه ليس لا نفسكم ثمن الا الجنة، فلا تبيعوها الا بها
آيا آزاده اى نيست كه اين خرده ريزه هاى لاى دندان ها (دنيا) را براى اهلش ‍ واگذارد؟ بدانيد كه جان هاى شما را بهايى جز بهشت نيست، پس آن ها را جز به اين بها مفروشيد. (81)
1068. بى اهميتى دنيا
دارها هانت على ربها، فخط حلالها بحرامها، و خيرها بشرها، و حياتها بموتها، و حلوها بمرها. لم يصفها الله تعالى لاوليائه، و لم يضن بها على اءعدائه
سراى دنيا نزد پروردگارش خوار و بى ارزش است و از اين رو حلال آن را با حرامش آميخت و خوبى اش را با بدى و زندگى اش را با مرگ و شيرينى آن با تلخى. خداوند بزرگ دنيا را براى دوستان خود صاف و گوارا نفرمود و در دادن آن به دشمنانش بخل نورزيد. (82)
1069. پستى دنيا
احذروا الدنيا فانها غدارة غرارة خدوع، معطية منوع، ملبسة نزوع.
از دنيا حذر كنيد كه دنيا بيوفا و پر مكر و فريب است، عطا كننده اى است خسيس و پوشاننده اى است كه برهنه مى سازد (چيزى را كه بدهد پس ‍ مى گيرد). (83)
1070. خانه مشكلات
اءعلم! اءن الدنيادار بلية يفرغ صاحبها فيها قط ساعة الا كانت فرغته عليه حسرة يوم القيامة
توجه داشته باش كه دنيا خانه مشكلات است و اگر انسان يك ساعت در مشكلات نباشد، روز قيامت افسوس مى خورد كه چرا لحظه اى در آسايش ‍ بودم. (84)
1071. پرهيز از دنيا
اءحذر كم الدنيا فانها منزل قلعة. و ليست بدار نجعة
شما را از دنيا پرهيز مى دهم؛ زيرا دنيا منزلى است كه بايد از آن كوچ كرد و سراى ماندن نيست. (85)
1072. دنيا جاودانه نيست!
اءوصيكم بالرفص لهذه الدنيا التاركة لكم، و اءن لم تحبوا تركها... فلا تنافسوا فى عز الدنيا و فخرها، و لا تعجبوا بزينتها و نعيمها، و لا تجزعوا من ضرائها و بوسها، فان عزها و فخرها اءلى انقطاع، و اءن زينتها و نعيمها اءلى زوال، و ضراءها و بوسها الى نفاذ
شما را به دور افكندن اين دنيا سفارش مى كنم، دنيايى كه اگر هم نخواهيد تركش كنيد او شما را ترك مى كند... پس، در كسب عزت و افتخارات دنيوى با يكديگر رقابت نكنيد و زرق و برق و نعمت هاى آن شما را پسند نيفتد و از سختى و زنج آن بى تابى مكنيد، زيرا كه عزت ها و افتخارات آن به پايان مى رسد و زرق و برق و نعمت هاى آن به سر مى آيد و سختى و رنج آن تمام مى شود. (86)
1073. آن چه جاى شگفتى دارد!؟
عجبت لعامردار الفناء، و تارك دار البقاء
تعجب مى كنم از آباد كنندگان سراى فانى و فروگذارندگان سراى باقى. (87)
1074. موارد عبرت آموز
اءن الدنيادار فناء و عناء و غير و عبر... و من غيرها اءنك ترى المرحوم مغبوطا، والمغبوط مرحوما؛ ليس ذلك الا نعيما زل، و بوسا نزل. و من عبرها اءن المرء يشرف على اءمله فيقتطعه حضور اءجله
دنيا سراى نيستى و رنج و دگرگونى ها و عبرت هاست... نمونه دگرگونى هايش اين است كه شخصى را مى بينى كه (تا ديروز) قابل ترحم بود و (امروز) بر او رشك برده مى شود و ديگرى را مى بينى كه (تا ديروز) بر او رشك برده مى شد و امروز قابل ترحم است و اين نيست مگر بدان سبب كه نعمتى از چنگش بيرون رفته و بينوايى و مسكنتى بدو رسيده است. نمونه عبرت هاى آن اين است كه آدمى به آرزوى خود نزديك مى شود، اما فرا رسيدن مرگ مانع رسيدن او به آرزويش مى گردد. (88)
1075. زايل كننده عقول
قد خرقت الشهوات عقله، و اءماتت الدنيا قلبه
شهوت ها عقل (دنيا پرست ) را از ميان مى برند و دنيا دل او را مى ميراند. (89)
1076. حذر از دنيا
اءحذر كم الدنيا، فانها حلوة خصرة، حفت بالشهوات
شما را از دنيا برحذر مى دارم؛ زيرا آن شيرين و با طروات است و پوشيده در خواهش هاى نفسانى است. (90)
1077. دنيا فانى است!
غرارة غرور ما فيها، فانية، فان من عليها لا خير فى شى ء من اءزوادها الا التقوى
دنيا بس فريبنده است و هر آنچه در ان است فريب باشد، نابود شدنى است و هر كه در آن مى زيد فانى مى شود، در هيچ يك از توشه هاى آن خير و خوبى نيست مگر در توشه تقوا (91)
1078. سخن على عليه السلام در وصف دنيا
حكم عل مكثر منها بالفاقة، و اءعين من غنى عنها بالراحة
فزونخواه دنيا، محكوم به نيازمندى و درويشى است و كسى كه از آن بى نيازى جويد، آسايش يارش باشد. (92)
1079. زيانكارى در دنيا و آخرت
معاشر الناس! اتقو الله فكم من مؤ مل ما لا يبلغه، و بان ما لا يسكنه، و جامع ما سوف يتركه، و لعله من باطل جمعه، و من حق منعة: اءصابه حراما، و احتمل به آثاما، فباء بوزره، و قدم على ربه آسفا لا هفا، قد خسر الدنيا و الاخرة، ذلك هو الخسران المبين
اى مردم! از خدا بترسيد؛ چه بسيار آرزومندى كه به آرزوى خود نرسد و سازنده عمارتى كه در آن ساكن نشود و مال اندوزى كه همه را واگذارد و شايد كه ان مال را از راه ناروا گرد آورده و يا با نپرداختن حقى، يا از راه رسيدن به حرامى كه به خاطر آن زير بار گناه رفته است؛ پس گناه آن را به دوش كشد و با دريغ و اندوه نزد پروردگارش رود. چنين كسى (در دنيا و آخرت زيانكار باشد و اين همان زيان آشكار است.) (93)
1080. پرهيز از دنياپرستى
اءو صيكما بتقوى الله، و اءلا تبغيا الدنيا و اءن بغتكما
شما را به پرهيزگارى و ترس از خداوند سفارش مى كنم، در پى دنياپرستى مباشيد اگر چه او شما را طلب كند. (94)
1081. سراى گذر
الدنيادار ممر، لادار مقر، و الناس فيها رجلان: رجل باع فيها نفسه فاوبقها، و رجل ابتاع نفسه فاءعتقها
دنيا سراى گذر است نه خانه قرار؛ و مردم در آن دو گونه اند: قسمتى خود را به آن بفروشند و هلاك شوند؛ و قسمتى ديگر خود را بخرند و آزاد سازند. (95)
1082. سراى درد
دار بالبلاء محفوفة، و بالغدر معروفة لا تدوم احوالها، ولا يسلم نزالها.
اين جهان سرايى است پر از درد و رنج، به مكر و خيانت و نادرستى معروف كه هميشه بر يك حال باقى نمى ماند و ساكنانش جان سالم به در نمى برند. (96)

--------------------------
1-حكمت 126.
2-خطبه 147.
3-خطبه 204.
4-خطبه 183.
5-خطبه 183.
6-خطبه 34.
7-خطبه 153.
8-خطبه 114.
9-خطبه 114.
10-نامه 3.
11-نامه 32.
12-خطبه 83.
13-خطبه 86.
14-خطبه 86.
15-خطبه 99
16-خطبه 76.
17-خطبه 111.
18-خطبه 161.
19-خطبه 4.
20-نامه 31.
21-حكمت 131.
22-خطبه 28.
23-حكمت 19.
24-نامه 31.
25-خطبه 133.
26-خطبه 133.
27-نامه 31.
28-خطبه 226.
29-خطبه 32.
30-نامه 31.
31-خطبه 103.
32-خطبه 191.
33-نامه 49.
34-خطبه 82.
35-حكمت 395.
36-خطبه 99
37-حكمت 396.
38-حكمت 209.
39-حكمت 371.
40-حكمت 72.
41-حكمت 384.
42-حكمت 385.
43-حكمت 228.
44-حكمت 9.
45-حكمت 191.
46-حكمت 64.
47-حكمت 119.
48-خطبه 113.
49-حكمت 415.
50-خطبه 230.
51-خطبه 161.
52-حكمت 269.
53-حكمت 371.
54-خطبه 82.
55-خطبه 99
56-حكمت 106.
57-حكمت 106.
58-حكمت 289.
59-خطبه 109.
60-خطبه 82.
61-نامه 45.
62-خطبه 129.
63-حكمت 370.
64-خطبه 111.
65-خطبه 223.
66-خطبه 113.
67- حكمت 94.
68-خطبه 230.
69-خطبه 191.
70-حكمت 415.
71-خطبه 191.
72-خطبه 89.
73-خطبه 196.
74-حكمت 303.
75-حكمت 436.
76-خطبه 63.
77-خطبه 99
78-خطبه 82.
79-خطبه 133.
80-خطبه 32.
81-حكمت 456.
82-خطبه 113.
83-خطبه 230.
84-نامه 59.
85-خطبه 113.
86-خطبه 99
87-حكمت 126.
88-خطبه 114.
89-خطبه 109.
90-خطبه 111.
91-خطبه 111.
92-حكمت 367.
93-حكمت 344.
94-نامه 48.
95-حكمت 133.
96-خطبه 226.
---------------------
عباس عزيزى