1470. توصيه به تقواى الهى
اءوصيكم عبادالله بتقوى الله التى هى الزاد و بها المعاذ: زاد مبلغ، و معاذ منجح.
اى بندگان خدا! من شما را به تقوا و پرهيز از خشم خدا سفارش مى كنم. تقوايى كه توشه آخرت است و به وسيله آن پناه يافتن از عذاب الهى حاصل مى گردد، توشه اى رساننده انسان به سعادت و پناهگاهى رستگارى آور. (51)
1471. اثرات پرهيزگارى
من اءخذ بالتقوى عزبت عنه الشدائد بعد دنوها... و هطلت عليه الكرامة بعد قحوطها، و تحدبت عليه الرحمة بعد نفورها، و تفرجت عليه النعم بعد نضوبها، و بلت عليه البركة بعد ارذاذها.
هر كس تقوا را پيشه ساخت، سختى ها از وى دور و ناپديد شد. كرامت بر او باريدن گرفت، پس از آن كه از وى بريده بود و رحمت خداوندى با لطف و محبت به او روى آورد پس از فرار و نفرت از وى و چشمه سارهاى نعمت ها براى او شكافت و روان گشت، بعد از فروكش كردن و ناياب شدن آن ها و باران بركت پس از كم شدن آن بر او باريدن گرفت.
1472. نكوهش دنيا (52)
لا خير فى شى ء من اءزوادها الا التقوى.
خير و خوبى در هيچ يك از توشه هاى دنيا نيست مگر در تقوا و پرهيزگارى. (53)
1473. نگريستن به نشانه هاى تقوا
اءين العقول المستصبحة بمصابيح الهدى، و الابصار اللامحة الى النار التقوى!
كجا هستند (و يا چه شدند) آن عقولى كه از انوار هدايت روشنى ها كسب كرده اند؟ و كجا هستند آن ديده هاى ديده ور كه به نشانه هاى تقوا مى نگرند؟ (54)
1474. رابطه تقوا و خصومت
لا يستطيع اءن يتقى الله من خاصم.
هر كس كه در خصومت مبالغه كند نمى تواند تقوا براى خدا داشته باشد. (55)
1475. پند تقوا
و سيق الذين اتقوا ربهم الى الجنة زمرا قد اءمن العذاب، و انقطع العتاب. و زحرحوا عن النار. و اطماءنت بهم الدار، و رضوا المثوى و القرار. الذين كانت اعمالهم فى الدنيا زاكية. و اءعينهم باكية. و كان ليلهم فى دنياهم نهارا، تخشعا و استغفارا؛ و كان نهار هم ليلا، توحشا و انقطاعا. فجعل الله لهم الجنة مآبا، و الجزاء ثوابا، و كانوا اءحق بها و اءهلها فى ملك دائم، و نعيم قائم.
و آنان كه تقوا ورزيدند، گروه گروه رهسپار بهشت شدنددر امنيت از عذاب و انقطاع از ملامت. آنان از آتش بركنار گشتند و در جايگاه امن و آرامش قرار يافتند و به آن منزلگاه ابدى و قرارگاه جاودانى خشنود گشتند.
اينان كسانى بودند كه اعمالشان پاكيزه و چشمانشان (از ترس خطاها) گريان بود.
شب تاريك به جهت بيدارى هاى با خشوع و استغفار در زندگى دنيوى بريا آنان روز بود و روزشان به جهت وحشت از ارتكاب زشتى ها و انقطاع از پيشگاه خداوندى شب ظلمانى. خداوند بهشت را براى آنان منزلگاه نهايى و ثواب را پاداش قرار داد كه سزاوارش بودند و شايسته همنشينى با بهشتيان، در ملكى ابدى و نعمت هايى پايدار. (56)
1476. نكوهش طمع
فى صفة المتقين: فمن علامة اءحدهم انك ترى له قوة فى دين... و صبرا فى شدة، و طلبا فى حلال. و نشاطا فى هدى. و تحرجا عن طمع.
در توصيف پرهيزگاران مى فرمايد:
از علامت هاى هر يك از اين مردم تزكيه شده اين است كه در او قوت در دين مى بينى و صبر در سختى و طلب روزى حلال و نشاط در هدايت و دورى از طمع. (57)
1477. تقواى خاشعانه
اتقوا الله تقية من سمع فخشع، واقترف فاعترف، و وجل فعمل، و حاذر فبادر، و اءيقن فاءحسن، و عبر فاعتبر.
به خدا تقوا بورزيد، تقواى كسى كه شنيد و خشوع كرد، گناه اندوخت و اعتراف كرد، ترسيد و عمل نمود، حذر كرد و به انجام اعمال نيكو مبادرت ورزيد، به مقام يقين رسيد و به نيكوكارى پرداخت، وسيله عبرت بر او عرضه شد و عبرت گرفت. (58)
1478. راه روشنى به سوى بهشت
ان التقوى فى اليوم الحرز و الجنة، و فى غد الطريق الجنة مسلكها واضح، و سالكها رابح.
تقوا امروز نگه دارنده و سپرى در برابر آلودگى ها است و فردا راهى است به سوى بهشت. مسير تقوا روشن است و رونده آن راه، برنده سود. (59)
1479. تواضع متقين
فى صفة المتقين: اذا زكى اءحد منهم خاف مما يقال له، فيقول: اءنا اءعلم بنفسى من غيرى، و ربى اءعلم بى منى بنفسى! اللهم لا تؤ اخذنى بما يقولون، واجعلنى اءفضل مما يظنون، واغفرلى ما لا يعلمون!
در اوصاف متقين فرمود: در آن هنگام كه از يكى از اين دلباختگان كمال تعريف و تمجيد شود، از آن چه كه درباره اش گفته مى شود، مى ترسد؛ لذا در برابر تعظيم كننده مى گويد: من به نفس خود از ديگران داناترم و پروردگار من به نفس من داناتر از من است. بارخدايا! مرا درباره آن چه كه به من مى گويند مؤ اخذه مفرما و مرا از آن كه مى گويند برتر فرما و آن چه را كه درباره من نمى دانند براى من ببخش و عفو فرما. (60)
1480. رابطه تقوا و حفظ زبان
والله ما اءرى عبدا يتقى تقوى تنفعه حتى يخزن لسانه.
سوگند به خدا، من بنده اى را نمى بينم كه تقواورزيدن سودى به حال او داشته باشدت، مگر اين كه زبان خود را حفظ كند. (61)
1481. دو توصيه مهم
اءوصيكم، اءيها الناس! بتقوى الله و كثرة حمده على آلائه اليكم.
اى مردم! شما را توصيه مى كنم به تقواى الهى و كثرت ستايش خداوند براى عطايابى كه به شما نازل نموده. (62)
1482. بندگان شكرگزار خداوند
اءوصيكم بتقوى الله فانها حق الله عليكم... لم تبرح عارضه نفسها على الامم الماضين منكم، والغابرين لحاجتهم اليها غدا، اذا اءعاد الله ما اءبدى، و اءخذ ما اءعطى، و ساءل عما اءسدى. فما اءقل من قبلها و حملها حق حملها! اءولئك الاقلون عددا.
شما را به تقواى خداوندى توصيه مى كنم؛ زيرا تقوا حق خداوندى بر ذمه شما است. همواره تقواى خود را بر اقوام و ملل گذشته و پوسيده در زير خاك ها عرضه نموده است؛ زيرا فردا همه آنان به نتايج آن صفت سازنده نيازمند خواهند بود و در آن هنگام كه خداوند آن چه را كه ايجاد كرده بود برگرداند و آن چه را كه داده بود باز گيرد و از احسانى كه فرموده بود سؤ ال كند، پس چه اندك اند كسانى كه تقوا را قبول كنند و آن چنان كه شايسته تقوا است به آن عمل كنند. آنان در شمارش در اقليت اند و آنان هستند كه خداوند سبحان در كتاب عزيزش توصيف نموده است. آن جا كه مى فرمايد: و اندك اند بندگان شكرگزار من.(63)
1483. شستشوى گناهان باتقوا
اءوصيكم بتقوى الله... و اءشعروها قلوبكم، و ارحضوا بها ذنوبكم... اءلا فصونوها و تصونوا بها.
شما را به تقواى خداوندى توصيه مى كنم؛ و آن را به دل هايتان قابل پذيرش و اشعار بداريد و گناهانتان را به وسيله تقوا بشوييد. تقوا را از آلودگى ها حفظ كنيد تا به وسيله آن محفوظ و مصون از انحرافات شويد. (64)
1484. وصيت به تقوا
اءوصيكم بتقوى الله اءعذر بما اءنذر، و احتج بما نهج.
من شما را به تقواى خداوندى توصيه مى كنم كه (بابلاغ نتايج ناگوار اعمال زشت به وسيله پيامبران و براهين وجدانى) جاى عذرى نگذاشته است و با طرق روشنى كه پيش پاى شما گسترده احتجاج نموده است. (65)
1485. حق تقوا
اتقوا الله تقية من شمر تجريدا وجدا تشميرا، و كمش فى مهل، و بادر عن وجل، و نظر فى كرة الموئل و عاقبة المصدر و مغبة المرجع.
تقوى بورزيد به خداوند، مانند تقوى كسى كه براى قطع علاقه از تمايلاتى نفسانى دامن همت به كمر زده و در آمادگى نهايت كوشش را به كار بسته و با حفظ متانت روح مركب حركت را سخت رانده و با احساس بيم و هراس پيش دستى نموده و به مقصد نهايى و پايان كار و عاقبتى كه به آن خواهد رسيد نگريسته است. (66)
1486. وصيت به پرهيزگارى
اءوصيكم عبادالله بتقوى الله الذى اءلبسكم الرياش و اءسبغ عليكم المعاش.
اى بندگان خدا! شما را به تقوى خدايى كه لباس بر شما پوشاند و معيشت را براى شما فراهم فرمود توصيه مى كنم.
1487. در سايه پيشگاه خداوندى (67)
اعلموا! اءنه من يتق الله يجعل مخرجا من الفتن، و نورا من الظلم، و يخلده فيما اشتهت نفسه، و ينزله منزل الكرامة عنده. فى دار اصطنعها لنفسه. ظلها عرشه. و نورها بهجته. و زوارها ملائكته. و رفقاؤ ها رسله.
بدانيد كه هر كس براى خداوند تقوا بورزيد، خداوند براى او راه نجات از فتنه ها را قرار مى دهد و نورى رها سازنده از تاريكى ها را. و خداوند انسان باتقوا را در آن موقعيت كه نفسش آن را مى خواهد جاودان مى دارد و او را در جايگاه كرامت در نزد خود در مقامى كه براى پيشگاه خود ساخته است فرود مى آورد، سايه آن پيشگاه عظمت عرش اوست و نور آن جلوه اى از جمالش. زائران آن فرشتگان خداوندى و دوستانش رسولان او. (68)
1488. تقواى اولياء خدا
ان تقوى الله حمت اءولياء الله محارمه، و اءلزمت قلوبهم مخافته، حتى اءسهرت لياليهم، و اءظماء هواجرهم. فاءخذوا الراحة بالنصب، و الرى بالظما. و استقربوا الاجل فبادروا العمل.
قطعى است كه تقواى الهى اولياء خدا را از ارتكاب محرماتش بازداشت و خوف الهى را به دل هاى آنان ملازم نمود تا آنان را به بيدارى در شب وادار كرد و به تشنگى در روزهاى گرم آنان آسايش در آخرت را با قبول مشقت در دنيا به دست آوردند و سيرابى (از چشمه سارهاى ابديت را) با قبول تشنگى (در اين دنياى گذران) هم آنان مدت عمر را نزديك تلقى نمودند و در نتيجه پيشدستى به عمل نمودند. (69)
1489. كليد هدايت
ذمتى بما اءقول رهينة، و انا به زعيم. ان من صرحت له العبر عما بين يديه من المثلات حجزته التقوى عن تفحم الشبهات... الا و ان الخطايا خيل شمس حمل عليها اءهلها، و خلعت لجمها، فتقحمت بهم فى النار. الا و ان التقوى مطايا ذلل، حمل عليها اءهلها، و اءعطوا اءزمتها، فاءوردتهم الجنة.
تعهد خود را در گرو سخنى كه مى گويم قرار مى دهم و ضمانت آن را بر عهده مى گيرم، كسى كه اندرزها و وسايل تجربه كيفرهاى پيش رويش را بر وى آشكار بسازد خويشتن دارى و تقوا او را از تجاوز و ارتكاب اشتباهات باز مى دارد.
به شما هشدار مى دهم! خطاهايى كه مردم مرتكب مى شوند، چونان اسب ها چموش اند كه خطاكاران سوار بر آن ها گشته با افسارهايى از دست رفته در بيراهه ها و سنگلاخ ‌ها مى تازند. پايان اين تاخت و تاز طغيانگرانه آتش است. آگاه باشيد! اوصاف تقوا چونان مركب هايى رامند، كه انسان متقى بر آن ها سوار گشته زمام به دست، راهى بهشت الهى اند.
1490. تقوا بورزيد از اين پروردگار (70)
اءوصيكم بتقوى الله الذى ابتداء خلقكم، و اليه يكون معادكم، و به نجاح طلبتكم، و اليه منتهى رغبتكم، و نحوه قصد سبيلكم.
من توصيه مى كنم شما را به تقواى خداوندى كه آفرينش شما را آغاز كرد و به سوى او است برگشت شما. و از او است توفيق براى وصول به مطلوبتان، و به سوى است نهايت رغبت شما و پيشگاه او است راه صحيح. (71)
1491. كليد رستگارى
ان تقوى الله مفتاح سداد، و ذخيرة معاد، و عتق من كل ملكة، و نجاة من كل هلكة. بها ينجح الطالب، و ينجو الهارب، و تنال الرغائب.
قطعى است كه تقواى الهى كليد رستگارى است و ذخيره براى قيامت، و آزادى از هر عادت ثابت، و نجات از هر گونه هلاكت به وسيله تقوا است كه هر جوينده به مقصود خود رسد و هر گريزان نجات پيدا كند و با اين صفت شريف است كه براى هر آرمان توفيق وصول حاصل آيد. (72)
1492. دو سفارش عظيم
اءوصيكم عبادالله بتقوى الله، و اءحذركم اءهل النفاق
اى بندگان خدا! شما را به تقواى الهى توصيه مى كنم و از اهل نفاق برحذر مى دارم. (73)
1493. برحذر از دنيا و پيشه گرفتن تقوا
اءوصيكم عبادالله، بتقوى الله، و اءحذركم الدنيا.
اى بندگان خدا! شما را به تقواى الهى توصيه مى كنم و از دنيا برحذر مى دارم. (74)
1494. نيرومندى بوسيله پرهيزگارى
قطعوا علائق الدنيا، و استظهروا بزاد التقوى
پيوندهاى دنيا را از خويشتن ببريد و با توشه پرهيزگارى خود را نيرومند گردانيد. (75)
1495. شفاى بيمارى ها با تقوا
اءوصيكم بتقوى الله... اءيقضوا بها نومكم، و اقطعوا بها يومكم، و اءشعروها قلوبكم، و ارحضوا بها ذنوبكم، و داووا بها الاسقام، و بادروا بها الحمام.
شما را به تقواى خداوندى توصيه مى كنم. به وسيله تقوا خودتان را از خواب بيدار سازيد و روز خود را به پايان برسانيد و آن را به دل هايتان قابل پذيرش و اشعار بدانيد و گناهانتان را به وسيله تقوا بشوييد و درون را از لوث معاصى پاك بسازيد و بيمارى هايتان را با اين دوا درمان كنيد و با همين صفت به پيشواز مرگ برويد. (76)
1496. زنده بودن مثل ها
اءوصيكم عبادالله بتقوى الله الذى ضرب الامثال، و وقت لكم الاجال.
اى بندگان خدا! شما را به تقواى الهى توصيف مى كنم كه مثل ها براى شما زده است و مدت زندگى شما را تعيين فرموده است. (77)
1497. صفات پرهيزگار
فى صفة المتقى: فى الزلازل وقور، و فى المكاره صبور، و فى الرخاء شكور.
(پرهيزگار) در مقابل حوادث اضطراب انگيز و لرزاننده باوقار و پابرجاست و در ناگوارى ها شكيبا و در موقع آسايش سپاسگزار. (78)
1498. بهترين وصيت
اءوصيكم عبادالله بتقوى الله؛ فانها خير ما تواصى العباد به، و خير عواقب الامور عندالله.
اى بندگان خدا! شما را به تقواى الهى توصيه مى كنم؛ زيرا وصيت به تقوابهترين وصيتى است كه مردم درباره يكديگر انجام مى دهند و شايسته ترين عواقب امور (پايان همه امور زندگى) است در نزد خدا. (79)
1499. نفس مطيع
اتقوا الله الذى نفعكم بموعظته، و وعظكم برسالته، و امتن عليكم بنعمته. فعبدوا اءنفسكم لعبادته، و اخرجوا اليه من حق طاعته.
تقوا بورزيد براى خدا كه شما را با پند خود منفعت داد و با رسالت پيامبرش شما را نصيحت نمود و با نعمتش به شما احسان فرمود. نفس خود را براى عبادت خداوندى رام و مطيع بسازيد و حركت كنيد به سوى خداوندى با اطاعتى كه شايسته او است.(80)
1500. تقوا بورز هر چند اندك!
اتق الله بعض التقى و ان قل، و اجعل بينك و بين الله سترا و ان رق.
تقوا به خدا بورز، اگرچه اندك باشد و مابين خود و خدا پرده اى قرار بده اگرچه نازك باشد. (81)
1501. علائم صفات متقين
من علامة اءحدهم اءنك ترى له قوة فى دين، و حزما فى لين، و ايمانا فى يقين، و حرصا فى علم، و علما فى حلم.
از علائم صفات متقين اين است كه مى بينى در آن ها قوت و قدرت نيروى دين را و جديت در عين نرمى و ايمان تواءم با يقين و حريص بودن در كسب علم و حليم بودن در عين عالم بودن. (82)
1502. كيفيت تقواى الهى
اتقوا الله عبادالله؛ تقية ذى لب شغل التفكر قلبه... و ظلف الزهد شهواته.
اى بندگان خدا! به خدا تقوا بورزيد تقواى خردمند كه تفكر قلبش را به خود مشغول داشته و زهد و پارسايى از شهوات او جلوگيرى كرده است. (83)
1503. تحريك براى عمل
العمل العمل، ثم النهاية النهاية، و الاستقامة الاستقامة، ثم الصبر الصبر، و الورع و الورع!
اهتمام بورزيد به كار، برخيزيد براى كار، سپس كار را ناتمام نگذاريد و به پايان برسانيد و در تصميمى كه گرفتيد استقامت بورزيد، استقامت. شكيبا باشيد شكيبا. پرهيزگارى پيشه كنيد پرهيزگارى. (84)
1504. پسنديده ترين وصايا
اءوصيك بتقوى الله اءى بنى و لزوم اءمره، و عماره قلبك بذكره، و الاعتصام بحبله، و اءى سبب اءوثق من سبب بينك و بين الله ان اءنت اءخذت به! اءخى قلبك بالموعظة، و اءمته بالزهادة، و قوة باليقين، و نوره بالحكمة، و ذلله بذكر الموت، و قرره بالفناء، و بصره فجائع الدنيا... و اعلم يا بنى اءن اءحب ما اءنت اخذ به الى من وصيتى تقوى الله و الاقتصار على ما فرضه الله عليك، و الاخذ بما مضى عليه الاولون من ابائك، و الصالحون من اءهل بيتك.
فرزندم! من تو را توصيه مى كنم به تقواى الهى و الزام به امر و آبادساختن قلب خود با ذكر او و چنگ زدن به طناب او و كدامين رشته، اطمينان بخش تر است از رشته ميان تو و خدا اگر آن را بگيرى. قلبت را با موعظه زنده بدار و نفست را با اعراض از مزخرفات دنيا مهار كن و با يقين تقويت نما و با حكومت منور ساز و با ذكر مرگ خوارش كن و به اقرار به زوال و فنا وادارش كن و آن را به ناگوارى هاى دنيا بينا ساز، و بدان اى پسرم! پسنديده ترين چيزى كه از وصيت من مى توانى بگيرى تقواى الهى و بسنده كردن به آن چه خدا براى تو مقرر فرموده و پذيرش آن عقايد و اعمالى است كه نياكان گذشته و صلحاى خاندان تو آن ها را پذيرفته بودند. (85)
1505. بهتر از تندرستى
اءلا اءفضل من صحة البدن، تقوى القلب.
بدانيد كه پرهيزگارى دل، بهتر از تندرستى است. (86)
1506. انسان پرهيزگار
لو اءن السموات و الارضين كانتا على عبد رتقا ثم اتقى الله لجعل الله له منهما مخرجا!
اگر آسمان ها و زمين ها بر روى بنده اى بسته باشد، آنگاه او در راه خدا پرهيزگار باشد، سرانجام خداوند براى او گريزگاهى پديد آورد. (87)
1507. ضرورت تقوا
اءيها الناس! اتقوا الله فما خلق امرؤ عبثا فيلهو، و لا ترك سدى فيلغو!
اى مردم! به خدا تقوى بورزيد و هيچ كس بيهوده آفريده نشده است تا بازى كند و بى اصل و تكليف هم رها نشده است. (88)
1508. بهترين توشه سفر آخرت
عند رجوعه من صفين و اشرافه على القبور بظاهر الكوفة: يا اءهل الديار الموحشة! و المحال المقفرة! و القبور المظلمة! يا اءهل التربة! يا اءهل الغربة! يا اءهل الوحدة! يا اءهل الوحشة! اءنتم لنا فرط سابق، و نحن لكم تبع لاحق. اءما الدور فقد سكنت، و اءما الازواج فقد نكحت، و اءما الاموال فقد قسمت. هذا خبر ما عندنا، فما خبر ما عندكم؟
ثم التفت الى اءصحابه فقال: اءما لو اءذن لهم فى الكلام لاخبروكم
اءن خير الزاد التقوى.
در حالى كه از جنگ صفين برگشته و بر گورهاى بيرون كوفه مشرف و متوجه شده بود فرمود: اى ساكنان سراهاى وحشتناك! و محل هاى بى آب و گياه و خفتگان در گورهاى تاريك! اى در خاك رفتگان! اى دور از وطنان! اى تنها ماندگان! اى وحشت زدگان! شما براى ما پيش افتادگانيد و ما به دنبال شما آيندگانيم و به شما ملحق شوندگانيم، اما (بدانيد كه) در سراهاى شما، ديگران ساكن شدند، زنانتان با مردان ديگرى ازدواج كردند و اما اموالتان پس به تحقيق قسمت شد، اين خبرى بود كه ما از آن آگاه بوديم و شما براى ما چه خبرى داريد؟
(آن گاه اميرالمؤ منين عليه السلام رو به اصحاب خود كرد و فرمود): اما اگر به آنان اجازه سخن گفتن داده مى شد، هر آينه به شما خبر مى دادند كه بهترين توشه براى سفر آخرت، تقواى الهى است. (89)
1509. اصالت تقوا
لا يهلك على التقوى سنخ اءصل، و لا يظماء عليها زرع قوم.
اصل ريشه اى كه بر تقوا روييده هلاك نمى شود و زراعت قومى كه در زمين تقوا كاشته شده از تشنگى نخواهد خشكيد.
1510. عاقبت بى تقوايى (90)
من قل ورعه مات قلبه، و من مات قلبه دخل النار.
هر كسى كه پارسايى اش كاستى گيرد، دلش بميرد و آن كس كه دلش بميرد، داخل دوزخ شود. (91)
1511. ره توشه تقوا
... و مصابيح لبطون قبوركم، و سكنا لطول وحشتكم، و نفسا لكرب مواطنكم.
(تقواى را) چراغى در دل قبر و آرامشى براى وحشت بى پايان و راه فراخى براى مواضع غم و اندوه خويش قرار دهيد.
1512. دوستى و دشمنى پرهيزگار (92)
فى صفة المتقين: بعده عمن تباعد عنه زهد و نزاهه، دنوه ممن دنا منه لين و رحمة، ليس تباعده بكبر و عظمة، و لا دنوه بمكر و خديعة.
(متقين) اگر از كسى كه از وى كناره گيرى كرده است دورى گزيند بر مبناى پارسايى و پاكى از آلودگى ها است و نزديكى وى با كسى كه به او نزديك است از روى نرمش و رحمت است. نه دورى از كسى مبتنى بر كبر و خودبزرگ بينى او است و نه نزديكى او به كسى از راه حيله پردازى و فريب كارى است. (93)
1513. طالب دنيابودن
اءوصيكما بتقوى الله، و اءن لا تبغيا الدنيا و ان بغتكما، و لا تاءسفا على شى ء منها زوى عنكما، و قولا بالحق، و اعملا للاجر، و كونا للظالم خصما، و للمظلوم عونا. اءوصيكما، و جميع ولدى و اءهلى و من بلغه كتابى، بتقوى الله، و نظم اءمركم.
شما را به تقواى الهى توصيه مى كنم و دنيا را نخواهيد اگرچه دنيا شما را طلب كند و به هر آن چه از دست شما برود تاءسف نخوريد و سخن بر حق بگوييد و عمل براى پاداش آخرت كنيد و دشمن ظالم و يار و ياور مظلوم باشيد. شما و همه فرزندان و دودمانم و هر كسى را كه نامه من به او برسد توصيه مى كنم به تقواى الهى و نظم در امور خويش.
1514. روح و بدن متقين (94)
صحبوا الدنيا باءبدان اءرواحها معلقه بالمحل الاعلى.
(متقين) با بدن هايى در اين جهان زندگى مى كنند اما روح آن ها به جايگاهى بس اعلى وابسته است. (95)

--------------------------
1-نامه 56.
2-نامه 47.
3-خطبه 198.
4-حكمت 95.
5-حكمت 95.
6-حكمت 349.
7-حكمت 242.
8-حكمت 113.
9-خطبه 198.
10-خطبه 167.
11-خطبه 188.
12-خطبه 83.
13-خطبه 173.
14-خطبه 230.
15-خطبه 183.
16-خطبه 114.
17-خطبه 198.
18-حكمت 391.
19-نامه 27.
20-نامه 53.
21-خطبه 193.
22-خطبه 193.
23-خطبه 191.
24-خطبه 160.
25-نامه 27.
26-خطبه 193.
27-خطبه 183.
28-خطبه 193.
29-خطبه 193.
30-خطبه 193.
31-خطبه 193.
32-حكمت 371.
33-خطبه 193.
34-خطبه 193.
35-خطبه 87.
36-خطبه 193.
37-خطبه 190.
38-خطبه 193.
39-خطبه 195.
40-خطبه 157.
41-حكمت 388.
42-حكمت 349.
43-حكمت 4.
44-خطبه 193.
45-حكمت 410.
46-حكمت 113.
47-حكمت 458.
48-حكمت 95.
49-خطبه 193.
50-خطبه 198.
51-خطبه 114.
52-خطبه 198.
53-خطبه 111.
54-خطبه 144.
55-حكمت 298.
56-خطبه 190.
57-خطبه 193.
58-خطبه 83.
59-خطبه 191.
60-خطبه 193.
61-خطبه 176.
62-خطبه 188.
63-خطبه 191.
64-خطبه 191.
65-خطبه 83.
66-حكمت 210.
67-خطبه 182.
68-خطبه 113.
69-خطبه 114.
70-خطبه 16.
71-خطبه 198.
72-خطبه 230.
73-خطبه 194.
74-خطبه 196.
75-خطبه 204.
76-خطبه 191.
77-خطبه 183.
78-خطبه 193.
79-خطبه 173.
80-خطبه 198.
81-حكمت 242.
82-خطبه 193.
83-خطبه 83.
84-خطبه 176.
85-نامه 31.
86-خطبه 388.
87-خطبه 130.
88-حكمت 370.
89-حكمت 130.
90-خطبه 16.
91-حكمت 349.
92-خطبه 198.
93-خطبه 193.
94-نامه 47.
95-حكمت 147.
---------------------
عباس عزيزى