1661. شرط سخاوت
السخاء ما كان ابتداء فاءما ما كان عن مساءلة فحياء و تذمم.
سخاوت آن است كه ابتدا خود ببخشى، پس آن كه در پى خواهش باشد يا از روى شرم يا از روى ترس بدگويى است. (1)
1662. پايدارى دين و دنيا
يا جابر! قوام الدين و الدنيا باءربعة: عالم مستعمل علمه، و جاهل لا يستنكف اءن يتعلم، و جواد لا يبخل بمعروفة، و فقير لا يبيع اخرته بدنياه؛ فاذا ضيع العالم علمه، استنكف الجاهل اءن يتعلم. و اذا بخل الغنى بمعروفه، باع الفقير اخرته بدنياه.
اى جابر! پايدارى دين و دنيا بر چهارپايه استوار است: دانشمندى كه علم خود را به كار بندد، نادانى كه از آموختن سرباز نزند، بخشنده اى كه از دادن مال خود بخل نورزد و تهيدستى كه آخرتش را به دنيا نفروشد. پس هرگاه دانشمند علم خود را ضايع كند (و بدان عمل نكرد) و جاهل از آموختن خوددارى نمايد و هرگاه توانگر از بخشيدن مال، دريغ كرد و فقير هم آخرت خود را به دنيا بفروشد (اقوام جهان به هم خواهد خورد.) (2)
1663. ببخش هر چند كم باشد!
لا تستح من اعطا القليل فان الحرمان اءقل منه.
از بخشش كم شرم مكن؛ زيرا كه محروم ساختن (و هيچ چيز جز ندادن ) از آن هم كمتر است. (3)
1664. نتيجه يقين
من اءيقن بالخلف، جاد بالعطية.
هر كس به نتيجه گيرى و پاداش يقين داشته باشد، دست براى بخشش مى گشايد (يعنى هيچ گاه بخل نمى كند).
1665. بالارفتن ارزش انسان (4)
بالافضال تعظم الاقدار.
با بذل و بخشش، ارزش هاى انسانى بالا مى رود. (5)
1666. انفاق مال
اءنفق الفضل من ماله.
خوشا به حال آن كس كه زيادى مال خود را در راه خدا انفاق كند. (6)
1667. نيكى به ديگران
اءحسن كما تحب اءن يحسن اليك.
نيكى كن آن چنان كه دوست دارى به تو نيكى شود. (7)
--------------------------
1-حكمت 53.
2-حكمت 372.
3-حكمت 67.
4-حكمت 138.
5-حكمت 224.
6-حكمت 123.
7-نامه 31.
---------------------
عباس عزيزى