شكّى نيست كه ما در عصرى زندگى مى‏كنيم كه تمامى دشمنان براى نابودى اسلام هم پيمان گشته و همه امكانات سياسى و اقتصادى خود را براى از بين بردن اسلام از صحنه بين الملل به‏كار گرفته‏اند.
طرح نوين هانتينگتون، بزرگ نظريّه پرداز كاخ سفيد و استراتژيست معروف يهودى در كتاب برخورد تمدّن‏ها مؤيّد اين مطلب است(41).
و هم چنين دكتر مايكل برانت، معاون سابق سازمان اطّلاعات مركزى آمريكا (سيا) در كتاب A Plan to divis and desnoylte theology «نقشه‏اى براى جدايى مكاتب الهى» مى‏گويد:
افرادى كه با شيعه اختلافات نظر دارند آن‏ها را عليه شيعه منظم و مستحكم كرده، وكافر بودن شيعه گسترش داده شود و آن‏ها را از جامعه جدا نموده و عليه آن‏ها مواد نفرت برانگيز نوشته شود(42). بنابراين، در چنين عصرى بيش از هر عصر ديگر، مسلمانان نياز به وحدت دارند و شايد بيش از هر زمانى جامعه اسلامى به همكارى و مساعدت يك‏ديگر نيازمند است.
گِلادِستون(43) نخست وزير اسبق بريتانيا مى‏گويد: مادام هذا القرآن موجودا فى أيدى المسلمين، فلن تستطيع أروبا السيطرة على الشرق ولا أن تكون هى نفسها فى أمان(44)؛ مادامى كه قرآن در دست مسلمان‏هاست، اروپا نه مى‏تواند بر شرق تسلّط يابد و نه احساس امنيّت كند.
بِن گُوريون(45) نخست وزير سابق دولت غاصب صهيونيستى مى‏گويد: إنّ أخشى ما نخشاه أن يظهر فى العالم العربى، محمد جديد(46)؛ آن‏چه ما را به وحشت انداخته اين است كه مى‏ترسيم در جهان عرب، محمّد تازه‏اى ظهور كند.
با اين كه يكى از اصول مسلّم مسيحيّت، كشته شدن حضرت مسيح به دست يهود بوده و به همين سبب، در طول 20 قرن بغض و كينه و عداوت ميان آنان حاكم بود، ولى براى ايجاد وحدت ميان مسيحيّت و يهود در برابر مسلمانان، دولت واتيكان طىّ اطّلاعيه رسمى از اين اصل صرف نظر كرده و يهود را از اين جنايت تبرئه مى‏كند.
و جاى شگفتى است كه اين اعلاميه در سال 1393 هجرى مطابق با 1973 ميلادى هم زمان با جنگ اسرائيل با مسلمانان صادر شد، تا بتواند تمام نيروهاى يهود و نصارى را در برابر مسلمانان بسيج نمايد(47). با توجّه به نكات ياد شده، اهمّيّت سخن رسول اكرم صلى‏الله‏عليه‏و‏آله روشن مى‏شود كه مى‏فرمايد: «من أصبح ولم يهتمّ بأمور المسلمين فليس بمسلم؛ كسى كه به فكر مشكلات برادران دينى خود نباشد، مسلمان نيست»(48). بديهى است در موقعيّت فعلى، هرگونه حركت مشكوك كه موجب تفرقه ميان صفوف مسلمانان باشد، به نفع اسلام نيست.
و هرگونه فحش و ناسزا پيش از آن‏كه به وحدت ميان مسلمانان و تقريب بين مذاهب ضربه بزند، چهره نورانى مكتب اسلام را در سطح بين الملل مخدوش مى‏كند و طبقه تحصيل كرده را به مكتب نورانى اسلام بدبين مى‏سازد.
______________________________________
(41) در تابستان 1993 ميلادى، ساموئل هانتينگتون رئيس موءسّسه استراتژيك دانشگاه هاروارد در شماره تابستانى نشريّه فارين افرز در مقاله‏اى مى‏گويد: سياست جهانى اينك وارد مرحله جديدى شده است. او جهان آينده را عرصه كنش و واكنش بين هفت يا هشت تمدّن بزرگ مى‏داند، تمدّن غربى، كنفوسيوسى، ژاپنى، اسلامى، هندو، اسلاوى ارتدكسى، آمريكاى لاتين و احتمالاً آفريقايى. فرضيّه او اين است كه اصولاً نقطه اصلى برخورد در اين جهان نو، نه رنگ و بوى ايدئولوژيكى دارد و نه بوى اقتصادى، شكاف‏هاى عميق ميان افراد و به‏اصطلاح نقطه جوش برخوردها داراى ماهيّت فرهنگى خواهد بود. پس دولت ملّت‏ها نيرومندترين بازى‏گران در عرصه جهان باقى خواهند ماند. ليكن درگيرى اصلى در صحنه سياست خارجى ميان ملّت‏ها و گروه‏هايى با تمدن‏هاى مختلف روى خواهد داد.
هانتينگتون كانون درگيرى در آينده نزديك را ميان غرب و چند كشور اسلامى كنفوسيوسى مى‏داند. او سپس با ذكر اين نكته كه مفهوم تمدّن جهانى، از تمدّن غرب برآمده است به برترى پيروزى تمدّن غربى تصريح مى‏كند.
هانتينگتون، طى مصاحبه‏اى با شبكه تلويزيونى «سى. ان. ان. ترك» واقعه يازده سپتامبر را نماد بارز نظريّه برخورد تمدّن‏هاكه تقريباً يك دهه پيش مطرح شده است، دانست. رويداد يازده سپتامبر روابط جهان اسلام و غرب را دگرگون كرد، به طورى كه احساسات ضدّ آمريكايى در جهان اسلام (به خصوص خاورميانه) و در مقابل احساسات ضدّ اسلامى در غرب شدت يافت.
(42) روزنامه جمهورى اسلامى، تاريخ 5/3/1383 و هفته نامه افق حوزه، تاريخ 28/2/1383.
(43) Gladstone سياستمدار انگليسى ( 1809 ـ 1898) رهبر ليبرال‏ها بود و چهار بار به مقام نخست وزيرى انگلستان رسيد.
(44) الإسلام على مفترق الطرق، ص 39.
(45) بن گوريون Ben Gurion كسى است كه نام «اسرائيل» را بر رژيم صهيونيستى نهاد و 9 بار به نخست وزير رژيم صهيونيستى رسيد. او زندگى خود را وقف صهيونيسم كرد، جنگ اشغال فلسطين را در سال 1948 فرماندهى كرد. از جمله رخ‏دادهايى كه در دوره نخست‏وزيرى وى صورت گرفت مى‏توان به موارد زير اشاره نمود:
1 . جنگ 1948 كه باعث بوجود آمدن رژيم صهيونيستى شد.
2 . موج‏هاى بى‏سابقه مهاجرت يهوديان.
3 . افزايش شهرك‏هاى صهيونيست نشين.
4 . حمله مشترك و سه‏گانه رژيم صهيونيستى، انگليس و فرانسه عليه مصر در سال 1956.
(46) روزنامه الكفاح الإسلامى، سال 1955. م، هفته دوم، ماه نيسان.
(47) مع رجال الفكر فى القاهره، ج 1، ص 162.
(48) كافى، ج 2، ص 163.