شهيد مطهرى در زمينه ارائه برداشتِ غلط از وحدت اسلامى مى‏نويسد:
«... بدون شك نياز مسلمين به اتّحاد و اتّفاق از مبرم ترين نيازهاست و درد اساسى جهان اسلام همين كينه‏هاى كهنه ميان مردم مسلمان است. دشمن هم همواره از همين‏ها استفاده مى‏كند ... .
مفهوم اتّحاد اسلامى كه در صد سال اخير ميان علما و فضلاى مؤمن و روشن فكر اسلامى، از اصول اعتقادى و يا غير اعتقادى خود صرف نظر كنند و به اصطلاح، مشتركات همه فرق را بگيرند و مختصّات همه را كنار بگذارند، چه اين كار، نه منطقى است و نه عملى.
چگونه ممكن است از پيروان يك مذهب تقاضا كرد كه به‏خاطر مصلحت حفظ وحدت اسلام و مسلمين از فلان اصل اعتقادى يا عملى خود كه به هر حال به نظر خود آن را جزء متن اسلام مى‏داند صرف نظر كند؟ در حكم اين است كه از او بخواهيم به نام اسلام از جزيى از اسلام چشم بپوشد ... »(50). ما خود شيعه هستيم و افتخار پيروى اهل البيت عليهم‏السلام را داريم، كوچك‏ترين چيزى حتّى يك مستحبّ و يا مكروه كوچك را قابل مصالحه نمى‏دانيم، نه توقّع كسى را در اين زمينه مى‏پذيريم و نه از ديگران انتظار داريم كه به نام مصلحت و به خاطر اتّحاد اسلامى از يك اصل از اصول خود دست بردارند آن چه ما انتظار و آرزو داريم اين است كه محيط حسن تفاهم به وجود آيد تا ما كه از خود اصول و فروعى داريم، فقه، حديث، كلام، فلسفه و ادبيات داريم، بتوانيم كالاى خود را به عنوان بهترين كالا عرضه بداريم تا شيعه بيش از اين در حال انزوا به سر نبرد و بازارهاى مهمّ جهان اسلامى به روى كالاى نفيس معارف اسلامى شيعى بسته نباشد(51).

_________________________________________
(50) امامت و رهبرى، انتشارات صدرا، چاپ سوم، زمستان 1364، ص 16.
(51) همان، ص 17.

نوشتن دیدگاه