داعى : در اين حديث هم اگر قدرى فكر و تامل كنيم، گذشته از آن كه اكابر علماى درايت و رجال خودتان آن را از موضوعات مى ‏دانند، ظاهر عبارت آن مى‏ رساند كه اين عبارت از رسول خدا صلى ‏الله ‏عليه ‏و ‏آله نمى ‏باشد؛ چه آن كه از مسلمات است كه بهشت مركز شيوخ و پيران نمى ‏باشد و در آن‏جا مانند دنيا سير تكاملى وجود ندارد كه آدمى از جوانى به سن پيرى برسد تا به كمال سيادت نايل آيد.
و در روايات ما و شما اخبار بسيارى مصدق اين معناست كه از جمله قضيه اشجعيه است كه زن پيرى بود آمد خدمت رسول اكرم صلى ‏الله ‏عليه ‏و ‏آله. حضرت در ضمن صحبت فرمود: ان الجنة لاتدخلها العجايز؛(1) يعنى عجايز و پيران داخل بهشت نمى‏ شوند. آن زن متاثر شد. ناله‏ كنان عرض كرد: «يا رسول‏ اللّه‏، پس من وارد بهشت نمى‏ شوم.» اين را گفت و از خدمت حضرت بيرون رفت. حضرت فرمودند: اخبروها انها ليست يؤمئذٍ بعجوز؛(2) يعنى خبر دهيد او را كه در آن روز پير نخواهد بود. بلكه همه پيران را خلعت جوانى بپوشند و داخل بهشت نمايند. آن‏گاه آيه 35 ـ 38 سوره 56 (واقعه) را قرائت فرمود كه خداوند فرمايد: «إِنّا أَنْشَأْناهُنَّ إِنْشاءً* فَجَعَلْناهُنَّ أَبْكارا* عُرُبا أَتْرابا* لِأَصْحابِ الْيَمِينِ».(3)
و در حديث از طرق ما و شما وارد است كه رسول اكرم صلى ‏الله ‏عليه ‏و ‏آله فرمود: يدخل اهل الجنة الجنة جردا مردا بيضا جعادا مكحلين ابناء ثلاث و ثلثين.(4)
شيخ : اين بيانات شما به جاى خود صحيح است ولكن اين حديث مخصصى است براى اهل بهشت.
داعى : معناى اين فرمايش جناب‏عالى را نفهميدم [كه] اين حديث مخصص چه چيز است؛ يعنى خداوند جمعى را پير وارد بهشت مى‏ نمايد تا ابى‏ بكر و عمر را سيد آنها قرار دهد! و حال آن كه اگر بنا شود ابى‏ بكر و عمر داخل بهشت گردند، خداوند آنها را هم جوان خواهد نمود نه آن كه ديگران را پير نمايد تا سيادت آنها ثابت شود.
[به] علاوه، عرض كردم اكابر علماى خودتان اين حديث را از موضوعات به شمار آوردند و رسول اكرم براى راه‏نمايى ما، اصلى معين فرموده تا خيال ما راحت گردد؛ چنان‏چه قبلاً عرض كردم هر حديثى كه مطابقه با قرآن مجيد ننمايد، مردود است. فلذا علماى رجال ما و اهل درايت هم بسيارى از اخبار را كه به نام رسول و ائمه طاهرين ـ صلوات‏ اللّه‏ عليهم اجمعين ـ از طريق خودمان رسيده، به دستور خودشان كه فرمودند: اذا روى لكم عنى حديث فاعرضوه على كتاب اللّه‏ فان وافقه فاقبلوه والا فردوه؛(5) رد مى ‏نمايند و مورد قبول قرار نمى‏ دهند.
و قبلاً عرض كردم كه بسيارى از اكابر علماى ارباب جرح و تعديل خودتان هم كتب مبسوطه، تأليف و تصنيف نموده ‏اند در رد احاديث موضوعه؛ مانند شيخ مجدالدين محمد بن يعقوب فيروزآبادى (صاحب قاموس) در كتاب سفرالسعادة (6) و جلال ‏الدين سيوطى در كتاب اللآلى (7) و ابن ‏جوزى در موضوعات (8) و مقدسى در تذكره ‏الموضوعات (9) و شيخ محمد بن درويش مشهور به حوت بيروتى در تاب اسنى ‏المطالب (10) آورده ‏اند كه در سند حديث: ابوبكر و عمر سيدا كهول اهل الجنة يحيى بن عنبسه مى ‏باشد و ذهبى گويد: «يحيى از جمله ضعفاست.» و ابن‏ جان دجال گفته: «يحيى وضع حديث مى ‏نموده.»
پس علاوه بر دلايلى كه ما ذكر نموديم، به بيان نقّادين علماى خودتان هم كه ارباب جرح و تعديلند، اين حديث از موضوعات است.
واقعا احتمال قوى مى‏ رود كه از مجعولات بكريون يا بنى ‏اميه باشد؛ چه آن كه براى رد و تضعيف بنى‏ هاشم و عترت طاهره و اهل‏ بيت رسول ‏اللّه‏ صلى ‏الله ‏عليه ‏و ‏آله در مقابل هر حديثى از احاديث ثابته عندالفريقين در مدح و عظمت خاندان رسالت، حديثى جعل مى‏ نمودند و مردمانى مانند ابوهريره و امثال آنها هم براى قرب دستگاه فاسد بنى ‏اميه، پيوسته در اين كار جديت مى ‏نمودند؛ زيرا از كينه و عداوتى كه با آل‏ محمد عليهم ‏السلام داشتند، در مقابل حديث شريف ثابتى كه علاوه بر اجماع علماى شيعه اكابر شما نيز نقل نموده ‏اند، اين حديث را جعل نمودند.
نواب : آن حديث مسلم كدام است كه در مقابلش جعل حديث نمودند.
*************************
1-الدرالمنثور، ج 6، ص 158.
2-همان.
3-انشا بر صيغه ماضى به جهت تحقق وقوع است؛ يعنى بيافريده‏ ايم زنان بهشتى را در كمال حسن و زيبايى و هميشه آنان را باكره و دوشيزه گردانيده ‏ايم. دوستان و عاشقان شوهران خود با غنج و ناز و شيرين سخن جوان، هم‏سالان هم، مخصوص اصحاب يمين.
4-«اهل بهشت كه در بهشت آيند، همه جرد و مرد و بى ‏مو و سفيداندام، مجعدموى، چشم ‏هاى سرمه ‏كشيده و در سن 33 سالگى باشند.» مسند احمد، ج 2، ص 295.
5-«زمانى كه حديثى از من براى شما روايت نمايند، آن را به قرآن مجيد عرض نماييد. اگر موافق با قرآن بود، قبول نماييد والا او را رد نماييد.» تفسير رازى، ج 10، ص 148.
6-سفرالسعادة، ص 142.
7-اللآلى ‏المصنوعه، ج 1، ص 380.
8-الموضوعات، ج 1، ص 89.
9-تذكره ‏الموضوعات، ص 28.
10-اسنى ‏المطالب، ص 159.

نوشتن دیدگاه