ذكر سماواتيان ثناى اباالافضل
بامژه روبد غبار، حور بهشتى
گر به شهان مى برند رشگ خلايق
هيچ ز بيگانگى به حق نبرد راه
پامكش از درگهش كه عقده گشايى
غم نبرد راه بر دلش به صف حشر
ور نه كه مى برد جان ز قوم جفا جو
آب ننوشيد بى حسين دست و دل از جان
شست به راه حسين دست و دل از جان
پاس وفا داشت آنچنان كه بماندند
با شه دين جز به نام سيد و مولا
آه از آن دم كه شد بلند به ميدان
گشت كمان قد شاه دين چو عيان ديد
در دو جهان از طريق بنده نوازى
------------------------------
شعری از صغیر اصفهانی