تراست باب حوائج لقب از آنكه نرفت
بروز كرب و بلا بیرقت چو بر پا بود
چو آفتاب جما لت غروب كرد و نمود
چو محو شد رخ تو همچو ماه تحت شعاع
هدف ز پیكر تو تیر كین ز قوم دغا
عجب نباشد و هر جا كه لاله شد شید
سكینه از غم تو نا له ها برانگیزد
ز بازوان قلم گشته تو رفته رقم
فغان ز جور عدو بعد تو پراكنده
ز بانوان حرم رفت بس بغارت زیب
دلم ز عشق تو خرم فسرده زین افسون
بدانم آنكه سلیمان كجا غلام تو هست
وگرنه یوسف مصری كجا كلاف كجا
چو یكدو جرعه ز جام می تو " صهبائی "
-----------------------------------------
شعری از حاج ملا آقا جان زنجانی