تراست باب حوائج لقب از آنكه نرفت

بروز كرب و بلا بیرقت چو بر پا بود

چو آفتاب جما لت غروب كرد و نمود

چو محو شد رخ تو همچو ماه تحت شعاع

هدف ز پیكر تو تیر كین ز قوم دغا

عجب نباشد و هر جا كه لاله شد شید

سكینه از غم تو نا له ها برانگیزد

ز بازوان قلم گشته تو رفته رقم

فغان ز جور عدو بعد تو پراكنده

ز بانوان حرم رفت بس بغارت زیب

دلم ز عشق تو خرم فسرده زین افسون

بدانم آنكه سلیمان كجا غلام تو هست

وگرنه یوسف مصری كجا كلاف كجا

چو یكدو جرعه ز جام می تو " صهبائی "

-----------------------------------------
شعری از حاج ملا آقا جان زنجانی