چـنـيــن نـقــل بــاشـــد ز اهـــل خـبـر
عــلـي شـيـر حـق صـهـر ختمي مآب
بـگـفـــت اي عــقــيــل وفـــادار مــن
كنون خواستگاري كن اي نيك دين
عـقيل اين سخن از علي چون شنود
ز قــوم كـلابــه زنــــي شــد عــيــان
صـفـاتـش چـو مـردان نـيكو سرشت
ز لـطــف خــداونـــد جــان آفـــريـــــن
بــعـــقـــد عـــلـــي آمــد ام الـبــنـيــــن
ز الـــطـــاف خــلاق لــــوح و قــــلـــم
ازيـــن وصـــلــت نيـك چـنـدي گذشت
ز ام الـبـنــيــن طــفــلـــي آمــد پـــديــد
عــلـــي كـــودك خـويـش در بـرگـرفت
بـــرخـــســـاره مـــاه او خــيـره مـانــد
بــدســتـــش چـــو افــتـــاد او را نـگـاه
از آن گــريــه شــد جــان مـادر غـمين
جــوابـــش بــفــــرمـــود شــيــر خــــدا
كــه، ايـن طـفــل، شـايـسـته كاري كند
هـمـيـن كــودكـــم در صــف كـــربــــلا
شـــود پـــاســـدار قـــيـــام حـــســـيـــن
هـمــيـــن اســت سـقـاي لـب تـشـنگان
بـنـــامـــردمـــي خـصــم بـــي ديـــــن او
چــو گـــردد جـــدا دســـت از پـيـكــرش
ز پــشــت فــرس اوفــتــــد روي خــاك
بــنـــالــــد در آنـــدم كـــه ادرك اخــــــا
حـــســـيـــن آن عــزيـــز دل فـــاطــمــه
بـبــيـــنـــد فــتـــاده بــــدريــاي خـــــون
ازيـــن غـــم قــد ســرو او خــم شــــود
«حــيــاتــي» از ايـن مـاجــرا دم مـزن
---------------------
شعری از حیاتی