«آخرالزمان» واژه اي است با سابقه طولاني كه قدمت آن به روز ولادت پيامبر اكرم(ص) مي رسد. ايشان در روايتي فرمودند:
من و رستاخيز مانند دو انگشت دست با يكديگر مقارن هستيم.

به همين جهت است كه از آن حضرت، به «پيامبر آخرالزمان» تعبير مي كنند.

آخرالزمان را مي توان به سه مقطع زماني تقسيم كرد:
1. از روز تولد رسول اكرم(ص) تا ظهور حضرت بقية الله(ع)؛
2. از ظهور حضرت مهدي(ع) تا پايان حكومت حق آن بزرگوار
3. از آغاز رجعت تا پايان دنيا.

موضوع بحث امروز ما مقطع اول است و به دو مقطع ديگر كاري نداريم.
هرچند درباره جزئيات آخرالزمان، آينده پژوهي، آينده نگري و آينده انديشي در ميان انديشمندان جهان اختلافات فراواني مشاهده مي شود ليكن در حالت كلي همه اديان و به ويژه دين مبين اسلام گفته شده كه آينده اي روشن در انتظار ماست. البته پيش از آمدن اين آينده روشن، مجموعه اي حوادث جانسوز و دردناك وجود خواهد داشت و آن قدر تاريكي ها گسترش مي يابد كه تمام تاريكي نمود پيدا كند. در اين شرايط آقا بقيةالله(ع) به ناگاه ظهور مي كنند و همه مشكلات را از بين مي برند و تمام آن تاريكي ها را به نور مبدل مي سازند.
كتاب ارزشمند نوائب الدهورفي علائم الظهور، تأليف مرحوم آيت الله ميرجهاني كه در زمان ما نوشته شده است متن پانصد و پنج حديث كامل را در خود گنجانده است. و بالاخره در كتاب معجم الفتن و الملاحم آيت الله سيد محمود دهسرخي ضمن چهار جلد، هزارو هشت سطر مدخل را آورده اند.
در ميان اين چند هزار نشانه ظهور، تنها پنج نشانه اند كه حتمي هستند و قطعاً اتفاق خواهند افتاد و بقيه ممكن است اتفاق بيفتد و ممكن است اتفاق نيفتد. اين پنج نشانه حتمي همگي در آستانه ظهور حضرت بقيةالله(ع) اتفاق مي افتند و با وقوع هر كدام از آنها به طور طبيعي دل هاي بيشتري مجذوب و شيفته ايشان مي شود.
نكته مهمي كه لازم است در اينجا بيان كنم اين مطلب است كه بنابر اعتقاد قطعي و مسلم ما، احدي حق ندارد زماني براي ظهور مشخص كند. ائمه هدي(ع) نه تنها خود هيچ زماني را براي ظهور مشخص نكرده اند بلكه حتي به ما هم اجازه تحقيق و تفحص و صحبت از اين موضوع را نداده اند.
بسياري از بزرگان عقيده دارند، وقت ظهور تنها نزد خداوند مشخص است و چون در لوح محفوظ نيامده، فرشتگان و اولياي الهي نمي توانند از آن باخبر شوند؛ و لذا آنچه بعضي از افراد ادعا مي كنند تنها ادعايي دروغين است و نه بيشتر. در اصول كافي احاديث فراواني داريم كه فرموده اند از تكذيب كساني كه براي ظهور زمان تعيين مي كنند هرگز بيمناك نباشيد!1 به عبارت ديگر هر چقدر هم اين آدم بزرگ باشد تفاوتي نمي كند.
اگر ادعا كنيم تا كنون بيش از نود درصد از نشانه هاي ظهور اتفاق افتاده اند ادعاي گزافي نيست؛ با اين حال ما فقط مي توانيم بگوييم ظهور نزديك شده است بي آنكه بتوانيم زماني را براي آن مشخص كنيم. تصور كنيد شخصي براي اولين بار در جاده اي در حال رانندگي است و مي خواهد به مقصدي مشخص برسد. تابلوهاي راهنمايي متعدد و متنوع در طول مسير هر كدام بيانگر نزديك شدن به تونل، پمپ بنزين و امثال آن هستند. و برخي از آنها دقيقاً فاصله ما را با آن مقصد و محل مشخص بيان مي كنند. چند هزار نشانه ظهور هم اگر اتفاق بيفتند همانند آن تابلوهاي راهنمايي عمل مي كنند كه نزديك شدن به زمان ظهور را براي ما بيان مي كنند. اولين تابلوي شمارش معكوس با خروج سفياني نمايان مي شود. با خروج او معلوم مي شود كه هشت ماه به آغاز ظهور باقي مانده است. در اينجا ديگر «كذب الوقاتون»2 معنا ندارد.3
نشانه حتمي دوم كه مقارن و هم زمان با نشانه اول اتفاق مي افتد خروج يماني است. نشانه سوم در شب بيست و سوم ماه رمضان به شكل يك بانگ آسماني شنيده مي شود و پس از آن هم بعد از حدود يك ماه «خسف بيدا» واقع مي شود [و ضمن آن سپاهيان سفياني در سرزمين بيدا فرو مي روند]. و حدود دو ماه بعد هم در بيست و پنجم ماه ذي الحجه نفس زكيه به شهادت مي رسد كه اين دو مورد آخر را در واقع ما بايد نشانه هاي قيام بدانيم نه نشانه هاي ظهور؛ چون ظهور ايشان بدون ترديد در بيست و سوم ماه رمضان اتفاق مي افتد و قيام جهاني حضرت هم در روز عاشورا يا دهم محرم الحرام خواهد بود. بين اين دو، سه ماه و ده روز فاصله است. در اين مدت همه با آقا آشنا مي شوند و فرهنگ و سيره و منطق ايشان را مي شنوند و سپس با بصيرت يا آن را قبول مي كنند يا رد.
گفتيم كه نشانه هاي غير حتمي ممكن است اتفاق نيفتند مثلاً اينكه گفته شده دو سوم مردم زمين پيش از ظهور از بين مي روند احتمال دارد به واسطه تضرع و زاري مردم رفع شود و همين طور طاعون فراگير پيش از ظهور.4 در احاديث، بسياري از گناهان زمينه ساز مشكلات و حوادث بيان شده اند و در واقع هرچه بر سر ما مي آيد نتيجه اعمال خود ماست چه خوب باشد چه بد.
آينده را به چند شكل مي توان پيشگويي كرد:
ـ بعضي سعي مي كنند آن را با روش علمي پيشگويي كنند كه اين سبك كارايي چنداني ندارد و با وقوع يك حادثه به راحتي تمام معادلات آنها برهم مي خورد؛
ـ بعضي ديگر هم مي خواهند بر اساس روش كاهنانه آينده را پيش بيني كنند كه در ضمن آن عده اي شياد خود را [كاهن و منجم] جا كرده و بسياري از حوادث دروغين را به خورد مخاطبان خود مي دهند به نحوي كه حتي اگر در لابه لاي آنها حادثه قابل اعتمادي هم وجود داشته باشد ديگر شنونده به آن اعتنايي نمي كند؛
ـ برخي هم بر اساس فلسفه تاريخ مي خواهند نسبت به انجام اين موضوع اقدام كنند حتي براساس روش هگلي آن هم اين روش پاسخگو نيست؛
و بالاخره بايد اذعان كنيم به رغم تحريف هايي كه در كتب اديان پيش از اسلام رخ داده باز هم با اين حال مطمئن ترين پيش بيني ها آنهايي است كه براساس وحي انجام شده باشند. اين روش هنوز هم كاربرد دارد؛ چون بسياري از مطالب گفته شده بالاتر از فهم شنوندگان آن دوره بوده است؛ به عنوان مثال وقتي گفته اند هرات(5) با مارهاي بال دار نابود مي شود تشبيه زيبايي است از موشك و آنها كه مارها را از نزديك ديده اند شباهت فرود آمدن موشك را بر زمين و پايين آمدن مار را به خوبي درك مي كنند. يا اينكه گفته اند عراق را عرج اشغال مي كند لازم است بدانيم اين لفظ براي كافر معمولي به كار نمي رود و به سركرده كفار اطلاق مي شود.
وجود مقدس آقا رسول الله(ص) فرمودند:
بايد امر به معروف و نهي از منكر كنيد و الا خداوند بدترين شما را بر شما مسلط خواهد كرد و نيكان شما هر چه دعا كنند دعايشان مستجاب نخواهد شد.
متأسفانه امروز به چشم خود مي بينيم به هر كس تذكر مي دهيم مي گويد به من ربطي ندارد مشكل ديگري است.
هيچ قومي نيست كه ربا در ميان آنها شايع شود جز اينكه به حالت غفلت و بي خبري مبتلا شوند؛
و هيچ قومي نيست كه رشوه در ميان آنها رواج پيدا كند مگر اينكه به خوف و ترس و وحشت گرفتار آيند؛
وقتي فحشا در ميان مردم ظاهر شود؛ رانش زمين به وجود مي آيد.
هنگامي كه با اهل پيمان حيله شود، دشمن غلبه پيدا مي كند.
وقتي گناه زنا در ميان مردم فراوان شود مرگ ناگهاني زياد مي شود تا جايي كه فرصت نخواهند داشت پاهاي شخص را [پيش از مرگ] رو به قبله كنند و يا از او درباره حساب و كتاب و اموراتش بپرسند.
هر قوم و جامعه اي كه از حد خود تجاوز كند و فساد را پيشه خود سازد حتماً با قهر طبيعت مواجه خواهد شد.
حوادثي نظير سونامي ها و كاتريناها سرآغاز آن خشم است و تنها خداوند است كه مي داند سرانجام آن چه خواهد شد.
در آستانه ظهور، مرگ سرخ و سپيد خواهد بود.
وقتي از معناي اين دو تعبير پرسيدند، فرمودند:
مرگ سفيد طاعون است و مرگ سرخ جنگ و خون ريزي.
نخستين نشانه ها، صاعقه هايي است كه فرو مي ريزند.
حال يا منظور صاعقه هاي آسماني است يا موشك هايي كه بر سر مردم فرود مي آيند: در روايت آمده است:
قيامت برپا نمي شود تا اينكه در بعضي از صحراهاي حجاز آتش روان شود؛
هزار سال پيش كسي نمي توانست تصور كند روان شدن آتش يعني چه؟ ولي امروز همه ما مي دانيم كه اگر يكي از چاه هاي نفت منفجر شود، نفت آن روي زمين جاري مي شود و آتش جريان پيدا مي كند. و در ادامه فرموده اند:
آب در نجف روان مي شود.
كه ظاهراً با توجه به اقداماتي كه انجام داده اند به زودي در نجف كه در بلندي قرار دارد آب جريان پيدا خواهد كرد.
ظهور هنگامي به وقوع مي پيوندد كه دو ثلث مردم از بين بروند. شخص هر صبح و شام آرزوي مرگ مي كند تا شايد از بحران هايي كه با آنها دست به گريبان است خلاصي يابد و از شر مردمان درنده خو رها شود.
اميرمؤمنان(ع) بياني دارند كه مي فرمايند:
كجا مي توانند فرار كنند هنگامي كه سر كرده كفار بيايد؛ همان كسي كه ترش روي و تندخوي است. جاي خود را امن و مرزها را ناامن مي كند.
حوادثي كه امروز در عراق مشاهده مي كنيم يكي از مظاهر و مصاديق اين احاديث شريف است. باز آمده است:
قرآن ها را زيبا چاپ مي كنند و مساجد را آراسته مي سازند. مناره ها را بلند نموده و قرآن را با الحان مي خوانند و ديگر [اين تلاوت] خشيتي ندارد و بر دل ها اثر نمي كند. مساجد آنها از حيث بنا آباد است ولي از لحاظ معارفي كه بايد در ميان آنها مشاهده شود، خرابند. با شبهه هاي دروغين حرام ها را حلال مي كنند: اسم شراب را عوض كرده و آن را مي نوشند؛ رشوه را به نام هديه مي گيرند؛ ربا را به عنوان تجارت و مضاربه مي خورند... . دروغ همه جا را فرا مي گيرد و راستي كم مي شود. همه با زبان به هم اظهار دوستي و محبت مي كنند ولي در دل هايشان به هم كينه مي ورزند. گناه را براي هم حسب و نسب قرار مي دهند. اسلام وارونه مي شود همانند پوستيني كه آن را وارونه بپوشند.
در كتاب مقدس از پترس رسول باب 3 / بند 13ـ7 نقل شده كه گفت:
آمدن آن روز خدا را انتظار بكشيد. آن را بشتابانيد.(6) كه در آن آسمان ها سوخته و از هم متفرق خواهد شد و عناصر از حرارت، از هم گداخته خواهد گرديد. ولي به حسب وعده او منتظر آسمان ها و زمين هايي جديد هستيم كه در آنها عدالت ساكن خواهد شد.
در برخي ديگر از روايات مربوط به آخرالزمان آمده است كه:
روي پل بغداد هفتاد هزار نفر كشته مي شوند. در بغداد، بصره و جاهاي ديگر رانش ها و زلزله ها پديد مي آيد. خون ها ريخته مي شود. خانه ها ويران مي گردد و اهل آنها فاني و نابود مي شوند. اهل عراق دچار ترسي مي شوند كه همه آنها را فرا مي گيرد. رانشي در دمشق پيش مي آيد كه صدهزار نفر در آن كشته مي شوند. حوادث جانكاهي رخ مي دهد كه موها را سپيد مي كند. فلزهاي سخت و سنگين حركت داده مي شود.(7) به زودي خواهد آمد كه در بغداد كافر سركرده اي از بني قنطوره احاطه پيدا مي كند و با يك سلسله افراد كه رحمت از دل آنها ربوده شده پسران را مي كشند و زنان را حلال مي شمرند، آتش آنها شام را نيز مي سوزاند. واي بر اهل حلب از محاصره اي كه خواهند شد. سپس وارد بعلبك مي شوند و در همه جاي لبنان حوادث حلول مي كند.
بيشترين نشانه ها مربوط به بني قنطوره است كه مالك عراق مي شوند و اطراف شام را در دست مي گيرند و پس از آن بحث كشته شدن صدهزار نفر در نيم روزي در باب الفيل، مسجد اعظم كوفه، مسائل بصره وبعد آذربايجان شوروي كه آنجا هم شعله ور مي شود.
از ارمنستان «شروسي» خروج مي كند و مي خواهد ايران و عراق را از بين ببرد. بين او و «مروزي» حادثه اي سخت رخ مي دهد و ميليون ها نفر در آن كشته مي شوند. هر يك به شمشيري آراسته متمسك مي شوند كه بر فراز آنها پرچم هاي سياه برافراشته است. و اين همان جنگي است كه مرگ سرخ و طاعون بزرگ در آن واقع مي شود. از كوفه صدهزار نفر كه مابين شرك و نفاق هستند خارج مي شوند.(8) بي آنكه هيچ مانع و رادعي پيش روي آنان باشد.
__________________________________________
1. لاتخافن أن تكذبه.
2. تعيين كنندگان وقت دروغ گفتند.
3. [ با توجه به آن كه بيان كننده اين مطلب خود معصومين(ع) هستند ديگر تكذيب تعيين كنندگان وقت و زمان براي ظهوردر اينجا مصداق پيدا نمي كند و از آن قاعده كلي به طور طبيعي استثنا مي شود.]
4. برخي از اهل تحقيق معتقدند اين آنفولانزاي پرندگان نوعي طاعون است كه از زنده كردن سلول هاي بعضي از افرادي كه با طاعون از بين رفته اند آغاز شده و اگر خداي نكرده فراگير شود بيش از صد و پنجاه ميليون نفر را به كام مرگ خواهد كشاند.
5. منطقه اي در افغانستان.
6. يعني با خواستن و طلب كردن از خدا در پي شتاب بخشيدن به آن باشيد.
7. مي گويند روزانه چند تن بمب بر سر مردم مي ريزند. هزار سال پيش چنين تعبيري را پيش گويي كردن جز با منطق وحي امكان ندارد.
8. روزي كه حضرت امير(ع) اين مطالب را مي فرمودند، صحبت هايشان حتي يك مصداق هم در كوفه نداشت؛ چون كوفه شهر جديدالتأسيسي بود كه اندكي قبل سلمان و حذيفه آن را در سال 17 هجري ساخته بودند.
ماهنامه موعود شماره 68

نوشتن دیدگاه