مي رسي سپيده به دوشت مي شود تمام جهان سبز
پيش رو افق در افق سرخ، پشت سركران به كران سبز
خاك زير پاي تو روشن باد با نگاه تو آتش
مي شود به وقت وضويت چشمه چشمه آب روان سبز
ابر مي رسي كه بباري بر مزار گمشده ي گل
در نگاهت آينه جاري – مي شود زمين و زمان سبز
در طنين خسته ي ناقوس مي رسي به دست تو فانوس
باز هم به گوش درختان مي رسد صداي اذان سبز
تا در آسمان دلي سرخ مي وزد به نام تو شعري
مي شود به رنگ بهاران ناگهان قيام زبان سبز
شعله مي زني گل خورشيد! از همان كرانه ي شرقي
در پي ات روانه چو دريا لشكري درفش و نشان سبز
---------------------------------
سيد محمد ضياء قاسمي
