ذكر توسل به على اكبر

(زمان خواندن: 2 - 3 دقیقه)

السلام عليك يا اباعبدالله و على الارواح التى بفنائك الخ
وقتى على اكبر، اجازه ميدان، گرفت، سيدالشهداء عليه السلام با يك نگاه ماءيوسانه اى به او نگاه كرد، و گريه كرد. بعد محاسن، مبارك را به جانب آسمان، بلند كرد و فرمود: خدايا شاهد باش جوانى، به سوى اين قوم مى رود، كه از هر جهت شبيه ترين مخلوقات است به پيغمبر تو، بعد حضرت با صداى بلند عمر سعد را مخاطب قرار داده صيحه زد كه از ماچه مى خواهى خداوند رحم تو را قطع كند، و امر تو را نامبارك گرداند و بعد تاز من كسى را كه تو را در فراش بكشد بر، تو مسلط گرداند، همانگونه كه رحم مرا قطع كردى و حق فرزندى مرا با رسول خدا رعايت نكردى، سپس اين آيه را تلاوت كرد: ان الله اصطفى آدم و نوحا و آل ابراهيم، و آل عمران، على العالمين ذرية بعضها من بعض والله سميع عليم (1).
آقا بر در خيمه ايستاده است، يك وقت آواز على به گوشش رسيد؛ يا ابتاه عليك منى السلام، در زبان عربى اگر عليك مقدم بر سلام شود، به معناى خداحافظى است، يعنى بابا من هم رفتم، خداحافظ. سيدالشهدا خود را به جوانش رسانيد، خاك و خون از دهان على پاك كرد. و جعل يمسح الدم عن ثناياه تا اگر على بخواهد، حرفى بزند، وصيت و سفارشى، داشته باشد بگويد، اما مى دانيد، على اكبر چه گفت؟ كلامى گفت كه عقده از دل سيدالشهداء باز كرد: يا ابتاه هذا جدى رسول الله عليه السلام قد سقانى بكاءسه الاوفى، شربة لااظماء بعدها ابدا و هو يقول العجل العجل فان لك كاءسا مذخوره، حتى تشربها، الساعة (2).
بابا اگر از شما آب خواستم، و نداشتيد، كه بدهيد، اينك جدم رسول خدا شربت آبى كامل به من داد كه ديگر هيچ وقت تشنه نمى شوم او مى فرمايد: حسين عزيزم! هر چه زودتر، به سوى ما بيا! شربت آبى براى تو مهيا شده است و انتظار تو را دارم.
بعد صورت به صورت جوان گذاشت، تا بلكه، دلش آرام بگيرد. پدران شهدا مرا، ببخشيد، نگاه به شما مى كنم و اين جملات را مى گويم، خجالت مى كشم.
چهر عالم تاب بنهادش به چهر

شد جهان تار از قران ماه و مهر

سرنهادش بر سر زانوى ناز

گفت كاى باليده سرو سرفراز

اين بيابان جاى خواب ناز نيست

كايمن از صياد تيرانداز نيست

خيز بابا تا از اين صحرا رويم

رو به سوى خيمه ليلا رويم

تو سفر كردى و آسودى زغم

من در اين وادى گرفتار الم

يا على عل الدينا بعدك العفا اماانت فقد استرحت من هم الدنيا و غمها و بقى ابوك وحيدا فريدا
لاحول ولاقوة الا بالله العلى العظيم.
----------------------------------------------
1-سوره ال عمران، آيه 33
2-بحارالانوار، ج 45، ص 42
------------------------------------------
سيد محمد على جزايرى (آل غفور)