اهل‏بیت امام‏ حسین (ع) پس از شهادت آن حضرت در شرایط بسیار طاقت‏فرسا ودشواری قرار گرفتند. آنان از یک سو سوگدار پدر، برادران، فرزندان و عزیزترین خویشان ‏و بستگان خود به فجیع‏ترین شکل ممکن بودند. از سوی دیگر در میان دشمنی‏ بی‏رحم، جنایتکار و درنده خو قرار داشتند و از سوی سوم از نظر آب و غذا مجبوربودند با حداقل امکانات و جیره غذایی روزگار سپری کنند. روشن است که در این ‏شرایط بسیار دشوار و ناگوار لازم بود، شخصی بسیار قوی، نیرومند، شجاع ازجان ‏گذشته، فداکار، رئوف، مهربان و دلسوز تکیه‏گاه و مددکار اهل‏بیت باشد و سرپرستی‏ و حمایت از زنان و کودکان را به عهده گیرد، آنان را در آن مصائب سخت و جانکاه‏دلداری و تسلیت دهد، در برابر دشمن جنایتکار خود را بلا گردانشان نماید و از جیره‏ناچیز غذایی خود چشم‏پوشی نماید تاکودکان از حداقل آب وغذا بهره‏مند گردند.درغیر این صورت معلوم نبود که اسرا قدرت تحمل این همه مشکلات را داشته باشند. شخصیتی که بتواند در آن شرایط از عهده همه این مسئولیت‏ها برآید، جز عقیله بنی‏هاشم، زینب کبری کسی نبود. کسی که رویارویی با مشکلات و سختی‏ها را از دوران کودکی و خردسالی از مادری همچون فاطمه زهرا (س) و پدری چون علی مرتضی (ع) آموخته بود. در اینجا به چند نمونه از حمایت‏های آن بانوی نمونه، از اهل‏بیت امام‏ حسین (ع) اشاره می‏کنیم:
----------------------------
محمد حسين مهوري

نوشتن دیدگاه