مأموریت «اسامه بن زید» از سوی پیامبر(صلی الله علیه و آله) برای تجهیز سپاه اسلام
رسول گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله) پس از بازگشت از حجه الوداع، برای مقابله با حمله رومیان كه از شمال غرب شبه جزیره عربستان حمله‌ور شده بودند، سپاهی از انصار و مهاجر جمـع‌آوری و فرمان همگانی برای شركت در این جهاد را صادر نمودند.
رسول اكرم (صلی الله علیه و آله) در بیست و هفتم صفر سال 11 هـ .ق. با دستان مبارك پرچم فرماندهی را به دست جوانی رشید كه در 17 یا 18 سالگی بوده، سپردند. او «اسامه» فرزند زید بن حارثه بود كه پدرش در جنگ تبوك قبلاً به دست رومیان به فیض شهادت نایل شده بود.
اردوی مسلمانان در نزدیكی مدینه برپا شد. برخی افراد از جمله: ابوبکر، عمر، عثمان، سعدبن ابی وقاص و ابوعبیده كه از ماجرای غدیر خم و نصب امیرمؤمنان به امامت و رهبری مسلمانان از پیامبر (صلی الله علیه و آله) دل خوشی نداشتند، به پیامبر خرده گرفتند كه چرا جوانی كم سن و سال را به امیری سپاه انتخاب كرده‌اند. اینان که خروج این سپاه را از مدینه مطابق با اهداف و امیال خود نمی‌دانستند، کم تجربگی او را بهانه قرار دادند.
پیامبر با جسمی تب‌دار و رنجور در حالی كه از شدت مریضی توان و رمقی نداشتند، به مسجد آمدند و بالای منبر رفتند و در اثبات كاردانی اسامه بن زید برای مردم سخن گفتند و فرمودند: « خدا لعنت كند كسی را كه از لشكر اسامه سرپیچی كند!» ولی ابوبکر و عمر و عثمان سرپیچی كردند و بازگشتند! و خود را مشمول لعن رسول خدا (صلی الله علیه و آله) كه همان لعن خداوند است قرار دادند.
سرانجام با توطئه‌های بسیار و كارشكنی‌های فراوانی كه بر سر راه اسامه بود، سپاه او به طرف مرزهای روم به حركت درآمد؛ اما هنوز از مدینه فاصله ای نگرفته بود كه از رحلت خاتم پیامبران باخبر شدند. اندوه سپاه و فرصت طلبی منافقان مسلمان نمابرای مدت‌ها شیرازه سپاه را از هم پاشید و تا زمان حكومت ابوبكر این از هم پاشیدگی ادامه داشت ولی در نهایت روانه جنگ با شام و رومیان شد
