و اما نذر و عهد و مانند آن البته متذكر باش و اهتمام داشته باش قبول شدن آنها را و در نظر بگير وفا كردن به عهد خدا و امتثال اوامر او را و مبادا واگذارى آنها را، به توهم آنكه اينها در ابتداء واجب نبوده و خودت براى خودت واجب كرده اى زيرا نمازهاى نذرى و عهدى كه ملحق گشته به نمازهاى اصلى ، همانا مانند خود نمازهاى اصلى مى باشد در وجوب و در اهميت و عظمت و جلالت و به خاطر خود درآور كه اگر وعده و عهد كنى با پادشاهى از پادشاهان دنيا، جهت بجا آوردن كارى از كارهاى معين كه آن كار در برابر آن پادشاه بجاى بياورى به طوريكه خود پادشاه آن را ببيند و لفظ آن را بشنود چگونه كسى كه اين عهد را با پادشاه كرده باشد، متوجه آن كار مى شود وجد و جهد در آن عمل و اصلاح و محكمى آن مى نمايد و اوقات خود را صرف و سعى خود را تمام مى كند در آنكه آن كار خوب بجا آورده شود چه آنكه پادشاه متوجه آن عمل مى باشد از جهت وعده اى كه شده است خصوصا در موقعى كه آن كار، مؤكد شده باشد به عهد. پس مبادا نظر خداى تعالى را كمتر از نظر يك بنده خدا بدانى ، چرا كه اين فكر و اين عمل منشاء نفاق و نمودار شكر مى باشد.
بارى ، همچنين مراعات وظيفه بنما در هر نمازى به حسب آن نماز، و قيام كن در خور رتبه آن و ادب آن را اتيان كن و البته اكتفامكن بر آنچه ما بيان كرديم از وظايف بلكه تو خود ترقى كن به بالاتر از اينها بانظرى كه خداوند گشوده است بر روى دلت از ابواب معارف چه آنكه درهاى فيوضات الهى مفتوح و بى نهايت است و انوار جود او فائض و بيكران است و دم به دم نفوس انسانى ، از عالم غيب مدد مى رسد به اندازه استعداد هر كسى .
وفقنا الله و اياكم لتلقى الاسرار، و ادرجنا فى عداد عباده الاخيار الابرار، و اخذ بنواصينا الى رضاه و رحمته ، و عاملنا بعفوه و كرمه و مغفرته و استعملنابما علمناه و اشركنا فى ثواب من افدناه ، فان ذلك منه و به وله ، و هو حسبنا و نعم الوكيل ، و هيهنا نقطع الكلام فى هذه الرسالة ، حامدين لله تعالى على كل حالة .
و فرغ منها مؤلفها، العبد المفتقر الى عفوالله تعالى و كرمه و رحمته زين الدين بن على بن احمد الشامى العاملى ، عامله الله تعالى بفضله ، يوم السبت تاسع شهر ذى الحجة الحرام ، و هو اليوم المبارك ، يوم عرفة سنة احدى و خمسين و تسعمائة ، حامدا مصليا مسلما مستغفرا من ذنوبه خدا توفيق دهد ما و شمارا براى برخوردارى اسرار و دقائق معنويه ، و داخل فرمايد ما را در عداد بندگان نيك خود، و بكشاند ما را به سوى خشنودى و رحمت و خود معامله نمايد با ما به كرم و آمرزش و احسانش ، و وادار كند ما را به عمل نمودن بر آنچه به ما آموخته است (يا آن را ياد گرفته ايم ، يا ياد داده ايم ) و شريك بفرمايد ما را با ثواب هر كسى كه ما چيزى به او افاده داده ايم ، چه آنكه اين نعمت افاده از خود مى باشد و خدا ما را بس است و او نيكو وكيلى مى باشد.
و اكنون كلام خود را در اينجا تمام كرده در حالى كه سپاس مى گويم خداى تعالى را بر هر حالتى از احوال .
مؤلف اين رساله ، بنده نيازمند به بخشش و كرم و رحمت خدا، زين الدين بن على بن احمد شاملى عاملى كه خداى تعالى به فضل خود با او معامله فرمايد در روز شنبه نهم ذى الحجة الحرام كه روز مبارك عرفه مى باشد، از سال نهصد و پنجاه و يكم هجرت صاحب شريعت غراء عليه و على اله الاف التحية و الثناء از تاءليف آن فراغت يافت در حالتى كه خداى را حمد ميكرد و رسول و آل او را درود مى فرستاد و از گناهان خود طلب آمرزش از خداى تعالى مى كرد.

نوشتن دیدگاه