مرا كه دانه‌ی اشك است، دانه لازم نیست   
به ناله اُنس گرفتم، ترانه لازم نیست
ز اشك دیده به خاك خرابه بنْوشتم   
به طفل خانه به دوش، آشیانه لازم نیست
نشان آبله و سنگ و كعب نی كافی است   
دگر به لاله‌ی رویم، نشانه لازم نیست
به سنگ قبر منِ بی‌گناه بنْویسید   
اسیر سلسله را، تازیانه لازم نیست
عدو بهانه گرفت و زد و به او گفتم   
بزن مرا كه یتیمم، بهانه لازم نیست
مرا ز مُلك جهان، گوشه‌ی خرابه بس است   
به بلبلی كه اسیر است، لانه لازم نیست
محبتّت خجلم كرده، عمّه! دست بدار   
برای زلف به خون شسته، شانه لازم نیست
به كودكی كه چراغ شبش، سر پدر است   
دگر چراغ به بزم شبانه لازم نیست
وجود سوزد از این شعله تا ابد، «میثم»!   
سرودن غم آن ناز‌دانه لازم نیست
میثم، غلام‌رضا سازگار"
---------------------------------------
نخل میثم، ج 1، ص 6 ـ 265.