شعر : درگه سلطان

(زمان خواندن: 1 - 2 دقیقه)

درگهِ سلطان
تا چند بدین شیوه پسِ پرده بمانی	*	ای حسنِ تو هر لحظه مرا دل نگرانی
تا بلکه به این غمزده دل حکم برانی	*	بر کش ز میان ، پرده و بردیده بنه پای
بی لطفِ نسیمِ نظر از گل شده عاری	*	باغِ دلِ بی بارِ من ای سبزِ بهاری
تا سبزه به باغ آید و گلشن به کناری	*	مهری و جهان تاب بتابم ز سر لطف
دستم نه ، وجودم همه لبریزِ نیاز است	*	دستم به تمنایِ نگاهِ تو دراز است
آن درکه صد البته به رویِ همه باز است	*	در درگهِ سلطانِ تو اینگونه گدایم
رخسارِ چو ماهِ تو چنین ناز و دلاویز	*	تصویرِ رخِ ماهِ تو در ، قابِ دل ، آویز
دیوانه ترین کرده خیالِ تو مرا نیز	*	دیوانه شود آنکه به دل شوقِ تو دارد
تا وصل تو هر لحظه سر راز و نیازم	*	چندیست که از هجرِ تو در سوز و گدازم
کاو گفته به شه سوزو نیازم که بنازم	*	دردم به صبا گفته ام اما خبری نیست
در قصه تلخم سخن از یار براند	*	رازِ دلِ پر دردِ من اغیار چه داند ؟
اغیار نداند،نه ملال است چرا یار نداند؟	*	هر دم به دلم سوز و گدازی فوران است
از کف شده نک تابِ دلُ و چشمِ جوانم	*	عمریست در این ورطه پیِ یار روانم
در ذلت دشت و دمن اینگونه دوانم	*	بال وپرشاهین شده رهوار، دراوج او
جمعِ نگران ای همه آرام به هر جای	*	از پشتِ درِ بسته برون آی و بیارای
بر چشمِ دلِ منتظران آیُ و بِنِه پای	*	در محفل یاران همه دم، یاد توبرپاست
فرش دلشان بهر قدوم تو مهیا	*	عشاق دل آزرده ز هجران تو هر جا
این رمز تودانی و تو پاکی وتو بگشا	*	عالم همه در غیب گناهند و تو شاهد
آلوده کنونیم به صد وزر و صد آفت	*	ما رانده آن سوی شهودیم و شهادت
غایب ز نظرها من و مائیم "نظافت	*	تا دل ز طفیلی گنه پاک نسازیم
همواره پس غیب گناهیم "نظافت"
غایب ز نظرها من و مائیم "نظافت"
عزيز نظافت