غروبی سخت دلگیراست ومن ، بنشسته ام اینجا، کنار غار پرت وساکتی ، تنها که می گویند : روزی ، روزگاری ، مهبط وحی خدا بوده است ، ونام آن ((حراء)) بوده است واینجا، سرزمین کعبه وبطحاست...  وروز، از روزهای  حج پاک ما مسلمانهاست. برون از غار  زپیش روی و زیر پای من ، تاهرکجا ، سنگ و بیابان ست. هوا گرم است و تب دار است اما می گرایدسوی سردی، سوی خاموشی.وخورشیداز پس یک روز تب ،در بستر غرب افق ،آهسته می میرد.. ودر اطراف من از هیچ سویی ، رد پایی نیست ودور من ، صدایی نیست
فضا خالی است وذهن خسته وتنهای من ، چون مرغ نوبالی ،-که هردم شوق پروازیبه دل دارد-    کنارغار ،از هرسنگ، هر صخره  پرد بر صخره ای دیگر..
ومی جوید به کاوش های پی گیگیری، نشانی های مردی را - نشانی ها،که شاید مانده بر جا ،دیر دیر: از سالیانی پیش_ ومن همراه مرغ ذهن خود،در غار می گردم.
وپیدا می کنم گویی نشانیها که می جویم:همانست، اوست! کنار غار، اینجا ،جای پای اوست،می بینم ومی بویم توگویی بوی اورا نیز    همانست ، اوست:
یتیم مکه ،چوپانک،جوانک،نوجوانی از بنی هاشم وبازرگان راه مکه وشامات
(امین)، آن راستین، آن پاکدل ، آن مرد،وشوی برترین بانو:(خدیجه)
نیز، آنکس کوسخن جز حق نمی گوید وغیر از حق نمیجوید وبتها را ستایشگر نمی باشد واینک : این همان مردابرمرد است (محمد) -ص- اوست 
فرستنده : محمد رضا آسايش
مژده یاران رخ دلدار پدیدار شده                        رخ دلدار پدیدار
بدیدار شده
سر پنهان ز پس پرده عیان گردیده                       از پس پرده عیان
جامع اسرار شده
شب هجران سپری روز وصال است وصال               صبح صادق متجلی زرخ یار شده
رحمت واسعه نازل شده از منبع جود                      ریزش مغفرت از
داور غفار شده
خالق عزوجل از کرم ولطف عمیم                          عزم غفاری او بیحد
وبسیار شده
منبع فیض زفیاض شده فیض رسان                       فیض بر عالم از آن
مطلع انوار شده
دوده وهفت مگر آنکه شد از ماه رجب                      کاین همه جلوه
زمحبوب پدیدار شده
فاش گو،فاش که مبعوث رسالت احمد                     منجی خلق ،محمد شه مختار شده
حضرت روح الامین زامر خداوند مبین                         نازل اندر بر
آن سید ابرار شده
بانگ جاء الخق وصیت زهق الباطل را                          بر ملا برزده
با لعل درر بار شده
تیرگیهای ضلالت همه باطل شده است                       تا رخ افروز ،
محمد شه اخیار شده
شرق خورشید محبت شده در کوه حرا                       قاف تا قاف منور
همه یکبار شده
نخل توحید عجب نشو و نمایی کرده                         بارور گشته از
آن والد اطهار شده
شمع فانوس همه دایره ی کون ومکان                      قطب امکان شده
ونقطه ی پرگار شده
احمد آن نور سموات وزمین ،فخر بشر                      پرتو افکن بجهان
از مه رخسار شده
پرچم نصرومن الله زحق افراشته است                      از پی فتح وظفر
جانب بازار شده
نام الله وصمدآمده یاران بمیان                                لات وعزی
وصنم ، جمله نگونسار شده
عقل کل ختم رسل اشرف خلق دو جهان                  تاجدار از کرم ورحمت دادار شده
( آذر)از شهد ولای شه دین شمس شموس             نه عجب ناطقه اش گر که
شکربار شده --
--بنقل ازصص ۱۶ -۱۷ جلد دوم دیوان آذر -چاپ انتشارات طوس مشهد -محرم ۱۳۸۲ قمری ـمرحوم آذر خراسانی ---