از صعصعة بن صوحان روایت است که می گفت: روزی از روزهای جنگ صفّین مردی که نامش کریب بن صبّاح بود و میان شامیان در آن هنگام هیچ کسی از او در دلیری و نیرومندی نام آورتر نبود به میدان آمد و هماورد خواست.
مرتفع بن وضّاح زبیدی به نبرد او رفت. کریب او را کشت و سپس بانگ برداشت: چه کسی به نبرد می آید؟ حارث بن جلاح به نبرد او رفت. او را هم کشت. باز بانگ برداشت: چه کسی به نبرد من می آید؟ این بار عائذ بن مسروق همدانی به نبرد او شتافت. کریب او را هم کشت. سپس اجساد آن سه شهید را بر روی یکدیگر نهاد و خود با ستمگری و گستاخی پای بر روی آنها نهاد و باز بانگ برداشت: دیگر چه کسی نبرد می کند؟
علی علیه السلام خود به نبرد او آمد و او را ندا داد: ای کریب! من تو را از خداوند و قویدستی و انتقامش بر حذر می دارم و تو را به دین خدا و سنّت پیامبرش فرا می خوانم. ای وای بر تو! مبادا این فرزند جگرخوار؛ معاویه تو را به آتش دوزخ دراندازد.
پاسخ کریب این بود که گفت: چه بسیار این سخنان را از تو شنیده ایم، ما را به نصیحت نیازی نیست. هرگاه خواستی پا پیش گذار تا بجنگیم. کیست که این شمشیر مرا که حالا نشان و اثرش را همگان دیده اند به جان خریداری کند؟
علی علیه السلام گفت: «لا حول ولا قوّة الاّ باللّه » و سپس آهنگ او کرد و مهلتش نداد و چنان ضربتی بر او زد که کشته بر خاک افتاد و در خون خود غوطه ور شد.
سپس ندا در داد: چه کسی مبارزه می کند؟ حارث بن وداعه حمیری به میدان آمد. او را کشت و باز هماورد خواست. این بار مطاع بن مطلب عنبسی آمد. او را هم کشت و ندا داد: چه کسی به نبرد می آید؟
این بار دیگر کسی به نبردش نیامد. ندا در داد: ای گروه مسلمانان! «ماههای حرام را برابر ماههای حرام دارید که اگر حرمت آن را نگاه ندارند شما نیز قصاص کنید. پس هر کس با ستم بر شما دست یازد به اندازه تجاوزی که روا داشته، قصاص کنید و از خدا بترسید و بدانید که خداوند با پارسایان است.»(91) آن گاه معاویه را صدا کرد و گفت:
ای معاویه وای بر تو! پیش من بشتاب و با من نبرد تن به تن کن تا مردم در میانه ما بیش از این کشته نشوند.
عمروعاص به معاویه گفت: فرصت را غنیمت شمار که علی اینک سه جنگجو را که از دلیران عرب بودند از پا درآورده است و بسیار خسته می نماید، امیدوارم خداوندت تو را بر او پیروزی دهد.
معاویه در پاسخ به عمروعاص گفت: به خدا سوگند می خورم که تو جز این نمی خواهی که من کشته شوم تا تو پس از من به خلافت برسی. از من دور شو که چون منی فریب نمی خورد.(92)
91 . سوره بقره / 194.92 . وقعة صفّین / 315 - 316؛ صفایی حائری، تاریخ امام امیرالمؤمنین علیه السلام 2/389؛ جلوه تاریخ در شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید 3/128.

نوشتن دیدگاه