سکوت مدینه، بوی رفتن می‏دهد. انگار همه دارند می‏روند! پیش از تو انگار در این شهر زندگی نبود، انگار محبت و مهربانی و همدلی نبود! تو آمدی و نزدیک خانه مستمندی خانه گزیدی؛ مسجدی ساختی برای پرستش و برای همدلی مسلمین با تو. علی آمد، فاطمه آمد و سلمان آمد و ابوذر؛ و پس از تو، همه می‏روند. بی ‏تو مدینه دیگر مدینه نیست.
چشم مبند! بگذار چشمت نگران امت بماند!

منبع : مجله اشارات ، اسفند 1385 ، شماره 94