لب به سخن گشودی و فرمودی: «نورانی ‏ترین شما در روز قیامت، کسی است که آل محمد صلی‏ الله‏ علیه‏ و‏ آله را بیشتر دوست بدارد.» اما باور نمی‏کنی که امت تو چگونه به وصیت تو عمل کردند. کاش از دست‏ های گرمی نپرسی که هیچ‏گاه پس از تو، دست‏ های تنهای علی علیه ‏السلام را در صبحگاهان غربت نفش رد و هیچ جوابی، پرنده‏ های سلامش را نرسید! کاش از شانه امنی نپرسی که پس از تو هیچ شانه ‏ای هق هق گریه ‏های دختر دردانه ‏ات را نداشت! کاش از دوست ‏داشتن مپرسی که هیچ خانه ‏ای همسایه دوستی مهربانانه آل تو نشد! کاش... !

منبع : مجله اشارات ، اسفند 1385 ، شماره 94