چه میتوان گفت از آن همه کلمه ای که در صدای سکوت علی علیه السلام ، پس از تو خاموش ماندند؟ پس از تو، غیر از نفس های غمگین علی علیه السلام و اشک های ناتمام فاطمه علیه السلام ، هیچ نفسی به تو نرسید و هیچ اشکی از نام تو سرچشمه نگرفت.
بعد از تو، جز لبخندهای اندوهگین علی علیه السلام و فاطمه علیه السلام ، همه لبخندها به کیسه های زر ختم شد.
چه شب ها که فاطمه علیه السلام به یاد تو در ماه، با گریه می نگریست و علی علیه السلام ، با بغض، ستاره های ایوان تاریک مدینه را میشمرد. آه، چه فرصت های عزیزی که پس از تو، بین غربت برادرت علی علیه السلام و مسلمانان نامسلمان گم شد!
کاش سلمان ها و ابوذرها و... در باران تکثیر میشدند تا خطبه های علی علیه السلام را عملی کنند! کاش... !
منبع : مجله اشارات ، اسفند 1385 ، شماره 94