آقاي نظام التوليه - سَر کشيک آستان قدس رضوي - نقل کرد که:
نوبت کشيک من بود. اول شب خادمان آستان مبارک حضرت رضا عليه السلام به من مراجعه کردند و گفتند به علّت سردي هوا و بارش برفْ زائري در حرم نيست، اجازه دهيد حرم را ببنديم، من نيز به آنها اجازه دادم. مسئولين، درها را بستند و کليدها را آوردند. مسئول بام حرم مطّهر آمد و گفت: حاج شيخ حسنعلي اصفهاني از اول شب تا کنون بالاي بام و در پاي گنبد مشغول نماز مي باشند و مدّتي است که در حال رکوع هستند، اگر اجازه دهيد به ايشان عرض کنيم که مي خواهيم درها را ببنديم.
گفتم: خير، ايشان را به حال خود بگذاريد، و مقداري هيزم در اطاق پشت بام، که مخصوص مستخدمين است، بگذاريد که هرگاه از نماز فارغ شدند استفاده کنند و درِ بام را نيز ببنديد.
مسئول مربوطه مطابق دستور عمل کرد و همه به منزل رفتيم. آن شب برف بسياري باريد. هنگام سحر که براي باز کردن درهاي حرم مطّهر آمديم، به خادم بام گفتم برو ببين حاج شيخ در چه حالند. پس از چند دقيقه خادم مزبور بازگشت و گفت: ايشان همان طور در حال رکوع هستند و پشت ايشان با سطح برف مساوي شده است. معلوم شد که ايشان از اول شب تا سحر در حال رکوع بوده اند و سرماي شديدِ آن شب سخت زمستاني را هيچ احساس نکرده اند، نماز ايشان هنگام اذان صبح به پايان رسيد.
