عده‏اى از علماى اهل سنّت اعتراف كرده‏اند كه اين آيه مربوط به قصه غدير است از جمله:
ابو اسحاق ثعلبى‏
او مى‏گويد: هنگامى كه رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم به سرزمين غدير خم رسيدند، مردم را ندا داده و همه را جمع كردند. آن‏گاه دست على بن ابى طالب را گرفت و فرمود:  «هر كس من مولاى اويم اين على مولاى اوست».
اين خبر شايع شد و در همه جا پيچيد. از آن جمله خبر به حارث بن نعمان فهرى رسيد .... او نزد پيامبر (ص) آمد و از شتر خود پايين آمده، شتر را خوابانيد و پاى او را بست. آن گاه به خدمت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم آمد در حالى كه در ميان جمعى از اصحاب خود بود. عرض كرد: اى محمد! ما را از جانب خداوند امر كردى تا شهادت به وحدانيّت خدا دهيم و اين‏كه تو رسول خدايى، ما هم قبول كرديم. و امر نمودى تا پنج نوبت نماز بخوانيم. آن را نيز از تو قبول كرديم. و ما را به زكات و روزه ماه رمضان و حج امر كردى آن ‏ها را نيز قبول كرديم. به اين راضى نشدى تا آن‏ كه بازوان پسر عمويت را بالا برده و او را بر ما برترى دادى و گفتى: «من كنت مولاه فهذا عليّ مولاه»؛ «هر كس كه من مولاى اويم اين على مولاى اوست.» آيا اين مطلبى بود كه از جانب خود گفتى يا از جانب خداى - عزّ وجلّ -؟!
 پيامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: قسم به كسى كه جز او خدايى نيست، همانا اين مطلب از جانب خداوند بوده است.
 در اين هنگام حارث بن نعمان به پيامبر (ص) پشت كرده و به سوى راحله خود حركت كرد در حالى كه مى‏گفت: بار خدايا! اگر آنچه محمد مى‏گويد حقّ است بر من سنگى از آسمان ببار يا عذابى دردناك بر من بفرست. او به شتر خود نرسيده بود كه خداوند بر او سنگى فرستاد كه بر سر او خورده و از پشت او بيرون آمد و با اين طريق به قتل رسيد.
در اين هنگام بود كه خداوند - عزّ وجلّ - اين آيه را نازل كرد: ( سَأَلَ سائِلٌ بِعَذابٍ واقِعٍ * لِلْكافِرينَ لَيْسَ لَهُ دافِعٌ).(10) «تقاضاكننده‏اى تقاضاى عذابى كرد كه واقع شود. اين عذاب مخصوص كافران است، و هيچ كس نمى‏تواند آن را دفع كند.»
افراد ديگرى از اهل سنت كه اين روايت را نقل كرده‏اند عبارتند از:
 1 - حافظ ابو عبيد هروى (223).(11)
 2 - ابوبكر نقّاش موصلى بغدادى (351).(12)
 3 - ابو اسحاق ثعلبى نيشابورى (427).(13)
 4 - حاكم حسكانى حنفى.(14)
 5 - ابوبكر يحيى قرطبى (567).(15)
 6 - سبط بن جوزى حنفى (654).(16)
 7 - شيخ الاسلام حموئى.(17)
 8 - شيخ محمد زرندى حنفى.(18)
 9 - نورالدين ابن صبّاغ مالكى.(19)
 10 - سيد نورالدين سمهودى شافعى.(20)
 11 - ابو السعود عمادى.(21)
 12 - شمس الدين شربينى شافعى.(22)
 13 - سيد جمال الدين شيرازى.(23)
 14 - شيخ زين الدين مناوى شافعى.(24)
 15 - شيخ برهان الدين على حلبى شافعى.(25)
 16 - سيد مؤمن شبلنجى شافعى.(26)
 17 - شيخ احمد بن باكثير مكى شافعى.(27)
 18 - شيخ عبدالرحمن صفورى.(28)
 19 - شمس الدين حنفى شافعى.(29)
 20 - ابو عبداللَّه زرقانى مالكى.(30)
 21 - قندوزى حنفى.(31)
 22 - محمد بن يوسف گنجى.(32)
 و ديگران.
-----------------------------------------
10) الكشف والبيان، ذيل آيه.
11) تفسير غريب القرآن، ذيل آيه.
12) تفسير شفاء الصدور، ذيل آيه.
13) الكشف والبيان، ذيل آيه.
14) شواهد التنزيل، ج 2، ص 383.
15) الجامع لأحكام القرآن، ج 8، ص 278.
16) تذكرة الخواص، ص 30.
17) فرائد السمطين، ج 1، ص 82، ح 63.
18) نظم درر السمطين، ص 93.
19) الفصول المهمة، ص 41.
20) جواهر العقدين، ص 179.
21) ارشاد العقل السليم، ج 9، ص 29.
22) السراج المنير، ج 4، ص 380.
23) الاربعين في مناقب اميرالمؤمنين‏عليه السلام، ص 40.
24) شرح جامع الصغير، ج 6، ص 218.
25) السيرة الحلبية، ج 3، ص 274.
26) نور الابصار، ص 159.
27) وسيلة المآل، ص 119.
28) نزهة المجالس، ج 2، ص 209.
29) شرح جامع الصغير، ج 2، ص 378.
30) شرح المواهب اللدنيّة، ج 7، ص 13.
31) ينابيع المودة، ص 274.
32) كفاية الطالب.

نوشتن دیدگاه