١ ـ ولادت با سعادت سالار شهیدان حضرت امام حسین (علیه السلام)
٢ ـ ورود امام حسین (علیه السلام) به مكه

1ـ ولادت با سعادت سالار شهیدان حضرت امام حسین (علیه السلام)
در سوم شعبان سال چهارم هـ .ق سید جوانان اهل بهشت، ریحانه باغ رسالت، یكی از دو گوشواره عرش الهی، خامس آل عبا، سرور آزادگان جهان و سید و سالار شهیدان حضرت امام حسین (علیه السلام) در مدینه منوره چشم به جهان گشود و عالم را به نور خویش منور ساخت .

ـ القاب امام حسین (علیه السلام)
نام مبارك آن حضرت در تورات «شبیر» و در انجیل «طاب» است. پدر بزگوارشان مولای متقیان، حضرت امیرمؤمنان علی (علیه السلام) و مادر گرامی‌شان، سرور زنان بهشت، حضرت صدیقة طاهره فاطمه زهرا (سلام الله علیها) بودند. كنیه ایشان ابوعبدالله و القاب مبارك آن حضرت عبارتند از: شهید، سعید، سبط الثانی، رشید، طيّب، سید، وفی، زكی، مبارك، ‌تابع لمرضات الله.
هنگامی كه خبر ولادت امام حسین (علیه السلام) به رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) رسید، آن حضرت به خانه امیرمؤمنان (علیه السلام) آمدند و به اسماء فرمودند تا آن مولود مبارك را بیاورد. اسماء نیز آن تازه مولود را در پارچه‌ای سفید پیچید و به محضر ایشان آورد. آن حضرت در گوش راست او اذان و در گوش چپش اقامه خواند. آن گاه جبرئیل نازل شد و به رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) عرض كرد: «پروردگارت سلام می‌رساند و می‌فرماید‌ این كودك را به نام پسر كوچك هارون « شبیر» نام بگذار كه به عربی حسین گفته می‌شود؛ چون علی(علیه السلام) نسبت به شما به سان هارون نسبت به موسی است جز آن كه شما خاتم پیامبرانی».

- نجات فطرس
شیخ صدوق چنین نقل می‌كند: «هنگامی كه امام حسین(علیه السلام) متولد شد، خداوند به جبرئیل دستور داد كه با گروه بسیاری از ملائكه به حضور پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) شرف‌یاب شوند و او را به خاطر این مولود مبارك تهنیت بگویند. جبرئیل در مسیر فرود از آسمان به زمین، فرشته ‌ای به نام « فطرس» را دید كه در جزیره‌ای افتاده است. فطرس یكی از ملائكه مقرب الهی بود و به دلیل آن كه در اجرای دستوری الهی كندی كرده بود، بالش شكسته و در جزیره‌ای افتاده بود و هفتصد سال در آنجا مشغول عبادت حضرت حق تعالی بود تا این كه امام حسین (علیه السلام) متولد شدند. فطرس هنگامی كه جبرئیل را مشاهده نمود عرض كرد: «مرا با خود حمل كن تا به خدمت پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) برسم، شاید او برایم دعا كند». ‌پس فطرس نیز به همراه جبرئیل و ملایكه به حضور پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) رسیدند و ولادت امام حسین(علیه السلام) را تبریك گفتند. آن گاه جبرئیل ماجرای فطرس را برای پیامبر نقل كرد و آن حضرت به او فرمود:‌ «به فطرس بگو پیكرش را به قنداق این مولود مبارك بمالد». فطرس این كار را انجام داد؛ همان دم به بركت امام حسین (علیه السلام) شفا یافت و سپس همراه جبرئیل به سوی آسمان پر كشید.
در روایت دیگری آمده که فطرس هنگام پرواز به سوی آسمان به پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) عرض كرد: «اكنون كه من به خاطر وجود حسین(علیه السلام) شفا یافتم، باید حق او را ادا و احسانش را جبران نمایم. از این پس هر كس حسین(علیه السلام) را زیارت كند، زیارتش را به آن حضرت ابلاغ می‌كنم و هر كس، در هر كجا به او سلام كند و درود بفرستد، سلام و درود او را به آن حضرت خواهم رساند.

ـ از انگشتان پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) شیر می‌نوشید
مرحوم كلینی از امام صادق (علیه السلام) روایت می‌كند: «هنگامی كه امام حسین (علیه السلام) متولد شد نه از فاطمه (سلام الله علیها) و نه از زن دیگری شیر نیاشامید؛ لذا او را به خدمت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) می‌بردند، حضرت انگشت مبارك را در دهان او می‌گذاشت و او می‌مكید. این مكیدن برای او تا سه روز كافی بود. هیچ فرزندی جز عیسی بن مریم(علیه السلام) و حسین بن علی (علیه السلام) شش ماهه از مادر متولد نشد»

2ـ ورود امام حسین (علیه السلام) به مكه
شب جمعه سوم شعبان سال 60 هـ .ق. كاروان حسینی كه از مدینه حركت كرده بود، وارد شهر مكه شد و تا ذی الحجه همان سال در آن جا اقامت گزید. در این هنگام مردم كوفه آگاه شدند كه امام حسین(علیه السلام) با یزید بیعت نكرده و از مدینه به مكه عزیمت نموده است؛ از این رو نامه‌های بسیار زیادی برای آن حضرت نوشتند و برای یاری ایشان اعلام آمادگی كردند و ابراز داشتند كه حاضرند با آن حضرت بیعت كنند. امام حسین (علیه السلام) وقتی با سیلی از نامه‌های كوفیان روبه رو شد، پسر عموی خویش، مسلم بن عقیل را به كوفه فرستاد.

نوشتن دیدگاه