امام ابو جعفر،باقر العلوم،پنجمین پیشواى ما،جمعه نخستین روز ماه رجب سال پنجاه و هفت هجرى در شهر مدینه چشم به جهان گشود. (1) او را «محمد»نامیدند و«ابو جعفر»كنیه و «باقر العلوم »یعنى «شكافنده دانش ها»لقب آن گرامى است.
به هنگام تولد هاله اى از شكوه و عظمت نوزاد اهل بیت را فرا گرفته بود،و همچون دیگر امامان پاك و پاكیزه به دنیا آمد.
امام باقر (علیه السلام) از دو سو(پدر و مادر) نسبت به پیامبر و حضرت على و زهرا علیهم السلام مى رساند،زیرا پدر او امام زین العابدین فرزند امام حسین،و مادر او بانوى گرامى «ام عبدالله » (2) دختر امام مجتبى علیهم السلام است.
عظمت امام باقر (علیه السلام) زبانزد خاص و عام بود،هر جا سخن از والایى هاشمیان و علویان و فاطمیان به میان مى آمد او را یگانه وارث آنهمه قداست و شجاعت و بزرگوارى مى شناختند و هاشمى و علوى و فاطمی اش مى خواندند.
راستگوترین لهجه ها و جذاب ترین چهره ها و بخشنده ترین انسانها برخى از ویژگی هاى امام باقر علیه السلام است.
گوشه یى از شرافت و بزرگوارى آن گرامى را در گزارش زیر مى خوانیم:
پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) به یكى از یاران پارساى خود«جابر بن عبد الله انصارى »فرمود.اى جابر تو زنده مى مانى و فرزندم «محمد بن على بن الحسین بن على بن ابیطالب »را كه نامش در تورات «باقر»است در مى یابى،بدان هنگام سلام مرا بدو برسان.
پیامبر در گذشت و جابر عمرى دراز یافت و بعدها روزى به خانه ى امام زین العابدین آمد و امام باقر را كه كودكى خرد سال بود دید،به او گفت:پیش بیا...امام باقر (علیه السلام) آمد.
گفت:برو...
امام باز گشت. جابر اندام و راه رفتن او را تماشا كرد و گفت: به خداى كعبه سوگند آیینه تمام نماى پیامبر است.آنگاه از امام سجاد علیه السلام پرسید این كودك كیست؟
فرمود: امام پس از من فرزندم «محمد باقر»است.
جابر برخاست و بر پاى امام باقر بوسه زد و گفت: فدایت شوم اى فرزند پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) ،سلام و درود پدرت پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) را بپذیر چه او ترا سلام رسانده است.
دیدگان امام باقر پر از اشگ شد و فرمود:سلام و درود بر پدرم پیامبر خدا باد تا بدان هنگام كه آسمانها و زمین پایدارند و بر تو اى جابر كه سلام او را به من رساندى. (3)

/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/

1- مصباح المتهجد شیخ طوسى ص 557
2- امام صادق (علیه السلام) در باره «ام عبد الله »فرمود از زنهاى با ایمان و پرهیزكار و نیكو كار بود... تواریخ النبى و الآل تسترى ص 47
3- امالى شیخ صدوق ص 211 چاپ سنگى