شب است و بوي جدايي ز کربلا آيد
‏صداي ناله ي زينب ز نينوا آيد
صداي خواندن قرآن ز حنجر اکبر
‏براي دفعه ي آخر چه با صفا آيد
هنوز ماه مدينه محافظ حرم است
‏کنار خيمه طفلان صداي پا آيد
نشسته بانوي مظلومه با برادر خود
‏سخن ز غربت و هجران در آن سرا آيد
هر آنچه داشت هراسش هميشه، خواهد ديد
‏امان زلحظه ي فردا که پر بلا آيد
دوباره پهلوي بشکسته را عيان بيند
‏که روي خاک به صورت غم آشنا آيد
هنور يار نرفته، چنين پريشان است
‏چه مي کند که سر او به نيزه ها آيد

منبع :
فضائل و مناقب اهل البیت (علیهم السلام)

نوشتن دیدگاه