در دل دُردي کشم حال و هواي زينب است
مذهب من دين و ايمانم ولاي زينب است
تربت کرببلا دارالشفاي دردهاست
هر وجب خاکش عجين با گريه هاي زينب است
زاهدا با ما چه مي گويي ز فردوس برين
جنت و فردوس ما صحن و سراي زينب است
قبله ي اهل سماء در سجده سيماي علي است
سبحه ي حور و ملک از خاک پاي زينب است
اين ندا آمد به ابراهيم در ذبح عظيم
اي خليل ما همه عالم فداي زينب است
از سئوال قبر و روز رستخيزم ترس نيست
چون وجودم ذره ذره مبتلاي زينب است
هيچ اندوهي ندارم از عبور از صراط
در کفم چون چادر لطف و عطاي زينب است
عالم و آدم همه مرهون يک لطف حسين
خود حسين بن علي مست دعاي زينب است
منبع :
فضائل و مناقب اهل البیت (علیهم السلام)
