باسرپاک تو آنان که تجارت کردند
در دو دنیا به تو سوگند خسارت کردند
اُف برآن مردم بی رحم که درکرببلا
خنده کردند وبه قتل تونظارت کردند
آسمان تیره زآه دل طفلان توشد
تاسرت را بروی نیزه زیارت کردند
ما نبودیم اسیران عدودر ره شام
بلکه آنان همه اعلام اسارت کردند
گاه درشام به اشک غم ما خندیدند
گاه باچوب ستم بر توجسارت کردند
من گرفتم ز عدو عاقبت آن پیرهنی
کزتنت ای گل پرپر شده غارت کردند
کو زبانی که«وفائی»کنداین قصه بیان
هرچه گفتند از این غُصه اشارت کردند
منبع :
فضائل و مناقب اهل البیت (علیهم السلام)
