از فراز نیزه ها فرمانروایی میکنی**عشق را فرمان دهی کار خدایی میکنی
کاروانی از دل غم دیده داری همرهت**از همه دل برده ای و دلربائی میکنی
نینوائی گشته بر پا از فغان لاله ها**ناله را با صوت قرآن هم نوائی میکنی
کودکی گر جا بماند از میان قافله**با اشاره های چشمت رهنمائی میکنی
گوشه چشم تو از بالای نی بر سلسله**اینچنین از بند غم حلقه گشائی میکنی
یا که میبوسی کف پاهای خونین را زدور**یا که دلجوئی ز جسمی کهربائی میکنی
زلف مشکینت اگرچه گشته ازخونت خضاب**با دو چشمان سیه صاحب عزائی میکنی

منبع :
فضائل و مناقب اهل البیت (علیهم السلام)