اغضاء يعنى چشم پوشى از آنچه انسان طبيعة دوست ندارد. آن حضرت در دو صفت در جايگاهى بس رفيع و در مكانى والا و شايسته قرار داشت . خداوند تبارك و تعالى مى فرمايد:
ان ذلكم كان يؤذى النبى فيستحيى منكم . (320)
(اين كار شما پيامبر را آزار مى دهد و او از شما شرم مى كند).
ابو سعيد خدرى گفت :
(( رسول خدا صلى الله عليه و آله بسيار باحيا بود ؛ هر گاه از او چيزى خواسته مى شد آن را عطا مى فرمود. )) (321)
او گويد:
(( پيامبر صلى الله عليه و آله از دختران در پرده باحياتر بود و اگر از چيزى كراهت داشت ناخشنودى را در چهره آن حضرت مى ديديم . )) (322)
پوست بدن مبارك آن حضرت لطيف بود. ظاهرى مهربان و آرام داشت . از حيا و بزرگى سخنى ناخوشايند به كسى نمى گفت و اگر مى شنيد كسى چيزى گفته است كه حضرتش دوست نداشت ، نمى فرمود: چرا فلانى چنين گفته ؟ بلكه مى فرمود: (( چرا گروهى چنين مى كنند و چنان مى گويند؟ )) بدين ترتيب نامى از گوينده نمى برد ولى از كارش نهى مى نمود.
روايت شده است كه آن حضرت از شرم و حياء چشمان خويش را در چهره كسى خيره نمى كرد. از چيزهايى كه از گفتنشان كراهت داشت ولى بايستى مى فرمود به كنايه ياد مى كرد. (323)

- پینوشتها -

320- احزاب : 54.
321- مكارم الاخلاق ، الفصل الثانى ، فى تواضعه و حيائه ، ح 14؛ المحجة البيضاء 4: 150.
322- مكارم الاخلاق ، الفصل الثانى ، فى تواضعه و حيائه ، ح 15.
323- رك . المحجة البيضاء 4: 148.