سليم بن قيس از سلمان رضى الله عنه روايت كرده كه گفت :
(( هنگامى كه امير مؤمنان عليه السلام پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله را غسل مى داد ، بر ايشان وارد شدم . آن حضرت سفارش كرده بود كه جز على عليه السلام كس ديگرى او را غسل ندهد و خبر داده بود كه هر گاه بخواهد عضوى را (از بدن براى شستن) برگرداند ، (فرشتگان آن را) برايش برمى گردانند.
اميرالمؤمنين عليه السلام به رسول خدا صلى الله عليه و آله عرض كرده بود: (( اى رسول خدا چه كسى مرا بر غسل شما يارى مى دهد؟ )) فرمود: (( جبرئيل . )) آنگاه كه غسل داد و كفن نمود ، من و ابوذر و مقداد و فاطمه و حسن و حسين عليهم السلام را داخل كرد و در پيش ‍ ايستاد. ما به صف ، پشت سر آن حضرت قرار گرفتيم و بر جنازه آن حضرت نماز گزارديم . آن زن (عايشه) در حجره بود ولى نمى ديد ؛ چرا كه جبرئيل چشم او را گرفته بود. )) (632)
شيخ مفيد گويد:
(( چون حضرت امير عليه السلام از غسل و مقدمات كار فارغ گرديد پيش رفت و به تنهايى بر آن حضرت نماز گزارد. كسى با ايشان در اين امر شركت نكرد. مسلمانان در مسجد بودند و درباره اينكه چه كسى امامت نماز را به عهده گيرد و محل دفن ايشان كجا باشد ، گفتگو مى كردند.
اميرالمؤمنين عليه السلام به نزد آنان آمده گفت : (( رسول خدا صلى الله عليه و آله در حال حيات و ممات ، امام ماست . )) (مردم) گروه گروه داخل مى شوند و بدون امام بر حضرتش نماز مى گزارند و باز مى گردند. خداوند هيچ پيامبرى را در مكانى قبض روح نكرد مگر آنكه رضايت داده كه در همانجا دفن گردد و من ايشان را در حجره اى كه در آن رحلت فرموده دفن مى كنم . مردم آن را پذيرفتند و خشنود شدند. )) (633)
كلينى از ابو مريم انصارى (634) روايت كرده كه گفت :
(( به امام باقر عليه السلام گفتم : نماز بر پيامبر صلى الله عليه و آله چگونه بود؟ فرمود: (( آنگاه كه اميرالمؤمنين عليه السلام ايشان را غسل داد و كفن كرد ، پيكرشان را پوشاند. سپس ده نفر را وارد كرد و همگى اطراف ايشان ايستادند. سپس آن حضرت در وسط آنان ايستاد و خواند:
ان الله و ملائكته يصلون على النبى ؛ يا ايها الذين امنوا صلوا عليه و سلموا تسليما. (635)
(خداوند و فرشتگانش بر پيامبر درود مى فرستند ؛ اى ايمان آورندگان بر او درود و سلام فرستيد.)
مردم نيز همان سخن حضرت را مى گفتند تا اينكه تمام اهل مدينه و اطراف آن بر آن حضرت نماز خواندند )) . )) (636)
از امام باقر عليه السلام روايت شده كه فرمود:
(( روز دوشنبه و شب سه شنبه (از شب) تا صبح و روز سه شنبه بر ايشان نماز گزاردند تا اينكه تمام نزديكان و خاصان نماز خواندند ، ولى اهل سقيفه حاضر نشدند! حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام بريده را به نزد آنان فرستاد (اما نيامدند). بيعت آنها پس از به خاك سپردن حضرت انجام گرفت . )) (637)
از قاسم صيقل روايت شده كه (در نامه اى) به ناحيه مقدسه (638) نوشت :
(( فدايت گردم ! آيا امير مؤمنان عليه السلام به هنگام شستن رسول خدا صلى الله عليه و آله غسل مس ميت كرد؟ پاسخ فرمود كه :
(( پيامبر صلى الله عليه و آله پاك و پاكيزه بود ولى امير مؤمنان عليه السلام (اين كار را) انجام داد و سنت بر اين جارى گرديد )) . )) (639)



- پینوشتها -

632- كتاب سليم بن قيس 2: 577 578؛ بحار الاءنوار 22: 506 و 81: 385؛ احتجاج 1: 203.
633- الارشاد 1: 187 188.
634- نامش بكر بن حبيب و از كوفه بود ( معجم رجال الحديث 3: 343 و رجال طوسى ).
635- احزاب : 57.
636- اصول كافى 1: 450.
637- مناقب آل ابى طالب 1: 239.
638- اصطلاح ناحيه مقدسه كنايه از پيشگاه اقدس حضرت بقية الله الاءعظم است كه شيعه از زمان غيبت صغرى به تربيت بزرگان اهل معرفت و ادب از آن آستان چنين ياد مى كرده است . اما در حقيقت اين كاربردهاى كنايى و پرهيز از ذكر مستقيم نام ( جز آن كه از روى تكريم بود) به آغاز حكومت عباسيان باز مى گردد كه خفقان و فشار ايشان مقارن امامت امام صادق و حضرت موسى بن جعفر عليهما السلام شدت داشت . از اينرو با توجه به آنكه قاسم صيقل را بيشتر معاصر حضرت على بن محمد هادى عليهما السلام دانسته اند حجت الاهى مورد خطاب وى آن وجود مقدس تواند بود.

نوشتن دیدگاه