عايشه گويد: پيامبر صلى الله عليه و آله را در حالت احتضار ديدم ؛ نزد ايشان ظرف آبى بود. آب به صورت خويش مى زد و مى فرمود: (( خداوندا ، مرا بر سختيهاى ناشناخته مرگ - يا سكرات موت (684) - يارى كن . ))
و نيز گويد: بعد از رحلت پيامبر صلى الله عليه و آله در دفن آن حضرت اختلاف كردند. ابوبكر گفت : چيزى از آن حضرت شنيدم كه فراموش ‍ نمى كنم ؛ ايشان فرمودند: خداوند روح پيامبران را در محلى قبض مى كند كه دوست دارد در آنجا دفن شوند ؛ او را در محل بسترش دفن كنيد.
انس گويد: روزى كه پيامبر صلى الله عليه و آله به مدينه آمد همه چيز به وجود او نورانى شد و روز رحلت آن حضرت همه چيز تاريك گرديد. مشغول دفن آن حضرت بوديم و هنوز دست خود را از خاك تكان نداده بوديم ، كه غم ها بر ما چيره شد.
و نيز گويد: هنگامى كه پيامبر صلى الله عليه و آله در حالت احتضار بود ، فاطمه زهرا سلام الله عليها فرمود: (( آه از اين رنج و اندوه ! )) پيامبر فرمود: (( پدرت را از اين پس سختى نيست ؛ پدرت به حالتى دچار شده كه هيچ كس را از آن چاره اى نيست . ديدار ما در روز قيامت خواهد بود. ))

- پینوشتها -

684- سكرات جمع سكرة به معنى بيهوشى مرگ است .

نوشتن دیدگاه