تاريخ سريه : رجب سال دوم هجرت .
عده سپاهيان : 8 نفر (يا 11 نفر) از مهاجران .
مقصد: رسول خدا صلى الله عليه و آله عمه زاده خود ((عبدالله بن جحش )) را با 8 نفر از مهاجران ماءمور كرد تا در ((نخله )) ميان مكه و طائف فرود آيد و در كمين قريش باشد و اخبارشان را جستجو كند. عبدالله به همراهان خود گفت : هر كدام از شما كه با ميل و رغبت در آرزوى شهادت است با من رهسپار شود و هر كس كه نمى خواهد بازگردد. از همراهان هيچ يك بجز ((سعد بن ابى وقاص )) و ((عتبة بن غزوان )) تخلف نورزيد. عبدالله با همراهان در نخله فرود آمد و همان جا ماند تا كاروانى از قريش كه كالاى تجارت داشت در رسيد. آن روز آخر رجب بود ((واقد بن عبدالله تميمى )) به طرف ((عمرو بن حضرمى )) تيراندازى كرد و او را كشت و در نفر اسير نيز از ايشان گرفتند. ((عبدالله بن جحش )) كالاى تجارتى را با دو اسير به مدينه آورد و خمس آن را به رسول خدا داد و بقيه را بر اصحاب خود تقسيم كرد. رسول خدا گفت : ((من شما را به جنگ كردن در ماه حرام فرمان نداده بودم )) و به همين جهت از مال غنيمت و اسيران چيزى تصرف نكرد و اسيران را آزاد فرمود. يكى از آنان ((حكم بن كيسان )) بود كه اسلام آورد و در سريه ((بئرمعونه )) به شهادت رسيد و ديگرى ((عثمان بن عبدالله بن مغيره )) بود كه به مكه بازگشت و كافر از دنيا رفت
غنيمت اين سريه نخستين غنيمتى بود كه به دست مسلمانان رسيد و ((عمروبن حضرمى )) نخستين كافرى بود كه به دست مسلمانان كشته شد و ((عثمان )) و ((حكم )) نخستين اسيرانى بودند كه به دست مسلمانان اسير شدند.