((زبير بن باطا)) يكى از مردان بنى قريظه بود كه در جنگ بعاث بر ((ثابت بن قيس )) منت گذاشت و او را رها كرده بود، چون داستان بنى قريظه پيش آمد، ثابت خواست حق او را جبران كند. نزد رسول خدا رفت و گفت : زبير را بر من حقى است ، پس جان او را به من ببخش . رسول خدا گفت بخشيدم . نزد زبير آمد و گفت : بخشيده شدى . زبير گفت : پيرمردى فرتوت كه زن و فرزند نداشته باشد، زندگى را براى چه مى خواهد؟ ديگر بار ثابت نزد رسول خدا رفت و درخواست كرد و رسول خدا اجابت فرمود، پس نزد زبير رفت و گفت : زن و فرزندانت را هم رسول خدا به من بخشيد و من آنها را به تو بخشيدم . گفت : خانواده اى كه در حجاز مالى ندارد چگونه مى تواند زندگى كند؟ ثابت براى بار سوم نزد رسول خدا رفت و درخواست كرد و اجابت فرمود، پس نزد زبير رفت و گفت : رسول خدا مال تو را هم به من بخشيد و من آنرا به تو بخشيدم . گفت : اى ثابت ! كعب بن اسد كارش به كجا رسيد؟ گفت : كشته شد. گفت : حيى بن اخطب به كجا رسيد؟ گفت : كشته شد - و چند نفر ديگر را نام برد و همان پاسخ را شنيد - سرانجام گفت : پس به همان حقى كه بر تو دارم ، از تو مى خواهم كه مرا به آنها ملحق كنى ، به خدا قسم كه پس از ايشان خيرى در زندگى نيست . ثابت او را جلو انداخت و گردن زد تا در دوزخ به ديدار دوستان خود رسيد.(206)

- پینوشتها -

206-  سيره ابن هشام ، ج 3/253 - 254.