زمانيكه حضرت خديجه (عليها السلام ) مريض شد و مرضش شدت يافت پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم ) بر بالين او آمد، حضرت خديجه عرض ‍ كرد يا رسول الله به وصيت و سفارش من گوش كن .
اول اينكه در حق شما كوتاهى كردم مرا ببخش .
حضرت فرمود: هرگز از شما كوتاهى نديدم ، بلكه نهايت جديت را نمودى و ثروتت را در راه خدا صرف نمودى و در خانه من به رنج و مشقت افتادى .
فرمود: دومين سفارشم ، نسبت به دخترم مى باشد، اشاره به فاطمه زهرا (عليها السلام ) كرد، اين دخترم كوچك است بعد از من يتيم مى شود كسى او را نيازارد.
فرمود: سومين وصيتم را خجالت مى كشم به شما بگويم به دخترم فاطمه مى گويم كه عرض شما برساند، پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم ) از جا حركت كرد و از خانه خارج شد.
حضرت خديجه (عليها السلام ) به دخترش فاطمه (عليها السلام ) فرمود: دخترم ! به پدرت بگو مادرم مى گويد من از قبر مى ترسم ، همان جامه اى كه هنگام وحى مى پوشيدى خواهش مى كنم كفن من قرار دهى .
حضرت فاطمه (عليها السلام ) به پدر بزرگوار خويش عرض كرد، و رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) از جا حركت نمود و جامه را به فاطمه (عليها السلام ) داد تا نزد مادرش ببرد.
حضرت خديجه (عليها السلام ) از ديدن جامه بسيار خوشحال گرديد همينكه از دنيا رفت پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم ) او را غسل داد و تا خواست كفن نمايد جبرئيل (عليه السلام ) نازل شد و فرمود: خداوند سلام مى رساند مى فرمايد كفن خديجه از جانب ماست چون مالش را در راه ما صرف كرده ، كفنى بهشتى تقديم رسول الله كرد، سپس حضرت اول خديجه (عليها السلام ) را با جامه خويش كفن كرد و بعد با پارچه بهشتى (38).

- پینوشتها -

38- پند تاريخ ، ج 2، ص 22.

نوشتن دیدگاه