44 «ثُمَّ أَرْسَلْنا رُسُلَنا تَتْرا كُلَّ ما جاءَ أُمَّةً رَسُولُها كَذَّبُوهُ فَأَتْبَعْنا بَعْضَهُمْ بَعْضاً وَ جَعَلْناهُمْ أَحادِيثَ فَبُعْداً لِقَوْمٍ لا يُوْمِنُونَ»
 
ترجمه :
44. پس از آن رسول كه قبلاً ذكر كرديم فرستاديم رسولان خود يكى بعد از ديگر، پى در پى، هر زمانى كه امتى را رسول آمد آن امت تكذيب كردند او را، پس تابع كرديم ما بعض آن‌ها را به بعض ديگر در عذاب و هلاكت و جعل فرموديم آن‌ها را احاديث كه ذكر هلاكت آن‌ها را بكنند، پس بُعد از رحمت باد براى قومى كه ايمان نمى‌آورند[1] .
    
تفسير :
اين آيه شريفه هم يكى از شواهد است كه رسولى كه قبلاً ذكر فرمود هود بوده بعد از نوح كه بر قوم عاد فرستاده شده بود، زيرا آن رسولانى كه مى‌فرمايد : پى در پى فرستاديم؛ (ثُمَّ أَرْسَلْنا رُسُلَنا تَتْرا) قبل از موسى بودند به قرينه آيه بعد كه ذكر موسى مى‌فرمايد مثل صالح و ابراهيم و لوط و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و يوسف و شعيب(علیهم السّلام) كه هر يك بعد ديگرى آمدند و (كُلَّ ما جاءَ أُمَّةً رَسُولُها) آن امت تكذيب كردند او را.
(كَذَّبُوهُ) ثمود تكذيب صالح كردند، ابراهيم را نَمرود و تمام اهل زمين تكذيب كردند، فقط لوط به او ايمان آورد حتى او را در آتش انداختند، لوط را قومش، حتى زن لوط تكذيب كردند، شعيب را اهل مَدْيَن و اصحاب اَيكه تكذيب كردند و هم چنين بقيه آن‌ها.
(فَأَتْبَعْنا بَعْضَهُمْ بَعْضاً)؛ در عذاب و هلاكت، هر امتى را به يك نوع عذاب هلاك كرديم، ثمود را به صيحه و صاعقه، قوم ابراهيم، نَمرود را به يك پشه، قوم لوط را به خسف و نزول حجاره، اصحاب مدين و اَيكه ، قوم شعيب را به صاعقه (وَ جَعَلْناهُمْ أَحادِيثَ) براى تنبيه ديگران كه بدانند نتيجه تكذيب انبيا در دنيا چيست؟ قطع نظر از عقوبات آخرت، لكن انسان خيره‌سر كجا متنبّه مى‌شود؟ كفر و شرك و فسق و فجور و هواهاى نفسانى و تقليد پيشينيان و اضلالِ مضلّان[2]  و اغواى شياطين نمى‌گذارد ايمان بياورند و متابعت انبيا كنند.
(فَبُعْداً لِقَوْمٍ لا يُوْمِنُونَ) «بُعْد» از رحمت در دنيا باعث نزول بلا و هلاكت و هزار عيب ديگر و در آخرت گرفتار عذاب ابدى: (فَادْخُلُوا أَبْوابَ جَهَنَّمَ خالِدِينَ فِيها فَلَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَكَبِّرِينَ)[3] .

_________________________________________________________________________________

[1] .  ترجمه ديگر: باز فرستادگان خود را پياپى روانه كرديم. هر بار براى هدايت امتى پيامبرش آمد، او را تكذيب كردند؛ پس [ما امت‌هاى سركش را] يكى پس از ديگرىآورديم و آن‌ها را مايه عبرت [و زبانزد مردم] گردانيديم. دور باد از رحمت خدا مردمى كه ايمان نمى‌آورند.
[2] .  گمراهىِ گمراه‌كنندگان.
[3] .  پس، از درهاى دوزخ وارد شويد و در آن هميشه بمانيد و حقّاً كه چه بد است جايگاه متكبران. سوره نحل: آيه 29.

نوشتن دیدگاه