من خدايم که همه کوي مرا مي جويند
همه ذرات فلک نام مرا ميگويند

همه چيزو همه کس در همه جا مال منست
جان هر جامد و جنبنده به دنبال منست

در زماني که زمان ياد ندارد چه زمان
در مکاني که مکان ياد ندارد چه مکان

نه شبي بود ، نه روزي، نه چرخي ، نه جهان
نه پري بود، نه جبريل، نه جنت ، نه جنان

دل من در پي يک واژه بي خاتمه بود
اولين واژه که آمد به نظر فاطمه بود

او به من گفت بسازم علي اعلي را
جبريل و ملک آدم و پس حوا را

از ازل تا به ابد هر چه در عالم هستند
همه مديون رخ فاطمه من هستند

احمد عزیزی

منبع : سایت فاطمیات

نوشتن دیدگاه